மூலம்
பேராசிரியர் டாக்டர். சிக்மண்ட் பிராய்ட், எல்.எல்.டி.
அறிமுகத்துடன் THIRD EDITION இன் அங்கீகரிக்கப்பட்ட மொழிபெயர்ப்பு
மூலம்
ஏஏ பிரில், பிஎச்.டி. , எம்.டி.
பிராங்க்ஸ் மருத்துவமனை மற்றும் மருந்தகத்தின் நரம்பியல் துறையின் தலைவர் கொலம்பியா பல்கலைக்கழக நரம்பியல் மற்றும் மனநல மருத்துவ உதவியாளர் மத்திய தீவு மாநில மருத்துவமனை மற்றும் மனநல மருத்துவத்தில் முன்னாள் உதவி மருத்துவர், சூரிச்
" தெய்வங்களை வளைக்க முடியாவிட்டால், நான் அச்செரோனை நகர்த்துவேன் ."
நியூயார்க்
மேக்மில்லன் நிறுவனம்
1913
உள்ளே
அறிமுகக் குறிப்புகள்
கனவுகளின் விளக்கம் பற்றிய விவாதத்தை முயற்சிக்கும்போது, நான் நரம்பியல் ஆர்வத்தின் எல்லைகளை மீறிவிட்டேன் என்று நான் நம்பவில்லை. ஏனெனில், உளவியல் விசாரணையில், கனவு என்பது அசாதாரண மன அமைப்புகளின் சங்கிலியில் முதல் இணைப்பாக நிரூபிக்கப்படுகிறது, அதன் பிற இணைப்புகளான வெறித்தனமான பயம், ஆவேசம் மற்றும் மாயை ஆகியவை நடைமுறை காரணங்களுக்காக மருத்துவரின் ஆர்வத்தைக் கோர வேண்டும். கனவு (தோன்றுவது போல்) தொடர்புடைய நடைமுறை முக்கியத்துவத்திற்கு எந்த உரிமைகோரலையும் வைக்க முடியாது; இருப்பினும், ஒரு முன்னுதாரணமாக அதன் தத்துவார்த்த மதிப்பு இன்னும் பெரியது, மேலும் கனவுப் படங்களின் தோற்றத்தை விளக்க முடியாத ஒருவர் பயங்கள், வெறித்தனமான மற்றும் மாயையான கருத்துக்கள் மற்றும் அவற்றின் சிகிச்சை முக்கியத்துவத்தைப் புரிந்துகொள்ள வீணாக பாடுபடுவார்.
ஆனால் நமது பொருள் முக்கியத்துவம் வாய்ந்த இந்த உறவு, நமக்கு முன்னால் உள்ள வேலையில் உள்ள குறைபாடுகளுக்கும் காரணமாகும். இந்த விவாதத்தில் அடிக்கடி காணப்படும் எலும்பு முறிவு மேற்பரப்புகள், கனவு உருவாக்கத்தின் சிக்கல் மனநோயியலின் மிகவும் விரிவான சிக்கல்களைத் தொடும் பல தொடர்பு புள்ளிகளுடன் ஒத்துப்போகின்றன, இதை இங்கே விவாதிக்க முடியாது, மேலும் போதுமான நேரமும் சக்தியும் இருந்தால், மேலும் கூடுதல் பொருள் கிடைக்க வேண்டுமானால், எதிர்கால விரிவாக்கத்திற்கு உட்படுத்தப்படும்.
கனவுகளின் விளக்கத்தை தெளிவுபடுத்த நான் பயன்படுத்திய பொருளில் உள்ள தனித்தன்மைகள் இந்த வெளியீட்டை கடினமாக்கியுள்ளன. இலக்கியத்தில் தொடர்புடைய அல்லது மற்றவர்களால் சேகரிக்கப்பட்ட அனைத்து கனவுகளும் எனது நோக்கத்திற்காக ஏன் பயனற்றதாக இருக்க வேண்டும் என்பது படைப்பிலிருந்தே தெரியும்; எடுத்துக்காட்டுகளுக்கு, எனது சொந்த கனவுகளுக்கும் மனோ பகுப்பாய்வு சிகிச்சையில் உள்ள எனது நோயாளிகளின் கனவுகளுக்கும் இடையில் நான் தேர்வு செய்ய வேண்டியிருந்தது. நரம்பியல் கதாபாத்திரங்களின் கலவையின் காரணமாக கனவு செயல்முறைகள் விரும்பத்தகாத சிக்கலுக்கு ஆளானதால், பிந்தைய பொருளைப் பயன்படுத்துவதில் இருந்து நான் தடுக்கப்பட்டேன். மறுபுறம். நாங்கள்என் சொந்த கனவுகளுடன் பிரிக்க முடியாதபடி இணைக்கப்பட்ட சூழ்நிலை என்னவென்றால், நான் விரும்புவதை விட என் மன வாழ்க்கையின் நெருக்கங்களை வெளிப்படுத்த வேண்டிய கட்டாயம் எனக்கு ஏற்பட்டது, மேலும் பொதுவாக ஒரு கவிஞராக இல்லாத, இயற்கையை ஆராய்பவராக இருக்கும் ஒரு எழுத்தாளரின் பணிக்கு இது பொருந்தும். இது வேதனையானது, ஆனால் தவிர்க்க முடியாதது; எனது உளவியல் முடிவுகளின் உண்மையின் நிரூபணத்தை முற்றிலுமாக கைவிட வேண்டிய கட்டாயத்தில் இருக்காமல் இருக்க, தவிர்க்க முடியாததை நான் பொறுத்துக்கொள்ள வேண்டியிருந்தது. நிச்சயமாக, எனது சில கவனக்குறைவுகளை விடுபடுதல்கள் மற்றும் மாற்றீடுகள் மூலம் மறைக்கும் சோதனையை என்னால் சிறப்பாக எதிர்க்க முடியவில்லை, மேலும் இது அடிக்கடி நடந்த போதெல்லாம் நான் பயன்படுத்திய உதாரணங்களின் மதிப்பிலிருந்து அது பொருள் ரீதியாகக் குறைத்தது. இந்தப் படைப்பைப் படிப்பவர், எனது கடினமான நிலையில் தன்னை வைத்துக்கொண்டு, சகிப்புத்தன்மையைக் காண்பிப்பார் என்ற நம்பிக்கையை மட்டுமே நான் வெளிப்படுத்த முடியும், மேலும் அறிவிக்கப்பட்ட கனவுகளில் ஏதேனும் ஒன்றைப் பற்றி புண்படுத்தும் அனைத்து நபர்களும் குறைந்தபட்சம் கனவு வாழ்க்கைக்கு சிந்தனை சுதந்திரத்தை ஒப்புக்கொள்வார்கள் என்ற நம்பிக்கையை மட்டுமே நான் வெளிப்படுத்த முடியும்.
vii (வீ)
இரண்டாம் பதிப்பிற்கான முன்னுரை
முதல் தசாப்தத்தின் இறுதிக்குள் இந்த கடினமான புத்தகத்தின் இரண்டாவது பதிப்பிற்கான கோரிக்கை எழுந்திருந்தால், முந்தைய வாக்கியங்களில் நான் முறையிட்ட தொழில்முறை வட்டாரங்களின் ஆர்வத்திற்கு நான் நன்றி சொல்லக் கடமைப்படவில்லை. மனநல மருத்துவத்தில் எனது சகாக்கள், கனவு பற்றிய எனது புதிய கருத்தாக்கம் ஏற்படுத்திய முதல் ஆச்சரியத்தை அகற்ற எந்த முயற்சியும் எடுக்கவில்லை, மேலும் கனவு வாழ்க்கையின் சிக்கலை நனவின் நிலைகளின் ஒரு பகுதியாகக் கருதி, அதற்கு ஒரு சில - பெரும்பாலும் ஒரே மாதிரியான - வாக்கியங்களை அர்ப்பணித்து பழக்கப்பட்ட தொழில்முறை தத்துவஞானிகள், இந்தத் துறையில் தவிர்க்க முடியாமல் நமது உளவியல் கோட்பாடுகளின் முழுமையான மாற்றத்திற்கு வழிவகுக்கும் அனைத்து வகையான விஷயங்களையும் காண முடியும் என்பதைக் கவனிக்கத் தவறிவிட்டனர். அறிவியல் விமர்சகர்களின் நடத்தை, எனது இந்தப் படைப்பு மறதியில் புதைக்கப்பட வேண்டும் என்ற எதிர்பார்ப்பை மட்டுமே நியாயப்படுத்த முடியும்; மேலும் மனோ பகுப்பாய்வின் மருத்துவப் பயன்பாட்டில் எனது தலைமையைப் பின்பற்றும், மேலும் நரம்பியல் சிகிச்சையில் இந்த பகுப்பாய்வுகளைப் பயன்படுத்துவதற்காக கனவுகளை பகுப்பாய்வு செய்வதில் எனது முன்மாதிரியைப் பின்பற்றும் துணிச்சலான மாணவர்களின் சிறிய குழு, புத்தகத்தின் முதல் பதிப்பை தீர்ந்துவிட்டிருக்காது. ஆகையால், ஒன்பது ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, கடினமான மற்றும் பல விஷயங்களில் அடிப்படையான பணியை மீண்டும் மேற்கொள்ள எனக்கு அழைப்பு விடுத்த, அறிவார்ந்த உண்மையைத் தேடுபவர்களின் பரந்த வட்டத்திற்கு நான் கடமைப்பட்டிருக்கிறேன்.
மாற்றத்திற்கு நான் சிறிதளவே காரணம் என்று சொல்வதில் மகிழ்ச்சி அடைகிறேன். சில இடங்களில் புதிய விஷயங்களைச் செருகியுள்ளேன், எனது பரந்த அனுபவத்திலிருந்து புதிய பார்வைகளைச் சேர்த்துள்ளேன், மேலும் சில புள்ளிகளைத் திருத்த முயற்சித்துள்ளேன்; ஆனால் கனவு மற்றும் அதன் விளக்கம் தொடர்பான அத்தியாவசியமான அனைத்தும், அதிலிருந்து பெறப்பட்ட உளவியல் முன்மொழிவுகள் அனைத்தும் மாறாமல் உள்ளன: குறைந்தபட்சம், அகநிலை ரீதியாக, அது காலத்தின் சோதனையில் நிலைத்துள்ளது. சைக்கோநியூரோஸின் காரணவியல் மற்றும் வழிமுறை குறித்த எனது பிற படைப்புகளை அறிந்தவர்களுக்கு, நான் ஒருபோதும் வழங்கவில்லை என்பது தெரியும். எட்டாம்முடிக்கப்படாத எதையும் முடிந்ததாகவே பார்க்கிறேன், மேலும் எனது முன்னேறும் கருத்துக்களுக்கு ஏற்ப எனது கூற்றுகளை மாற்ற நான் எப்போதும் பாடுபட்டுள்ளேன்; ஆனால் கனவு வாழ்க்கையின் உலகில் எனது முதல் அறிவிப்புகளில் நான் உறுதியாக நிற்க முடிந்தது. நரம்பு மண்டலங்களின் பிரச்சினைகள் குறித்த எனது நீண்ட ஆண்டுகளில், நான் மீண்டும் மீண்டும் சந்தேகங்களை எதிர்கொண்டுள்ளேன், மேலும் அடிக்கடி தவறுகளைச் செய்துள்ளேன்; ஆனால் எப்போதும் "கனவுகளின் விளக்கத்தில்" தான் எனது திசைகளைக் கண்டறிந்தேன். எனவே, எனது ஏராளமான அறிவியல் எதிரிகள், கனவு விசாரணையின் இந்தப் பகுதிக்குள் என்னைப் பின்தொடர மறுக்கும் போது, குறிப்பாக உறுதியான உள்ளுணர்வைக் காட்டுகிறார்கள்.
அதேபோல், கனவு விளக்க விதிகளை விளக்குவதற்கு இந்தப் புத்தகத்தில் பயன்படுத்தப்பட்டுள்ள பொருள், முக்கியமாக மதிப்புக் குறைந்து நிகழ்வுகளால் முந்திய எனது சொந்த கனவுகளிலிருந்து பெறப்பட்டது, திருத்தத்தில் கணிசமான மாற்றங்களை எதிர்க்கும் ஒரு விடாமுயற்சியைக் காட்டியுள்ளது. உண்மையில், எனக்கு, புத்தகம் இன்னும் ஒரு அகநிலை அர்த்தத்தைக் கொண்டுள்ளது, அதை நான் முடித்த பின்னரே புரிந்து கொள்ள முடிந்தது. இது எனது சுய பகுப்பாய்வின் ஒரு பகுதியாக, என் தந்தையின் மரணத்திற்கான எதிர்வினையாக - அதாவது, ஒரு மனிதனின் வாழ்க்கையில் மிக முக்கியமான நிகழ்வான, ஆழமான இழப்புக்கான எதிர்வினையாக - எனக்கு நிரூபிக்கப்பட்டது. இதை நான் உணர்ந்த பிறகு, இந்த செல்வாக்கின் தடயங்களை அழிக்க எனக்கு சக்தியற்றதாக உணர்ந்தேன். இருப்பினும், வாசகருக்கு, கனவுகளை மதிக்கவும் விளக்கவும் அவர் கற்றுக்கொண்ட பொருளிலிருந்து எந்த வித்தியாசமும் இல்லை.
Berchtesgaden , 1908 கோடை.
ix (ix) என்பது
மூன்றாம் பதிப்பிற்கான முன்னுரை
இந்தப் புத்தகத்தின் முதல் மற்றும் இரண்டாம் பதிப்புகளுக்கு இடையில் ஒன்பது ஆண்டுகள் கடந்துவிட்ட நிலையில், ஒரு வருடத்திற்கும் சற்று அதிகமான காலத்திற்குப் பிறகு மூன்றாவது பதிப்பிற்கான தேவை எழுந்துள்ளது. இந்த மாற்றத்தில் நான் மகிழ்ச்சியடையக் காரணம் இருக்கிறது; ஆனால், வாசகர் எனது படைப்பை முன்னர் புறக்கணித்ததை அதன் தகுதியற்ற தன்மைக்கு ஒரு சான்றாக நான் கருதாதது போல, தற்போது வெளிப்படும் ஆர்வத்தில் அதன் சிறப்பிற்கான ஒரு சான்றைக் கண்டுபிடிக்க முடியவில்லை.
அறிவியல் அறிவின் முன்னேற்றம் கனவுகளின் விளக்கத்தில் அதன் செல்வாக்கைக் காட்டுகிறது . 1899 இல் நான் அதை எழுதியபோது "பாலியல் கோட்பாடுகள்" இன்னும் இல்லை, மேலும் சைக்கோநியூரோசிஸின் சிக்கலான வடிவங்களின் பகுப்பாய்வு இன்னும் ஆரம்ப நிலையில் இருந்தது. கனவுகளின் விளக்கம் நரம்புகளின் உளவியல் பகுப்பாய்விற்கு உதவுவதற்காக விதிக்கப்பட்டது, ஆனால் அதன் பின்னர் நரம்புகளின் ஆழமான புரிதல் கனவைப் பற்றிய நமது கருத்தாக்கத்தில் பிரதிபலித்தது. கனவு விளக்கத்தின் ஆய்வு இந்த புத்தகத்தின் முதல் பதிப்பில் போதுமான அழுத்தம் கொடுக்கப்படாத ஒரு திசையில் தொடர்ந்து வளர்ச்சியடைந்து வருகிறது. எனது சொந்த அனுபவத்திலிருந்தும், W. ஸ்டெக்கல் மற்றும் பிறரின் படைப்புகளிலிருந்தும், கனவுகளில் (அல்லது மயக்கமற்ற சிந்தனையில்) குறியீட்டின் அளவிற்கும் முக்கியத்துவத்திற்கும் அதிக மதிப்பை இணைக்க நான் கற்றுக்கொண்டேன். இவ்வாறு இந்த ஆண்டு போக்கில் நிறைய குவிந்துள்ளது, இது பரிசீலிக்கப்பட வேண்டும். உரையில் ஏராளமான செருகல்கள் மற்றும் அடிக்குறிப்புகளைச் சேர்ப்பதன் மூலம் இந்தப் புதிய பொருளுக்கு நியாயம் செய்ய நான் முயற்சித்தேன். இந்த துணைப் பொருட்கள் எப்போதாவது மூல விவாதத்தைத் திசைதிருப்ப அச்சுறுத்தினால், அல்லது அவற்றின் உதவியுடன் கூட, மூல உரையை நமது தற்போதைய கருத்துக்களின் அளவிற்கு உயர்த்துவதில் நாம் தோல்வியடைந்தால் , புத்தகத்தில் உள்ள இடைவெளிகளுக்கு நான் மன்னிப்புக் கேட்க வேண்டும், ஏனெனில் அவை நமது அறிவின் தற்போதைய விரைவான வளர்ச்சியின் விளைவுகள் மற்றும் அறிகுறிகள் மட்டுமே. கனவுகளின் விளக்கத்தின் பிற்கால பதிப்புகள் வேறு எந்த திசைகளில் - ஏதேனும் இருந்தால் - முன்னறிவிக்க நான் துணிகிறேன். x - დანதேவை - தற்போதைய ஒன்றிலிருந்து வேறுபடும். ஒருபுறம், கவிதை, புராணம், மொழி பயன்பாடு மற்றும் நாட்டுப்புறக் கதைகள் ஆகியவற்றின் வளமான பொருட்களிலிருந்து தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டவற்றை அவர்கள் சேர்க்க வேண்டும், மறுபுறம், நரம்புகள் மற்றும் மன நோய்களுடனான கனவின் உறவுகளை இன்னும் ஆழமாக நடத்த வேண்டும்.
துணைப்பிரிவைத் தேர்ந்தெடுப்பதிலும், சான்றுத் தாள்களைப் படிப்பதிலும் திரு. ஓட்டோ ரேங்க் எனக்கு மதிப்புமிக்க சேவையைச் செய்துள்ளார். அவருக்கும், அவர்களின் பங்களிப்புகள் மற்றும் திருத்தங்களுக்காகவும் நான் அவருக்கும் நன்றியுடன் நன்றி கூறுகிறேன்.
வியன்னா , 1911 வசந்த காலம்.
xi தமிழ் in இல்
மொழிபெயர்ப்பாளரின் முன்னுரை
ஆசிரியரின் ஹிஸ்டீரியா மற்றும் பிற சைக்கோநியூரோசிஸ் பற்றிய தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட கட்டுரைகள் மற்றும் பாலியல் கோட்பாட்டிற்கான மூன்று பங்களிப்புகள் வெளிவந்ததிலிருந்து ,[A] பிராய்டின் படைப்புகளைப் பற்றி நிறைய சொல்லப்பட்டு எழுதப்பட்டுள்ளது. எங்கள் வாசகர்களில் சிலர் ஆசிரியரின் கோட்பாடுகளைச் சோதித்துப் பயன்படுத்த நேர்மையான முயற்சியை மேற்கொண்டுள்ளனர், ஆனால் அவர்கள் மிகவும் கடினமான ஜெர்மன் மொழியை சரளமாகப் படிக்க இயலாமையால் ஊனமுற்றுள்ளனர், ஏனெனில் பிராய்டின் இரண்டு படைப்புகள் மட்டுமே இதுவரை ஆங்கில வாசகர்களுக்கு அணுகக்கூடியதாக உள்ளன. அவர்களுக்கு இந்தப் படைப்பு விலைமதிப்பற்ற உதவியாக இருக்கும். நிச்சயமாக, பிராய்டிய உளவியல் பற்றிய ஏராளமான கட்டுரைகள் சமீபத்தில் நமது இலக்கியங்களில் வெளிவந்துள்ளன;[B] ஆனால், அசல் படைப்பைப் பற்றி அறிமுகமில்லாதவர்களால் படிக்கப்படும் இந்த சிதறிய ஆவணங்கள், பெரும்பாலும் அறிவூட்டுவதற்குப் பதிலாக குழப்பத்தை ஏற்படுத்துகின்றன. ஏனெனில், ஒரு சில துண்டுப்பிரசுரங்களையோ அல்லது அவரது ஒன்று அல்லது இரண்டு அசல் படைப்புகளையோ படிப்பதன் மூலம் பிராய்டை தேர்ச்சி பெற முடியாது. நான் அடிக்கடி கூறியதை மீண்டும் சொல்கிறேன்: பிராய்டின் மனோ பகுப்பாய்வு முறையைப் பயன்படுத்தவோ அல்லது தீர்ப்பளிக்கவோ உண்மையில் தகுதியற்றவர், அவரது நரம்பியல் கோட்பாட்டை முழுமையாக தேர்ச்சி பெறவில்லை - கனவுகளின் விளக்கம் , பாலியல் கோட்பாட்டிற்கான மூன்று பங்களிப்புகள் , அன்றாட வாழ்க்கையின் மனநோயியல் , மற்றும் அறிவு மற்றும் அதன் மயக்கத்துடன் தொடர்பு , மற்றும் தனது மற்றும் பிறரின் கனவுகள் மற்றும் மனநோயியல் செயல்களை பகுப்பாய்வு செய்வதில் கணிசமான அனுபவம் இல்லாதவர். சாதாரண மற்றும் அசாதாரண உளவியலில் முழுமையான பயிற்சியும் தேவை என்பதைச் சொல்லத் தேவையில்லை.
"கனவுகளின் விளக்கம்" என்பது ஆசிரியரின் மிகச்சிறந்த மற்றும் மிக முக்கியமான படைப்பாகும்; இங்குதான் அவர் தனது மனோ பகுப்பாய்வு நுட்பத்தை வளர்த்துக் கொள்கிறார், இது பற்றிய முழுமையான அறிவு இந்தத் துறையில் உள்ள ஒவ்வொரு தொழிலாளிக்கும் முற்றிலும் இன்றியமையாதது. எனவே, இந்தப் படைப்பை மொழிபெயர்ப்பது கடினமான பணியாக இருந்து வருகிறது. பன்னிரெண்டாம் வகுப்புபிராய்டின் மனோ பகுப்பாய்வு முறையால் நோயாளிகளுக்கு சிகிச்சையளிப்பதில் தீவிரமாக ஈடுபடுபவர்களுக்கு உதவுவதற்காக முதன்மையாக மேற்கொள்ளப்பட்டது. அதன் நடைமுறை நோக்கத்தைத் தவிர, இந்த புத்தகம் உளவியலாளர் மற்றும் பொது வாசகருக்கு ஆர்வமுள்ள பலவற்றை முன்வைக்கிறது. ஏனெனில், சமீபத்திய ஆண்டுகளில் கனவுகள் பல திறமையான பார்வையாளர்களின் கைகளால் விசாரணைக்கு உட்பட்டிருந்தாலும், மிகச் சிலரே அவற்றின் தீர்வுக்கு உறுதியான பங்களிப்பை வழங்கியுள்ளனர்; கனவின் மர்மத்தை அகற்றி, அதன் புதிர்களைத் தீர்த்தவர் பிராய்ட் தான். கனவு அர்த்தம் நிறைந்தது என்பதை அவர் நமக்குக் காட்டியது மட்டுமல்லாமல், அது சாதாரண மற்றும் அசாதாரண மன வாழ்க்கையுடன் நெருக்கமாக இணைக்கப்பட்டுள்ளது என்பதை போதுமான அளவு நிரூபித்தார். அசாதாரண மன நிலைகளின் சிகிச்சையில்தான் கனவு விளக்கத்தின் மிக முக்கியமான மதிப்பை நாம் அங்கீகரிக்க வேண்டும். கனவு மாயத்தோற்றங்கள், பிரமைகள், பயங்கள், ஆவேசங்கள் மற்றும் பிற மனநோயியல் நிலைமைகளின் மறைமுக வழிமுறைகளை கனவு நமக்கு வெளிப்படுத்துவது மட்டுமல்லாமல், இவற்றை அகற்றுவதில் இது மிகவும் சக்திவாய்ந்த கருவியாகும்.[சி]
கையெழுத்துப் பிரதியைப் படித்ததற்கும், மொழிபெயர்ப்பில் உள்ள கிட்டத்தட்ட கடக்க முடியாத சிரமங்களைச் சமாளிக்க எனக்கு உதவியதற்கும் பேராசிரியர் எஃப்.சி. பிரெஸ்காட்டுக்கு எனது நன்றியைத் தெரிவித்துக் கொள்கிறேன்.
ஏஏ பிரில்.
நியூயார்க் நகரம்.
பன்னிரெண்டாம்
கனவுகளின் விளக்கம்
1
கனவின் பிரச்சனைகள் பற்றிய அறிவியல் இலக்கியம்
[டி]
பின்வரும் பக்கங்களில், கனவுகளை விளக்குவதற்கு ஒரு உளவியல் நுட்பம் இருப்பதை நான் நிரூபிப்பேன், மேலும் இந்த முறையைப் பயன்படுத்தும்போது ஒவ்வொரு கனவும் ஒரு அர்த்தமுள்ள உளவியல் அமைப்பாக தன்னைக் காண்பிக்கும், இது விழித்திருக்கும் நிலையின் மன செயல்பாட்டில் ஒரு ஒதுக்கப்பட்ட இடத்தில் அறிமுகப்படுத்தப்படலாம். மேலும், கனவின் விசித்திரத்தையும் தெளிவின்மையையும் ஏற்படுத்தும் செயல்முறைகளை விளக்கவும், அவற்றின் மூலம் கனவை உருவாக்க இணைந்து அல்லது எதிராக செயல்படும் மன சக்திகளின் தன்மையைக் கண்டறியவும் முயற்சிப்பேன். இது நிறைவேற்றப்பட்டவுடன், கனவின் பிரச்சனை பரந்த சிக்கல்களைச் சந்திக்கும் நிலையை அடைந்துவிடும், அதற்கான தீர்வை பிற பொருள் மூலம் முயற்சிக்க வேண்டும் என்பதால் எனது விசாரணை முடிவடையும்.
முந்தைய எழுத்தாளர்கள் செய்த பணிகள் மற்றும் அறிவியலில் கனவுப் பிரச்சினையின் தற்போதைய நிலை குறித்து வாசகர் நன்கு அறிந்திருப்பார் என்று நான் முன்கூட்டியே கருத வேண்டும், ஏனெனில் இந்த ஆய்வுக் கட்டுரையின் போக்கில் நான் அவர்களிடம் திரும்புவதற்கு அடிக்கடி வாய்ப்பு கிடைக்காது. ஏனெனில், பல ஆயிரம் ஆண்டுகால முயற்சி இருந்தபோதிலும், கனவுகளைப் பற்றிய அறிவியல் புரிதலில் சிறிய முன்னேற்றம் ஏற்பட்டுள்ளது. இது ஆசிரியர்களால் உலகளவில் ஒப்புக் கொள்ளப்பட்டதால், தனிப்பட்ட கருத்துக்களை மேற்கோள் காட்டுவது தேவையற்றதாகத் தெரிகிறது. இந்தப் புத்தகத்தின் இறுதியில் பட்டியலிடப்பட்டுள்ள எழுத்துக்களில் பல தூண்டுதல் அவதானிப்புகள் மற்றும் நமது பாடத்திற்கு ஏராளமான சுவாரஸ்யமான விஷயங்களைக் காணலாம், ஆனால் மிகக் குறைவு அல்லது எதுவும் இல்லை. 2அது கனவின் உண்மையான தன்மையைப் பற்றியது அல்லது அதன் புதிர்களில் ஏதேனும் ஒன்றை உறுதியாகத் தீர்க்கிறது. படித்த பாமர மக்களின் அறிவுக்கு இன்னும் குறைவாகவே பரவியுள்ளது.
கனவு உளவியலின் ஒரு பொருளாகக் கருதப்படும் முதல் புத்தகம் அரிஸ்டாட்டிலின் புத்தகம் என்று தெரிகிறது.[1] ( கனவுகள் மற்றும் அவற்றின் விளக்கம் குறித்து ). கனவு தெய்வீக இயல்புடையது அல்ல என்றாலும், அது உண்மையில் ஆழமான அர்த்தத்தைக் கொண்டுள்ளது, சரியாக விளக்கப்பட்டால், அது பேய்த்தனமானது என்று அரிஸ்டாட்டில் வலியுறுத்துகிறார். கனவு வாழ்க்கையின் சில பண்புகளையும் அவர் அறிந்திருந்தார், எ.கா. , கனவு தூக்கத்தின் போது உணரப்படும் சிறிய உணர்வுகளை சிறந்த உணர்வுகளாக மாற்றுகிறது என்பதை அவர் அறிந்திருந்தார் ("ஒருவர் நெருப்பின் வழியாக நடந்து சென்று உடலின் இந்த அல்லது அந்த பகுதி சிறிது வெப்பமடைந்தால் சூடாக உணர்கிறார் என்று ஒருவர் கற்பனை செய்கிறார்"), இது பகலில் கவனிக்கப்படாமல் உடலில் ஏற்படும் ஆரம்ப மாற்றத்தின் முதல் அறிகுறிகளை மருத்துவருக்கு கனவுகள் எளிதில் காட்டிக் கொடுக்கக்கூடும் என்ற முடிவுக்கு அவரை இட்டுச் சென்றது. போதுமான தயாரிப்பு மற்றும் திறமையான உதவி இல்லாததால், அரிஸ்டாட்டிலியன் ஆய்வுக் கட்டுரையில் இன்னும் ஆழமாகச் செல்ல முடியவில்லை.
அரிஸ்டாட்டிலுக்கு முந்தைய பழங்காலத்தவர்கள் கனவை கனவு காணும் மனதின் விளைபொருளாகக் கருதவில்லை, மாறாக ஒரு தெய்வீக உத்வேகமாகக் கருதினர் என்பது அனைவருக்கும் தெரியும், மேலும் பண்டைய காலங்களில் கனவு வாழ்க்கையின் மதிப்பீடுகளில் காணப்படும் இரண்டு முரண்பாடான நீரோட்டங்கள் ஏற்கனவே கவனிக்கத்தக்கவை. கனவு காண்பவரை எச்சரிக்க அல்லது எதிர்காலத்தை முன்னறிவிக்க அனுப்பப்பட்ட உண்மையான மற்றும் மதிப்புமிக்க கனவுகளுக்கும், அவரை தவறாக வழிநடத்த அல்லது அழிவுக்கு இட்டுச் செல்வதற்கான நோக்கமாக இருந்த வீண், மோசடி மற்றும் வெற்று கனவுகளுக்கும் இடையில் அவர்கள் வேறுபடுத்திப் பார்த்தார்கள்.[E] பண்டைய கால மக்களிடையே கனவு பற்றிய இந்த அறிவியல்பூர்வமற்ற கருத்தாக்கம், அவர்களின் வாழ்க்கையைப் பற்றிய பொதுவான பார்வையுடன் நிச்சயமாக சரியாகப் பொருந்தியது, அவர்கள் வழக்கமாக மனதிற்குள் மட்டுமே யதார்த்தத்தைக் கொண்டிருந்ததை வெளி உலகில் யதார்த்தமாகக் காட்டினர். மேலும், இது முக்கிய தோற்றத்தை ஏற்படுத்தியது. 3காலையில் கனவில் இருந்து விட்டுச் சென்ற நினைவால் விழித்தெழுந்த வாழ்க்கையில் உருவாக்கப்பட்டது, ஏனெனில் இந்த நினைவில், மீதமுள்ள மன உள்ளடக்கத்துடன் ஒப்பிடும்போது, கனவு வேறொரு உலகத்திலிருந்து வருவது போல் விசித்திரமாகத் தெரிகிறது. கனவுகளின் இயற்கைக்கு அப்பாற்பட்ட தோற்றம் பற்றிய கோட்பாட்டை நம் காலத்தில் பின்பற்றுபவர்கள் இல்லை என்று கருதுவதும் தவறாகும்; ஒரு காலத்தில் விரிவான இயற்கைக்கு அப்பாற்பட்ட பகுதியின் எச்சங்களை அறிவியல் விளக்கத்தால் அடித்துச் செல்லப்படும் வரை கடைப்பிடிப்பதில் முழுமையாக நியாயப்படுத்தப்பட்ட அனைத்து மதவெறி மற்றும் மாய எழுத்தாளர்களையும் கருத்தில் கொள்ளாமல் விட்டுவிடுவதால், சாகசத்தை வெறுக்கும் எச்சங்களைக்கூட ஒருவர் சந்திக்கிறார், அவர்கள் மனிதாபிமானமற்ற சக்திகளின் இருப்பு மற்றும் ஒத்துழைப்பில் தங்கள் மத நம்பிக்கையை கனவு வெளிப்பாடுகளின் விவரிக்க முடியாத தன்மையின் அடிப்படையில் அடிப்படையாகக் கொண்ட அளவிற்குச் செல்கிறார்கள் (ஹாஃப்னர்[32] ). சில தத்துவப் பள்ளிகளால், எ.கா. ஷெல்லிங் பள்ளியால், கனவு வாழ்க்கைக்குக் கூறப்படும் செல்லுபடியாகும் தன்மை, பழங்காலத்தில் கனவுகளின் மறுக்க முடியாத தெய்வீகத்தின் தனித்துவமான எதிரொலியாகும், மேலும் கனவுகளின் மந்திர அல்லது தீர்க்கதரிசன சக்தி பற்றிய விவாதம் முடிவடையவில்லை. திரட்டப்பட்ட பொருளைக் கடக்க முயற்சிக்கப்பட்ட உளவியல் விளக்கங்கள் மிகவும் போதுமானதாக இல்லை என்பதே இதற்குக் காரணம், இருப்பினும், அறிவியல் சிந்தனை முறைக்கு தங்களை அர்ப்பணித்துக் கொள்ளும் அனைவரும் அத்தகைய கூற்றுகளை நிராகரிக்க வேண்டும் என்று வலுவாக உணரலாம்.
கனவுப் பிரச்சினைகள் பற்றிய நமது அறிவியல் அறிவின் வரலாற்றை எழுதுவது மிகவும் கடினம், ஏனென்றால் இந்த அறிவின் சில பகுதிகள் எவ்வளவு மதிப்புமிக்கதாக இருந்தாலும், திட்டவட்டமான திசைகளில் எந்த முன்னேற்றமும் காணப்படவில்லை. எதிர்கால ஆய்வாளர்கள் தொடர்ந்து உருவாக்கக்கூடிய உறுதியான முடிவுகளின் அடித்தளம் எதுவும் உருவாக்கப்படவில்லை, ஆனால் ஒவ்வொரு புதிய எழுத்தாளரும் அதே பிரச்சினைகளை புதிதாகவும் ஆரம்பத்திலிருந்தே எடுத்துக்கொள்கிறார்கள். நான் காலவரிசைப்படி ஆசிரியர்களைப் பின்பற்றி, கனவின் பிரச்சினைகள் குறித்து ஒவ்வொருவரும் கொண்டிருந்த கருத்துக்களை மதிப்பாய்வு செய்தால், இந்த விஷயத்தில் அறிவின் தற்போதைய நிலையின் தெளிவான மற்றும் முழுமையான படத்தை வரைவதில் இருந்து நான் தடுக்கப்படுவேன். எனவே, ஆசிரியர்களை விட கருப்பொருள்களை அடிப்படையாகக் கொண்டு சிகிச்சையை நான் விரும்பினேன், மேலும் கனவின் ஒவ்வொரு பிரச்சினைக்கும் அதன் தீர்வுக்காக இலக்கியத்தில் காணப்படும் பொருளை மேற்கோள் காட்டுவேன்.
ஆனால் பரவலாகப் பரப்பப்பட்டு பின்னிப்பிணைந்த முழு இலக்கியத்திலும் நான் தேர்ச்சி பெறாததால், 4மற்ற பாடங்களைப் பொறுத்தவரை, எனது விளக்கத்தில் எந்த அடிப்படை உண்மையோ அல்லது முக்கியமான கண்ணோட்டமோ இழக்கப்படாவிட்டால், உள்ளடக்கத்தை நிறுத்தி வைக்குமாறு எனது வாசகர்களைக் கேட்க வேண்டும்.
சமீப காலம் வரை, பெரும்பாலான ஆசிரியர்கள் தூக்கம் மற்றும் கனவு ஆகிய பாடங்களை ஒரே தொடர்பில் நடத்த வழிவகுத்தனர், மேலும் அவற்றுடன் அவர்கள் மனநோயாளியின் ஒத்த நிலைகளையும், மாயத்தோற்றங்கள், தரிசனங்கள் போன்ற பிற கனவு போன்ற நிலைகளையும் தொடர்ந்து கையாண்டுள்ளனர். மறுபுறம், சமீபத்திய படைப்புகளில், கருப்பொருளை மிகவும் நெருக்கமாகக் கடைப்பிடித்து, கனவு வாழ்க்கையின் ஒரே ஒரு கேள்வியை மட்டுமே பாடமாக எடுத்துக்கொள்ளும் போக்கு உள்ளது. இந்த மாற்றம், இதுபோன்ற தெளிவற்ற விஷயங்களில் அறிவொளி மற்றும் உடன்பாட்டை தொடர்ச்சியான விரிவான விசாரணைகளால் மட்டுமே கொண்டு வர முடியும் என்ற நம்பிக்கையின் வெளிப்பாடாகும் என்று நான் நம்புகிறேன். இது ஒரு விரிவான விசாரணை மற்றும் ஒரு சிறப்பு உளவியல் இயல்புடையது, நான் இங்கே வழங்குவேன். தூக்கத்தின் சிக்கலைப் படிக்க எனக்கு மிகக் குறைந்த வாய்ப்பு உள்ளது, ஏனெனில் இது அடிப்படையில் ஒரு உளவியல் பிரச்சினை, இருப்பினும் மனக் கருவிக்கான செயல்பாட்டுத் தீர்மானங்களின் மாற்றம் தூக்கத்தின் தன்மையில் சேர்க்கப்பட வேண்டும். எனவே தூக்கத்தின் இலக்கியம் இங்கே கருதப்படாது.
கனவுகளின் நிகழ்வுகளில் அறிவியல் ஆர்வம் பின்வரும் பகுதியளவு ஒன்றையொன்று சார்ந்த விசாரணைகளுக்கு வழிவகுக்கிறது:
( அ ) விழித்திருக்கும் நிலைக்கு கனவின் தொடர்பு. —ஒரு நபர் விழித்தெழுந்தவுடன் செய்யும் அப்பாவித்தனமான தீர்ப்பு, அந்தக் கனவு - உண்மையில் அது வேறொரு உலகில் தோன்றவில்லை என்றால் - எப்படியிருந்தாலும், கனவு காண்பவரை வேறொரு உலகத்திற்கு அழைத்துச் சென்றுவிட்டது என்று கருதுகிறது. பழைய உடலியல் நிபுணர், பர்டாக்,[8] கனவுகளின் நிகழ்வுகளைப் பற்றிய கவனமாகவும் பாகுபாடாகவும் விளக்கியதற்கு நாம் கடமைப்பட்டுள்ளோம், அடிக்கடி மேற்கோள் காட்டப்படும் பத்தியில், பக்கம் 474 இல் இந்த நம்பிக்கையை வெளிப்படுத்தினார்: "விழித்திருக்கும் வாழ்க்கை அதன் சோதனைகள் மற்றும் மகிழ்ச்சிகள், அதன் இன்பங்கள் மற்றும் வலிகளுடன் ஒருபோதும் திரும்பத் திரும்ப வராது, மாறாக, கனவு இவற்றிலிருந்து நம்மை விடுவிப்பதை நோக்கமாகக் கொண்டுள்ளது. நம் முழு மனமும் ஒரு விஷயத்தால் நிரப்பப்பட்டிருந்தாலும், ஆழ்ந்த துக்கம் நம் இதயங்களைக் கிழித்திருந்தாலும் அல்லது ஒரு பணி நம் மனநிலையின் முழு சக்தியையும் கைப்பற்றியிருந்தாலும், கனவு நமக்கு முற்றிலும் விசித்திரமான ஒன்றைத் தருகிறது, அல்லது அது அதன் சேர்க்கைகளுக்கு யதார்த்தத்திலிருந்து ஒரு சில கூறுகளை மட்டுமே எடுத்துக்கொள்கிறது, அல்லது அது நம் மனநிலையின் திரிபுக்குள் நுழைந்து யதார்த்தத்தை அடையாளப்படுத்துகிறது."
எல். ஸ்ட்ரம்பெல்[66] தனது கனவுகளின் இயல்பு மற்றும் தோற்றம் (பக். 16) என்ற நூலில் அதே விளைவை வெளிப்படுத்துகிறார் , இது எல்லா இடங்களிலும் நியாயமாக உயர்வாக மதிக்கப்படும் ஒரு ஆய்வாகும்: “கனவு காண்பவன் 5விழித்திருக்கும் உணர்வு உலகிற்கு அவன் முதுகு" (பக். 17). "கனவில் விழித்திருக்கும் உணர்வு மற்றும் அதன் இயல்பான நடத்தையின் ஒழுங்கான உள்ளடக்கம் பற்றிய நினைவு முற்றிலும் தொலைந்து போனது போலாகும்" (பக். 19). "கனவில் மனம் விழித்திருக்கும் நிலையின் வழக்கமான இயல்பான உள்ளடக்கம் மற்றும் போக்கிலிருந்து கிட்டத்தட்ட முழுமையாக தனிமைப்படுத்தப்படுதல்...."
ஆனால் பெரும்பாலான ஆசிரியர்கள் கனவுக்கும் விழித்திருக்கும் வாழ்க்கைக்கும் உள்ள தொடர்பைப் பற்றி ஒரு முரண்பாடான பார்வையையே கொண்டுள்ளனர். இவ்வாறு ஹாஃப்னர் [32] (பக். 19): “முதலில் கனவு என்பது விழித்திருக்கும் நிலையின் தொடர்ச்சியாகும். நமது கனவுகள் எப்போதும் நமது நனவில் சிறிது காலத்திற்கு முன்பு இருந்த கருத்துக்களுடன் ஒன்றிணைகின்றன. கவனமாக பரிசோதித்தால், கனவு முந்தைய நாளின் அனுபவத்துடன் தன்னை இணைத்துக் கொண்ட ஒரு நூலைக் கண்டுபிடிக்கும்.” வெய்காண்ட்[75] (பக்கம் 6), மேலே குறிப்பிடப்பட்ட பர்டாக்கின் கூற்றுக்கு முற்றிலும் முரணானது: “ஏனென்றால், பெரும்பாலான கனவுகளில், அவை நம்மை அன்றாட வாழ்க்கையிலிருந்து விடுவிப்பதற்குப் பதிலாக நேரடியாக மீண்டும் அதற்கு இட்டுச் செல்கின்றன என்பது பெரும்பாலும் கவனிக்கப்படலாம்.” மௌரி[48] (பக். 56), ஒரு சுருக்கமான சூத்திரத்தில் கூறுகிறார்: " Nous rêvons de ce que nous avons vu, dit, désiré ou fait. " Jessen,[36] 1855 இல் வெளியிடப்பட்ட அவரது உளவியல் (பக்கம் 530) இல் ஓரளவு வெளிப்படையானது: "கனவுகளின் உள்ளடக்கம் தனிப்பட்ட ஆளுமை, வயது, பாலினம், வாழ்க்கையில் நிலை, கல்வி, பழக்கவழக்கங்கள் மற்றும் கடந்த கால வாழ்க்கையின் நிகழ்வுகள் மற்றும் அனுபவங்களால் அதிகமாகவோ அல்லது குறைவாகவோ தீர்மானிக்கப்படுகிறது."
கனவின் உள்ளடக்கம் வாழ்க்கையைச் சார்ந்திருப்பது குறித்து பழங்காலத்தவர்களும் இதே கருத்தைக் கொண்டிருந்தனர். நான் ரேடஸ்டாக்கை மேற்கோள் காட்டுகிறேன்.[54] (பக். 139): “கிரேக்கத்திற்கு எதிரான தனது அணிவகுப்புக்கு முன்னர் செர்க்சஸ், நல்ல ஆலோசனையால் இந்தத் தீர்மானத்திலிருந்து விலக்கப்பட்டபோது, ஆனால் அதை மேற்கொள்ள கனவுகளால் மீண்டும் மீண்டும் தூண்டப்பட்டபோது, பெர்சியர்களின் பழைய பகுத்தறிவு கனவு விளக்குநர்களில் ஒருவரான அர்தபானஸ், கனவுப் படங்கள் பெரும்பாலும் ஒருவர் விழித்திருக்கும்போது சிந்தித்துக் கொண்டிருப்பதைக் கொண்டிருக்கின்றன என்று மிகவும் பொருத்தமாக அவரிடம் கூறினார்.”
லுக்ரேடியஸின் உபதேசக் கவிதையில், டி ரெரம் நேச்சுரா (IV, v. 959), இந்தப் பகுதி நிகழ்கிறது:—
"எட் குவோ க்விஸ்க் ஃபெர் ஸ்டுடியோ டெவின்க்டஸ் அதாரெட்,
ஆட் க்விபஸ் இன் ரெபஸ் மல்டும் சுமஸ் அன்டே மொராட்டி
அட்க்யூ இன் ஈ ரேஷன் ஃபுட் கன்டென்டா மேஜிஸ் மென்ஸ்,
சோம்னிஸ் ஈடெம் ப்ளெரம்க் விடேமுர் ஓபிரேயில்;
காசிடிசி காசாஸ் ஏஜெரே மற்றும் கம்போனிரே லெக்ஸ்,
induperatores pugnare ac proelia obire,” &c., &c.
6சிசரோ ( டி டிவினேஷன் , II) இதேபோல் கூறுகிறார், மௌரியும் வெகு காலத்திற்குப் பிறகு:-
"மாக்சிமெக் ரிலிக்வியே ஏரம் ரெரம் மூவ்ன்டுர் இன் அனிமிஸ் எட் அகிடண்டூர், டி க்விபஸ் விஜிலன்ட்ஸ் அல்லது கோகிடாவிமஸ் அல்லது எகிமஸ்."
கனவு வாழ்க்கைக்கும் விழித்திருக்கும் வாழ்க்கைக்கும் இடையிலான தொடர்பு குறித்து இந்த இரண்டு கருத்துக்களிலும் வெளிப்படுத்தப்படும் முரண்பாடு உண்மையில் தீர்க்க முடியாததாகத் தெரிகிறது. எனவே FW ஹில்டிபிராண்டின் விளக்கத்தைக் குறிப்பிடுவது பொருத்தமற்றதாக இருக்காது.[35] (1875), கனவின் தனித்தன்மைகளை பொதுவாக "முரண்பாடுகளாக நிழலாடும் தொடர் முரண்பாடுகள்" என்று அழைப்பதன் மூலம் மட்டுமே விவரிக்க முடியும் என்று அவர் நம்புகிறார் (பக். 8). "இந்த முரண்பாடுகளில் முதலாவது, ஒருபுறம், உண்மையான மற்றும் உண்மையான வாழ்க்கையிலிருந்து கனவின் கடுமையான தனிமைப்படுத்தல் அல்லது தனிமைப்படுத்தல் மூலமாகவும், மறுபுறம், ஒன்றின் மீது ஒன்று தொடர்ச்சியான ஆக்கிரமிப்பு மற்றும் ஒன்றின் மீது ஒன்று நிலையான சார்பு மூலமாகவும் உருவாகிறது. கனவு என்பது விழித்திருக்கும் போது அனுபவிக்கும் யதார்த்தத்திலிருந்து முற்றிலும் பிரிக்கப்பட்ட ஒன்று; ஒருவர் அதை ஒரு கடக்க முடியாத பள்ளத்தால் ஹெர்மெட்டிகல் முறையில் மூடப்பட்டு நிஜ வாழ்க்கையிலிருந்து பிரிக்கப்பட்ட ஒரு இருப்பு என்று அழைக்கலாம். இது நம்மை யதார்த்தத்திலிருந்து விடுவிக்கிறது, யதார்த்தத்தின் சாதாரண நினைவை அணைக்கிறது, மேலும் நம்மை வேறொரு உலகத்திலும் முற்றிலும் மாறுபட்ட வாழ்க்கையிலும் வைக்கிறது, இது அடித்தளத்தில் யதார்த்தத்துடன் பொதுவானது எதுவுமில்லை...." ஹில்டெபிராண்ட் பின்னர் தூங்குவதில் நமது முழு இருப்பும், அதன் அனைத்து வகையான இருப்புகளுடனும், "ஒரு கண்ணுக்குத் தெரியாத பொறி கதவு வழியாக" மறைந்துவிடும் என்று வலியுறுத்துகிறார். ஒரு கனவில், சிறையில் அடைக்கப்பட்ட நெப்போலியனுக்கு மோசெல்லே மதுவைப் போல அற்புதமான ஒன்றை வழங்குவதற்காக ஒருவர் செயிண்ட் ஹெலினாவுக்கு ஒரு பயணம் மேற்கொள்கிறார். முன்னாள் பேரரசரால் ஒருவர் மிகவும் இணக்கமாக வரவேற்கப்படுகிறார், மேலும் விழித்தெழுந்தவுடன் சுவாரஸ்யமான மாயை அழிக்கப்படும்போது கிட்டத்தட்ட வருத்தப்படுகிறார். ஆனால் இப்போது கனவின் சூழ்நிலையை யதார்த்தத்துடன் ஒப்பிட்டுப் பார்ப்போம். கனவு காண்பவர் ஒருபோதும் ஒயின் வியாபாரியாக இருந்ததில்லை, மேலும் அவ்வாறாக மாற விருப்பமும் இல்லை. அவர் ஒருபோதும் கடல் பயணத்தை மேற்கொண்டதில்லை, மேலும் புனித ஹெலினா அத்தகைய பயணத்திற்கான கடைசி இடமாகும். கனவு காண்பவர் நெப்போலியனுக்காக எந்த அனுதாப உணர்வையும் கொண்டிருக்கவில்லை, மாறாக ஒரு வலுவான தேசபக்தி வெறுப்பைக் கொண்டுள்ளார். இறுதியாக, நெப்போலியன் தீவில் இறந்தபோது கனவு காண்பவர் இன்னும் உயிருடன் இல்லை; அதனால் அவருக்கு நெப்போலியனுடன் எந்த தனிப்பட்ட உறவுகளும் இருந்திருக்க வாய்ப்பில்லை. எனவே கனவு அனுபவம் விசித்திரமான ஒன்றாகத் தோன்றுகிறது, இரண்டு சரியான இணக்கமான மற்றும் அடுத்தடுத்த காலங்களுக்கு இடையில் செருகப்பட்டது.
7"இருப்பினும்," ஹில்டெபிராண்ட் தொடர்கிறார், "எதிர்மறையானது உண்மையாகவும் சரியானதாகவும் தோன்றுகிறது. இந்த தனிமை மற்றும் தனிமையுடன் கைகோர்த்து இன்னும் மிக நெருக்கமான உறவும் தொடர்பும் இருக்க முடியும் என்று நான் நம்புகிறேன். கனவு என்ன வழங்கினாலும், அது அதன் பொருளை யதார்த்தத்திலும், இந்த யதார்த்தத்தைச் சுற்றியுள்ள மன வாழ்க்கையிலும் காண்கிறது என்று நாம் நியாயமாகக் கூறலாம். கனவு எவ்வளவு விசித்திரமாகத் தோன்றினாலும், அது ஒருபோதும் யதார்த்தத்திலிருந்து தன்னைப் பிரித்துக் கொள்ள முடியாது, மேலும் அதன் மிகவும் உன்னதமான மற்றும் மிகவும் கேலிக்குரிய கட்டமைப்புகள் எப்போதும் அவற்றின் அடிப்படைப் பொருளை வெளி உலகில் நம் கண்களால் பார்த்தவற்றிலிருந்து அல்லது நம் விழித்திருக்கும் எண்ணங்களில் எங்கோ ஒரு இடத்தைக் கண்டறிந்தவற்றிலிருந்து கடன் வாங்க வேண்டும்; வேறு வார்த்தைகளில் கூறுவதானால், நாம் ஏற்கனவே புறநிலையாகவோ அல்லது அகநிலையாகவோ அனுபவித்தவற்றிலிருந்து அதை எடுக்க வேண்டும்.
( ஆ ) கனவின் பொருள்.—கனவில் நினைவகம். —கனவின் உள்ளடக்கத்தை உருவாக்கும் அனைத்துப் பொருட்களும் ஏதோ ஒரு வகையில் அனுபவத்தில் உருவாகின்றன, அது கனவில் மீண்டும் உருவாக்கப்படுகிறது, அல்லது நினைவுகூரப்படுகிறது - குறைந்தபட்சம் இதை மறுக்க முடியாத உண்மையாக எடுத்துக் கொள்ளலாம். இருப்பினும், கனவின் உள்ளடக்கத்திற்கும் யதார்த்தத்திற்கும் இடையிலான அத்தகைய தொடர்பு நிறுவப்பட்ட ஒப்பீட்டின் வெளிப்படையான விளைபொருளாக உடனடியாக வெளிப்படுத்தப்படும் என்று கருதுவது தவறு. மாறாக, தொடர்பை கவனமாகத் தேட வேண்டும், மேலும் பல சந்தர்ப்பங்களில் அது நீண்ட காலமாக கண்டுபிடிப்பைத் தவிர்ப்பதில் வெற்றி பெறுகிறது. இதற்கான காரணம், கனவுகளில் உள்ள நினைவகத்தால் வெளிப்படும் பல தனித்தன்மைகளில் காணப்படுகிறது, அவை உலகளவில் அறியப்பட்டிருந்தாலும், இதுவரை விளக்கத்தை முற்றிலுமாகத் தவிர்த்துவிட்டன. இந்த பண்புகளை முழுமையாக ஆராய்வது மதிப்புக்குரியதாக இருக்கும்.
கனவின் உள்ளடக்கத்தில் பொருள் தோன்றுவது பெரும்பாலும் நிகழ்கிறது, அது விழித்திருக்கும் நிலையில் ஒருவரின் அறிவு மற்றும் அனுபவத்திற்கு சொந்தமானது என்பதை ஒருவர் அடையாளம் காண முடியாது. கேள்விக்குரிய விஷயத்தைப் பற்றி கனவு கண்டதை ஒருவர் நன்றாக நினைவில் கொள்கிறார், ஆனால் அனுபவத்தின் உண்மை அல்லது நேரத்தை நினைவுபடுத்த முடியாது. எனவே, கனவு காண்பவர் கனவு எந்த மூலத்திலிருந்து பெறப்பட்டது என்பது குறித்து இருட்டில் இருக்கிறார், மேலும் கனவின் ஒரு சுயாதீனமான உற்பத்திச் செயல்பாட்டை நம்பவும் கூட ஆசைப்படுகிறார், பெரும்பாலும் நீண்ட காலத்திற்குப் பிறகு, ஒரு புதிய அத்தியாயம் தொலைந்து போனதாகக் கைவிடப்பட்ட ஒரு முன்னாள் அனுபவத்தை மீண்டும் நினைவுபடுத்தும் வரை, இதனால் கனவின் மூலத்தை வெளிப்படுத்துகிறது. இதனால் ஒருவர் கனவில் ஏதோ ஒன்று அறியப்பட்டு நினைவில் வைக்கப்பட்டுள்ளது என்பதை ஒப்புக்கொள்ள வேண்டிய கட்டாயத்தில் உள்ளார். 8விழித்திருக்கும் போது நினைவிலிருந்து நீக்கப்பட்டது.
டெல்பூஃப்[16] தனது சொந்த அனுபவத்திலிருந்து இந்த வகையான ஒரு குறிப்பாக ஈர்க்கக்கூடிய உதாரணத்தை விவரிக்கிறார். அவர் தனது கனவில் தனது வீட்டின் முற்றத்தில் பனியால் மூடப்பட்டிருப்பதைக் கண்டார், மேலும் இரண்டு சிறிய பல்லிகளை பாதி உறைந்து பனியில் புதைத்திருப்பதைக் கண்டார். விலங்குகளை நேசிப்பவராக இருந்த அவர், அவற்றை எடுத்து, சூடாக்கி, அவற்றுக்காக ஒதுக்கப்பட்ட சுவரில் உள்ள ஒரு பிளவில் மீண்டும் வைத்தார். சுவரில் வளர்ந்து வந்த சில சிறிய பன்ன இலைகளையும் அவர்களுக்குக் கொடுத்தார், அவை அவர்களுக்கு மிகவும் பிடிக்கும் என்று அவருக்குத் தெரியும். கனவில் அவருக்கு அந்தச் செடியின் பெயர் தெரியும்: அஸ்ப்ளேனியம் ரூட்டா முரலிஸ் . பின்னர் கனவு தொடர்ந்தது, பல்லிகளிடம் ஒரு திசைதிருப்பலுக்குப் பிறகு திரும்பியது, மேலும் அவரது ஆச்சரியத்திற்கு டெல்பூஃப் பன்னங்களில் எஞ்சியிருந்தவற்றின் மீது இரண்டு சிறிய விலங்குகள் விழுவதைக் கண்டார். திறந்தவெளியை நோக்கித் திரும்பியபோது, ஐந்தாவது மற்றும் ஆறாவது பல்லி சுவரில் உள்ள துளைக்குள் ஓடுவதைக் கண்டார், இறுதியாக தெரு பல்லிகளின் ஊர்வலத்தால் மூடப்பட்டிருந்தது, அனைத்தும் ஒரே திசையில் அலைந்து திரிந்தன, முதலியன.
விழித்திருக்கும் நிலையில் டெல்பூஃப் சில லத்தீன் தாவரப் பெயர்களை மட்டுமே அறிந்திருந்தார், அஸ்ப்ளீனியம் பற்றி எதுவும் அறிந்திருக்கவில்லை. அவருக்கு மிகவும் ஆச்சரியமாக, இந்தப் பெயரின் ஒரு ஃபெர்ன் மரம் உண்மையில் இருப்பதாகவும், சரியான பெயர் அஸ்ப்ளீனியம் ரூட்டா முராரியா என்றும் , அந்தக் கனவு சற்று சிதைந்திருந்ததாகவும் அவர் உறுதியாக நம்பினார். ஒரு தற்செயலான தற்செயல் நிகழ்வாகக் கருத முடியாது, ஆனால் டெல்பூஃப் கனவில் அஸ்ப்ளீனியம் என்ற பெயரை எங்கிருந்து பெற்றார் என்பது அவருக்கு ஒரு மர்மமாகவே இருந்தது.
இந்தக் கனவு 1862 ஆம் ஆண்டு ஏற்பட்டது. பதினாறு ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, தனது நண்பர்களில் ஒருவரின் வீட்டில் இருந்தபோது, தத்துவஞானி சுவிட்சர்லாந்தின் பல பகுதிகளில் பார்வையாளர்களுக்கு நினைவுப் பொருட்களாக விற்கப்படும் ஆல்பங்களைப் போன்ற உலர்ந்த தாவரங்களைக் கொண்ட ஒரு சிறிய ஆல்பத்தைக் கவனித்தார். அவருக்கு திடீரென ஒரு நினைவு வந்தது; அவர் ஹெர்பேரியத்தைத் திறந்து, அதில் தனது கனவின் அஸ்ப்ளேனியத்தைக் கண்டுபிடித்தார், அதனுடன் லத்தீன் பெயரில் தனது சொந்த கையெழுத்தை அடையாளம் கண்டார். இந்த தொடர்பை இப்போது கண்டுபிடிக்க முடிந்தது. தனது திருமணப் பயணத்தில், இந்த நண்பரின் சகோதரி 1860 இல் டெல்பூஃப்பைப் பார்வையிட்டார் - பல்லி கனவுக்கு இரண்டு ஆண்டுகளுக்கு முன்பு. அந்த நேரத்தில் தனது சகோதரனுக்காக வடிவமைக்கப்பட்ட இந்த ஆல்பம் அவளுடன் இருந்தது, மேலும் டெல்பூஃப் ஒரு தாவரவியலாளரின் கட்டளைப்படி, உலர்ந்த தாவரங்கள் ஒவ்வொன்றின் கீழும் லத்தீன் பெயரை எழுத சிரமப்பட்டார்.
அறிக்கையை சாத்தியமாக்கிய சாதகமான விபத்து 9இந்த மதிப்புமிக்க உதாரணம், டெல்பூஃப் இந்தக் கனவின் மற்றொரு பகுதியை அதன் மறக்கப்பட்ட மூலத்திலிருந்து கண்டுபிடிக்க அனுமதித்தது. 1877 ஆம் ஆண்டில் ஒரு நாள் அவர் ஒரு பழைய விளக்கப்பட நாட்குறிப்புத் தொகுதியைக் கண்டார், அதில் அவர் 1862 இல் கனவு கண்டது போலவே பல்லிகளின் முழு ஊர்வலத்தையும் படம்பிடித்திருந்தார். அந்தத் தொகுதி 1861 ஆம் ஆண்டு தேதியைக் கொண்டிருந்தது, மேலும் டெல்பூஃப் அந்த நாளிதழை அதன் முதல் தோற்றத்திலிருந்தே சந்தா செலுத்தியதை நினைவு கூர்ந்தார்.
அந்தக் கனவில் விழித்திருக்கும் நிலையில் அணுக முடியாத நினைவுகள் இருப்பது மிகவும் குறிப்பிடத்தக்க மற்றும் கோட்பாட்டளவில் முக்கியமான உண்மை, எனவே பல "ஹைபர்மெனிசிக் கனவுகள்" பற்றிப் பேசுவதன் மூலம் அதில் அதிக கவனம் செலுத்த நான் விரும்புகிறேன். சிறிது நேரம் முசிடன் என்ற வார்த்தை பகலில் அவரது மனதில் தோன்றியதாக மௌரி [48] கூறுகிறார். அது ஒரு பிரெஞ்சு நகரத்தின் பெயர் என்று அவருக்குத் தெரியும், வேறு எதுவும் இல்லை. ஒரு இரவு அவர் ஒரு குறிப்பிட்ட நபருடன் ஒரு உரையாடலைக் கனவு கண்டார், அவர் தான் முசிடனில் இருந்து வந்ததாகச் சொன்னார், மேலும், அந்த நகரம் எங்கே என்று அவரது கேள்விக்கு பதிலளிக்கும் விதமாக, அவள் பதிலளித்தாள்: "முசிடன் என்பது டிபார்ட்மென்ட் டி லா டோர்டோக்னில் உள்ள ஒரு முக்கிய கிராமப்புற நகரம்." விழித்தெழுந்தவுடன், மௌரி தனது கனவில் பெறப்பட்ட தகவல்களில் எந்த நம்பிக்கையும் வைக்கவில்லை; இருப்பினும், புவியியல் அகராதி அது முற்றிலும் சரியானது என்பதைக் காட்டியது. இந்த விஷயத்தில் கனவின் உயர்ந்த அறிவு உறுதிப்படுத்தப்பட்டுள்ளது, ஆனால் இந்த அறிவின் மறக்கப்பட்ட மூலத்தைக் கண்டுபிடிக்க முடியவில்லை.
ஜெசென் [36] (பக். 55) மிகவும் தொலைதூர காலங்களிலிருந்து இதேபோன்ற ஒரு கனவு நிகழ்வைப் பற்றி கூறுகிறார். மற்றவற்றுடன், வெரோனாவின் புகழ்பெற்ற மனிதர்களைப் புகழ்ந்து ஒரு கவிதை எழுதிய மூத்த ஸ்காலிகரின் (ஹென்னிங்ஸ், எல்சி , பக். 300) கனவை இங்கே குறிப்பிடலாம், மேலும் ப்ருக்னோலஸ் என்ற ஒரு மனிதர் ஒரு கனவில் தோன்றி, தான் புறக்கணிக்கப்பட்டதாக புகார் கூறினார். ஸ்காலிகர் அவரைப் பற்றி கேள்விப்பட்டதாக நினைவில் இல்லை என்றாலும், அவர் அவரை கௌரவிக்கும் வகையில் சில வசனங்களை எழுதினார், பின்னர் அவரது மகன் வெரோனாவில் ஒரு ப்ருக்னோலஸ் முன்பு ஒரு விமர்சகராக அங்கு பிரபலமானவர் என்பதைக் கண்டுபிடித்தார்.
மனநல ஆராய்ச்சி சங்கத்தின் செயல்முறைகளில் மையர்ஸ் அத்தகைய ஹைப்பர்மெனீசிக் கனவுகளின் முழு தொகுப்பையும் வெளியிட்டதாகக் கூறப்படுகிறது , துரதிர்ஷ்டவசமாக அவை எனக்கு அணுக முடியாதவை. கனவுகளில் தன்னை ஈடுபடுத்திக் கொள்ளும் ஒவ்வொருவரும், விழித்திருக்கும் நபருக்குத் தெரியாத விஷயங்களை அறிந்துகொள்வதற்கும் நினைவுகூருவதற்கும் கனவு சான்றளிக்கிறது என்பதை மிகவும் பொதுவான நிகழ்வாக அங்கீகரிப்பார்கள் என்று நான் நம்புகிறேன். நரம்பு நோயாளிகளின் எனது மனோ பகுப்பாய்வு விசாரணைகளில், நான் பின்னர் பேசுவேன், நான் ஒவ்வொருவராக இருக்கிறேன் 10என் நோயாளிகள் தங்கள் கனவுகளிலிருந்து மேற்கோள்கள், ஆபாசமான வெளிப்பாடுகள் போன்றவற்றை நன்கு அறிந்திருக்கிறார்கள் என்பதையும், விழித்திருக்கும் நிலையில் அவற்றை மறந்துவிட்டாலும், அவர்கள் அவற்றை தங்கள் கனவுகளில் பயன்படுத்துகிறார்கள் என்பதையும் நம்ப வைக்கும் நிலையில் நான் வாரத்திற்கு ஒன்றுக்கு மேற்பட்ட முறை இருந்தேன். கனவுக்கு அறிவை அணுகக்கூடிய மூலத்தைக் கண்டுபிடிப்பது எளிதாக இருந்ததால், கனவு ஹைப்பர்மினீசியாவின் ஒரு எளிய நிகழ்வை இங்கே மேற்கோள் காட்டுகிறேன்.
ஒரு நோயாளி நீண்ட காலமாக ஒரு கஃபேயில் "கொன்டுசோவ்கா" ஆர்டர் செய்ததாக கனவு கண்டார், இதைப் புகாரளித்த பிறகு அதன் அர்த்தம் என்ன என்று விசாரித்தார், ஏனெனில் அவர் இதற்கு முன்பு அந்தப் பெயரைக் கேள்விப்பட்டதே இல்லை. விளம்பரங்களில் அந்தப் பெயர் எனக்கு நீண்ட காலமாகப் பரிச்சயமாக இருந்ததால், கொன்டுசோவ்கா ஒரு போலந்து மதுபானம் என்றும், அதை அவர் தனது கனவில் கண்டுபிடித்திருக்க முடியாது என்றும் நான் பதிலளிக்க முடிந்தது. நோயாளி முதலில் என்னை நம்பவில்லை, ஆனால் சில நாட்களுக்குப் பிறகு, அவர் கஃபே பற்றிய தனது கனவை நனவாக்கிய பிறகு, தெரு மூலையில் உள்ள ஒரு பலகையில் அந்தப் பெயரைக் கவனித்தார், அதை அவர் மாதக்கணக்கில் ஒரு நாளைக்கு இரண்டு முறையாவது கடந்து செல்ல வேண்டியிருந்தது.
சில கனவு கூறுகளின் தோற்றம் எவ்வளவு பெரிய அளவில் தற்செயலைச் சார்ந்துள்ளது என்பதை எனது சொந்தக் கனவுகளிலிருந்து நான் கற்றுக்கொண்டேன். எனவே, இந்தப் புத்தகத்தை எழுதுவதற்கு பல ஆண்டுகளுக்கு முன்பு, நான் பார்த்ததாக நினைவில் இல்லாத மிகவும் எளிமையாக வடிவமைக்கப்பட்ட தேவாலய கோபுரத்தின் படம் என்னை வேட்டையாடியது. பின்னர் சால்ஸ்பர்க் மற்றும் ரீச்சென்ஹால் இடையே உள்ள ஒரு சிறிய நிலையத்தில் நான் அதை முற்றிலும் உறுதியாக அடையாளம் கண்டேன். இது தொண்ணூறுகளின் பிற்பகுதியில் நடந்தது, நான் 1886 ஆம் ஆண்டில் முதல் முறையாக சாலையில் பயணித்தேன். பிற்காலங்களில், கனவுகளைப் பற்றிய ஆய்வில் நான் ஏற்கனவே மும்முரமாக ஈடுபட்டிருந்தபோது, ஒரு குறிப்பிட்ட விசித்திரமான இடத்தின் கனவுப் படம் அடிக்கடி மீண்டும் மீண்டும் வருவதைக் கண்டு நான் மிகவும் எரிச்சலடைந்தேன். எனது நபருடன் திட்டவட்டமான உள்ளூர் உறவில் அதைக் கண்டேன் - என் இடதுபுறத்தில், பல கோரமான மணற்கல் உருவங்கள் தனித்து நிற்கும் ஒரு இருண்ட இடம். ஒரு மினுமினுப்பு நினைவு, நான் முழுமையாக நம்பவில்லை, அது ஒரு பீர் பாதாள அறையின் நுழைவாயில் என்று எனக்குச் சொன்னது, ஆனால் இந்த கனவுப் படத்தின் அர்த்தத்தையோ அல்லது தோற்றத்தையோ என்னால் விளக்க முடியவில்லை. 1907 ஆம் ஆண்டு நான் தற்செயலாக படுவாவிற்கு வந்தேன், ஆனால் 1895 ஆம் ஆண்டு முதல் அங்கு செல்ல முடியாமல் போனது எனக்கு வருத்தமாக இருந்தது. இந்த அழகான பல்கலைக்கழக நகரத்திற்கு எனது முதல் வருகை திருப்திகரமாக இல்லை; மடோனா டெல் அரங்கின் தேவாலயத்தில் ஜியோட்டோவின் ஓவியங்களை என்னால் பார்க்க முடியவில்லை, மேலும் நான் செல்லும் வழியில் அந்த சிறிய தேவாலயம் அன்று மூடப்பட்டதாக அறிவிக்கப்பட்டதால் திரும்பிச் சென்றேன். பன்னிரண்டு ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, எனது இரண்டாவது வருகையின் போது, 11இதற்காக நானே, மற்ற எல்லாவற்றிற்கும் முன் நான் மடோனா டெல் அரங்கிற்குச் செல்லத் தொடங்கினேன். அதற்குச் செல்லும் தெருவில், என் இடதுபுறத்தில், அநேகமாக 1895 இல் நான் திரும்பிய இடத்தில், நான் கனவில் அடிக்கடி கண்ட இடத்தைக் கண்டுபிடித்தேன், அதன் மணற்கல் உருவங்களுடன். அது உண்மையில் ஒரு உணவகத் தோட்டத்தின் நுழைவாயிலாக இருந்தது.
கனவு இனப்பெருக்கத்திற்கான பொருளை எடுக்கும் ஆதாரங்களில் ஒன்று - விழித்திருக்கும் சிந்தனையில் ஓரளவு நினைவுகூரப்படாத அல்லது பயன்படுத்தப்படாத பொருள் - குழந்தைப் பருவத்தில் காணப்படுகிறது. இதைக் கவனித்து வலியுறுத்திய சில ஆசிரியர்களை நான் மேற்கோள் காட்டுவேன்.
ஹில்டிபிராண்ட் [35] (பக். 23): “கனவு சில சமயங்களில் ஆரம்ப காலகட்டங்களிலிருந்து தொலைதூர மற்றும் மறக்கப்பட்ட அனுபவங்களை அற்புதமான இனப்பெருக்க திறனுடன் மனதில் கொண்டு வருகிறது என்பது ஏற்கனவே வெளிப்படையாக ஒப்புக் கொள்ளப்பட்டுள்ளது.”
ஸ்ட்ரம்பெல் [66] (பக். 40): “கனவு சில நேரங்களில் ஆழமான மற்றும் கனமான அடுக்குகளிலிருந்து, அதாவது பிற்காலத்தில் ஆரம்பகால குழந்தைப் பருவ அனுபவங்களில் குவிந்து கிடக்கும் சில இடங்கள், விஷயங்கள் மற்றும் நபர்களின் படங்கள், காயமடையாமல், அவற்றின் அசல் புத்துணர்ச்சியுடன் எவ்வாறு வெளிப்படுகின்றன என்பதை நினைவில் கொள்ளும்போது இந்த பொருள் மிகவும் சுவாரஸ்யமாகிறது. இது அவற்றின் தோற்றத்தின் போது தெளிவான நனவைப் பெற்ற அல்லது வலுவான மன செல்லுபடியால் ஈர்க்கப்பட்டு, பின்னர் கனவில் உண்மையான நினைவுகளாகத் திரும்பும், விழித்தெழுந்த நனவுக்கு மகிழ்ச்சியை ஏற்படுத்தும் பதிவுகளுக்கு மட்டும் மட்டுப்படுத்தப்படவில்லை. மாறாக, கனவு நினைவின் ஆழத்தில் நபர்கள், விஷயங்கள், இடங்கள் மற்றும் ஆரம்பகால அனுபவங்களின் படங்கள் உள்ளன, அவை சிறிய நனவைக் கொண்டிருந்தாலும், மன மதிப்பு எதுவும் இல்லை, அல்லது நீண்ட காலத்திற்கு முன்பே இரண்டையும் இழந்துவிட்டன, எனவே கனவிலும் விழித்திருக்கும் நிலையிலும் அவற்றின் முந்தைய தோற்றம் வெளிப்படும் வரை முற்றிலும் விசித்திரமாகவும் அறியப்படாததாகவும் தோன்றும்.”
வோல்கெல்ட்[72] (பக். 119): “குழந்தைப் பருவ மற்றும் இளமை நினைவுகள் எவ்வளவு எளிதாகக் கனவில் நுழைகின்றன என்பது அடிப்படையில் குறிப்பிடத்தக்கது. நாம் நீண்ட காலமாக சிந்திப்பதை நிறுத்திவிட்டதைப் பற்றியும், நீண்ட காலமாக நமக்கு எல்லா முக்கியத்துவத்தையும் இழந்ததைப் பற்றியும், கனவு தொடர்ந்து நினைவு கூர்கிறது.”
குழந்தைப் பொருள் மீது கனவு செலுத்தும் ஆதிக்கம், நனவான நினைவகத்தில் உள்ள இடைவெளிகளை பெரும்பாலும் ஆக்கிரமித்துள்ளமை, சுவாரஸ்யமான ஹைப்பர்மெனஸ்டிக் கனவுகளின் தோற்றத்திற்குக் காரணமாகிறது, அவற்றில் சிலவற்றை நான் இங்கே பட்டியலிடுவேன்.
12மௌரி [48] (பக். 92) குழந்தையாக இருந்தபோது, தனது சொந்த ஊரான மியூக்ஸிலிருந்து அண்டை நாடான டிரில்போர்ட்டுக்குச் சென்று, அங்கு அவரது தந்தை ஒரு பாலம் கட்டுவதை மேற்பார்வையிட்டார் என்று கூறுகிறார். ஒரு குறிப்பிட்ட இரவில் ஒரு கனவு அவரை டிரில்போர்ட்டுக்கு அழைத்துச் சென்றது, அவர் மீண்டும் நகர வீதிகளில் விளையாடிக் கொண்டிருந்தார். ஒரு நபர் ஏதோ ஒரு சீருடையில் அவரை அணுகினார். மௌரி அவரிடம் அவரது பெயரைக் கேட்டார், அவர் தன்னை அறிமுகப்படுத்திக் கொண்டார், அவரது பெயர் C—— என்றும், அவர் ஒரு பாலக் காவலர் என்றும் கூறினார். விழித்தெழுந்ததும், நினைவின் யதார்த்தத்தை இன்னும் சந்தேகித்த மௌரி, தனது குழந்தைப் பருவத்தில் தன்னுடன் இருந்த தனது பழைய வேலைக்காரரிடம், இந்தப் பெயரைக் கொண்ட ஒருவரை அவள் நினைவில் வைத்திருக்கிறாளா என்று கேட்டார். "நிச்சயமாக," பதில், "அவர் அந்த நேரத்தில் உங்கள் தந்தை கட்டிக்கொண்டிருந்த பாலத்தில் காவலாளியாக இருந்தார்."
கனவுகளில் தோன்றும் குழந்தை நினைவுகளின் நம்பகத்தன்மையை நிரூபிக்கும் மற்றொரு உதாரணத்தை மௌரி அழகாகக் கூறுகிறார். மான்ட்பிரிசனில் குழந்தையாக வாழ்ந்த திரு. எஃப்——, இருபத்தைந்து வருடங்கள் இல்லாத பிறகு தனது வீட்டையும் தனது குடும்பத்தின் பழைய நண்பர்களையும் சந்திக்க முடிவு செய்தார். அவர் புறப்படுவதற்கு முந்தைய இரவு, அவர் தனது இலக்கை அடைந்துவிட்டதாக கனவு கண்டார், மேலும் மான்ட்பிரிசனுக்கு அருகில் ஒரு மனிதரைச் சந்தித்தார், அவரை அவர் நேரில் பார்த்ததில்லை, அவர் தனது தந்தையின் நண்பர் திரு. எஃப் என்று கூறினார். குழந்தையாக இருந்தபோது இந்தப் பெயரைக் கொண்ட ஒரு மனிதரை அவர் அறிந்திருந்தார், ஆனால் விழித்தெழுந்தபோது அவரது அம்சங்களை இனி நினைவில் கொள்ள முடியவில்லை என்பதை கனவு காண்பவர் நினைவு கூர்ந்தார். பல நாட்களுக்குப் பிறகு, மான்ட்பிரிசனில் உண்மையில் வந்த பிறகு, அவர் தனது கனவின் அறியப்படாத இடத்தைக் கண்டுபிடித்தார், மேலும் அவர் உடனடியாக தனது கனவின் திரு. எஃப் என்று அடையாளம் கண்ட ஒரு மனிதரைச் சந்தித்தார். உண்மையான நபர் கனவில் இருந்தவரை விட வயதானவர்.
எனது சொந்த கனவுகளில் ஒன்றை நான் இங்கே விவரிக்கலாம், அதில் நினைவில் உள்ள எண்ணம் ஒரு தொடர்பால் மாற்றப்படுகிறது. எனது கனவில், நான் கனவு காணும்போது, எனது சொந்த ஊரின் மருத்துவராக அடையாளம் கண்ட ஒருவரைக் கண்டேன். அந்த அம்சங்கள் தெளிவற்றதாகவும், எனது சக ஆசிரியர்களில் ஒருவரின் படத்துடன் குழப்பமாகவும் இருந்தன, அவரை நான் இன்னும் எப்போதாவது பார்க்கிறேன். விழித்தெழுந்தபோது இரண்டு நபர்களுக்கு இடையே என்ன தொடர்பு இருந்தது என்பதைக் கண்டுபிடிக்க முடியவில்லை. ஆனால் எனது ஆரம்பகால குழந்தைப் பருவ மருத்துவரைப் பற்றி என் அம்மாவிடம் விசாரித்தபோது, அவர் ஒரு ஒற்றைக் கண் கொண்டவர் என்பதைக் கண்டுபிடித்தேன். கனவில் மருத்துவரின் உருவத்தை மறைத்த எனது ஆசிரியரும் ஒற்றைக் கண் கொண்டவர். நான் முப்பத்தெட்டு ஆண்டுகளாக மருத்துவரைப் பார்க்கவில்லை, எனக்குத் தெரிந்தவரை நான் நினைக்கவில்லை. 13என் கன்னத்தில் இருந்த ஒரு வடு அவருடைய உதவியை நினைவூட்டியிருக்கலாம் என்றாலும், நான் விழித்திருக்கும் நிலையில் அவரைப் பற்றி.
கனவில் குழந்தைப் பருவ பதிவுகளுக்குக் கூறப்படும் மகத்தான பங்கை சமநிலைப்படுத்துவது போல, பெரும்பாலான கனவுகள் சமீபத்திய காலத்தின் கூறுகளைக் காட்டுகின்றன என்று பல ஆசிரியர்கள் வலியுறுத்துகின்றனர். இவ்வாறு ராபர்ட்[55] (பக். 46) சாதாரண கனவு பொதுவாக சமீபத்திய நாட்களின் பதிவுகளுடன் மட்டுமே தன்னை ஆக்கிரமித்துக் கொள்கிறது என்று அறிவிக்கிறது. ராபர்ட் முன்வைத்த கனவின் கோட்பாடு பழைய பதிவுகளை பின்னுக்குத் தள்ளி, சமீபத்தியவற்றை முன்னிலைப்படுத்த வேண்டும் என்று கட்டாயமாகக் கோருகிறது என்பதை நாம் உண்மையில் அறிகிறோம். இருப்பினும், ராபர்ட் கூறும் உண்மை உண்மையில் உள்ளது; இதை எனது சொந்த விசாரணைகளிலிருந்து என்னால் உறுதிப்படுத்த முடியும். நெல்சன்,[50] ஒரு அமெரிக்க எழுத்தாளர், கனவில் அடிக்கடி காணப்படும் பதிவுகள் இரண்டு அல்லது மூன்று நாட்களுக்கு முந்தையவை என்று நினைக்கிறார், கனவுக்கு முந்தைய நாளின் பதிவுகள் போதுமான அளவு பலவீனமாகவும் தொலைதூரமாகவும் இல்லை என்பது போல.
கனவின் உள்ளடக்கத்திற்கும் விழித்திருக்கும் நிலைக்கும் இடையிலான நெருங்கிய தொடர்பை நம்பும் பல ஆசிரியர்கள், விழித்திருக்கும் மனதை தீவிரமாக ஆக்கிரமித்துள்ள பதிவுகள், விழித்திருக்கும் எண்ணத்தின் விரிவாக்கத்திலிருந்து ஓரளவு ஒதுக்கித் தள்ளப்பட்ட பின்னரே கனவில் தோன்றும் என்ற உண்மையால் ஈர்க்கப்படுகிறார்கள். எனவே, ஒரு விதியாக, நாம் இன்னும் துக்கத்தில் மூழ்கியிருக்கும் போது இறந்த அன்பான நபரைப் பற்றி கனவு காண்பதில்லை. இன்னும் மிஸ் ஹலாம்,[33] சமீபத்திய பார்வையாளர்களில் ஒருவர், மிகவும் எதிர் நடத்தையைக் காட்டும் எடுத்துக்காட்டுகளைச் சேகரித்துள்ளார், மேலும் தனிப்பட்ட உளவியலின் உரிமையைப் பற்றிய கருத்தை வலியுறுத்துகிறார்.
கனவுகளில் நினைவின் மூன்றாவது மற்றும் மிகவும் குறிப்பிடத்தக்க மற்றும் புரிந்துகொள்ள முடியாத தனித்தன்மை, மறுஉருவாக்கம் செய்யப்பட்ட பொருட்களின் தேர்வில் காட்டப்படுகிறது, ஏனெனில் மிகவும் குறிப்பிடத்தக்கவற்றுக்கு மட்டுமல்ல, மிகவும் அலட்சியமான மற்றும் மேலோட்டமான நினைவுகளுக்கும் அழுத்தம் கொடுக்கப்படுகிறது. இந்த விஷயத்தில், மிகவும் அழுத்தமான முறையில் தங்கள் ஆச்சரியத்தை வெளிப்படுத்திய ஆசிரியர்களை நான் மேற்கோள் காட்டுவேன்.
ஹில்டெபிராண்ட் [35] (பக். 11): “கனவுகள், ஒரு விதியாக, பெரிய மற்றும் ஆழமாக வேரூன்றிய நிகழ்வுகளிலிருந்தோ அல்லது முந்தைய நாளின் சக்திவாய்ந்த மற்றும் அவசர நலன்களிலிருந்தோ அவற்றின் கூறுகளை எடுத்துக்கொள்வதில்லை, மாறாக முக்கியமற்ற விஷயங்களிலிருந்து, சமீபத்திய அனுபவத்தின் மிகவும் பயனற்ற துண்டுகளிலிருந்து அல்லது மிகவும் தொலைதூர கடந்த காலத்திலிருந்து எடுக்கப்படுகின்றன என்பது ஒரு குறிப்பிடத்தக்க உண்மை. எங்கள் குடும்பத்தில் மிகவும் அதிர்ச்சியூட்டும் மரணம், அதன் பதிவுகள் நம்மை இரவு வரை நீண்ட நேரம் விழித்திருக்கச் செய்கின்றன, முதல் கணம் வரை நம் நினைவுகளிலிருந்து அழிக்கப்படுகின்றன. 14"விழிப்புணர்வு அதை மனச்சோர்வூட்டும் சக்தியுடன் நமக்குத் திரும்பக் கொண்டுவருகிறது. மறுபுறம், கடந்து செல்லும் ஒரு அந்நியரின் நெற்றியில் உள்ள மரு, அவர் பார்வையில் இருந்து மறைந்த பிறகு ஒரு நொடி கூட நாம் அவரைப் பற்றி யோசிக்கவில்லை, நம் கனவுகளில் அதன் பங்கை வகிக்கிறது."
ஸ்ட்ரம்பெல் [66] (பக். 39): “... ஒரு கனவின் பகுப்பாய்வு, முந்தைய நாள் அல்லது கடைசி நாளுக்கு முந்தைய நாள் நிகழ்வுகளிலிருந்து பெறப்பட்ட கூறுகளை வெளிச்சத்திற்குக் கொண்டுவரும் நிகழ்வுகள், விழித்திருக்கும் நிலைக்கு மிகவும் முக்கியமற்றவை மற்றும் பயனற்றவை என்பதை நிரூபிக்கின்றன, அவை வெளிச்சத்திற்கு வந்த சிறிது நேரத்திலேயே மறதிக்குள் ஒன்றிணைகின்றன. இத்தகைய நிகழ்வுகள் தற்செயலாகக் கேட்கப்பட்ட மற்றவர்களின் கூற்றுகளாகவோ அல்லது மேலோட்டமாக கவனிக்கப்பட்ட செயல்களாகவோ, அல்லது விஷயங்கள் அல்லது நபர்களைப் பற்றிய விரைவான உணர்வுகளாகவோ அல்லது புத்தகங்களிலிருந்து ஒற்றை சொற்றொடர்களாகவோ இருக்கலாம், முதலியன.”
ஹேவ்லாக் எல்லிஸ்[23] (பக். 727): “விழித்திருக்கும் வாழ்க்கையின் ஆழமான உணர்ச்சிகள், நமது முதன்மையான தன்னார்வ மன ஆற்றலை நாம் பரப்பும் கேள்விகள் மற்றும் சிக்கல்கள், பொதுவாக கனவு நனவில் ஒரே நேரத்தில் தங்களை முன்வைக்கும்வை அல்ல. உடனடி கடந்த காலத்தைப் பொறுத்தவரை, இது பெரும்பாலும் நம் கனவுகளில் மீண்டும் தோன்றும் அன்றாட வாழ்க்கையின் அற்பமான, தற்செயலான, “மறக்கப்பட்ட” பதிவுகள். மிகவும் தீவிரமாக விழித்திருக்கும் மன செயல்பாடுகள் மிகவும் ஆழமாக தூங்குபவை.”
பின்ஸ்[4] (பக். 45) கனவுகளில் உள்ள நினைவின் மேற்கூறிய பண்புகளிலிருந்து, அவரே ஒப்புதல் அளித்த கனவுகளின் விளக்கங்கள் குறித்த தனது அதிருப்தியை வெளிப்படுத்த சந்தர்ப்பத்தை எடுத்துக்கொள்கிறார்: “சாதாரண கனவு இதே போன்ற கேள்விகளை எழுப்புகிறது. எந்த உணரக்கூடிய காரணமும் இல்லாமல் நமக்குப் பின்னால் மறைந்திருக்கும் கிட்டத்தட்ட மறந்துபோன கடந்த காலத்திற்குத் திரும்புவதற்குப் பதிலாக, முந்தைய நாட்களின் நினைவின் பதிவுகளை நாம் ஏன் எப்போதும் கனவு காணவில்லை? ஒரு கனவில் உணர்வு ஏன் அடிக்கடி அலட்சியமான நினைவகப் படங்களின் தோற்றத்தை மீண்டும் உருவாக்குகிறது, அதே நேரத்தில் அனுபவத்தின் மிகவும் உணர்திறன் வாய்ந்த பதிவுகளைத் தாங்கிய பெருமூளை செல்கள் பெரும்பாலும் செயலற்றதாகவும் உணர்ச்சியற்றதாகவும் இருக்கும், விழித்திருக்கும் நிலையில் ஒரு கடுமையான மறுமலர்ச்சி சிறிது நேரத்திற்கு முன்பு அவற்றைத் தூண்டவில்லை என்றால்?”
அலட்சியமானவர்களுக்கு கனவு நினைவின் விசித்திரமான விருப்பம், அதனால் அன்றாட அனுபவத்தின் கவனிக்கப்படாத விவரங்கள், பொதுவாக விழித்திருக்கும் நிலையை கனவு சார்ந்திருப்பதை முற்றிலுமாக கவனிக்காமல் விடுவதற்கு அல்லது குறைந்தபட்சம் இதை நிரூபிப்பதை கடினமாக்குவதற்கு எவ்வாறு வழிவகுக்கிறது என்பதை நாம் எளிதாகப் புரிந்து கொள்ளலாம். 15எந்தவொரு தனிப்பட்ட விஷயத்திலும் சார்பு. இதனால், தனது சொந்த மற்றும் தனது தோழியின் கனவுகளின் புள்ளிவிவர சிகிச்சையில், மிஸ் விட்டன் கால்கின்ஸ்[12] மொத்த எண்ணிக்கையில் 11 சதவீதத்தைக் கண்டறிந்தார், அவை விழித்திருக்கும் நிலையுடன் எந்த தொடர்பும் இல்லை. நமது கனவுப் படங்கள் அனைத்தையும் அவற்றின் தோற்றத்தைக் கண்டறிய போதுமான நேரத்தையும் பொருளையும் ஒதுக்கினால் அவற்றை மரபணு ரீதியாக விளக்க முடியும் என்ற ஹில்டெபிராண்ட் தனது கூற்றில் நிச்சயமாக சரியானவர். நிச்சயமாக, அவர் இதை "மிகவும் சலிப்பான மற்றும் நன்றியற்ற வேலை" என்று அழைக்கிறார். ஏனென்றால், இது நினைவக அறையின் மிகத் தொலைதூர மூலைகளிலிருந்து அனைத்து வகையான பயனற்ற மனநலப் பொருட்களையும் வெளியே எடுக்கவும், அவை தோன்றிய அடுத்த ஒரு மணி நேரத்தில் புதைக்கப்பட்ட தொலைதூர கடந்த காலத்திலிருந்து சில மிகவும் அலட்சியமான தருணங்களை வெளிச்சத்திற்குக் கொண்டுவரவும் நம்மை வழிநடத்தும். இருப்பினும், இந்த விவேகமுள்ள எழுத்தாளர் அதன் ஆரம்பம் மிகவும் நம்பிக்கையற்றதாகத் தோன்றிய பாதையைப் பின்பற்றுவதைத் தவிர்த்ததற்கு நான் வருத்தத்தைத் தெரிவிக்க வேண்டும்; அது அவரை நேரடியாக கனவுப் பிரச்சினையின் மையத்திற்கு இட்டுச் சென்றிருக்கும்.
பொதுவாக நினைவாற்றல் பற்றிய ஒவ்வொரு கோட்பாட்டிற்கும் கனவுகளில் நினைவின் நடத்தை நிச்சயமாக மிகவும் முக்கியமானது. "ஒரு காலத்தில் நாம் மனரீதியாகப் பெற்ற எதுவும் ஒருபோதும் முழுமையாக இழக்கப்படுவதில்லை" என்று அது நமக்குக் கற்பிக்கிறது (ஸ்கோல்ஸ்[59] ); அல்லது டெல்பூஃப் சொல்வது போல், "que toute impression même la plus insignifiante, laisse une trace inaltérable, indéfiniment susceptible de reparaître au jour", மனநல வாழ்க்கையின் பல நோயியல் வெளிப்பாடுகளால் நாம் வலியுறுத்தப்படும் ஒரு முடிவுக்கு இப்போது வருவோம். பகலில் நாம் அறிந்தவற்றை ஓரளவு மறந்துவிடுவதன் மூலம் கனவுகளின் அபத்தங்கள் மற்றும் பொருத்தமின்மையை விளக்க முயற்சிக்கும்போது, பின்னர் குறிப்பிடப்படும் சில கனவு கோட்பாடுகளில் முன்வைக்கப்பட வேண்டிய முரண்பாடுகளை தெளிவாக உணர, கனவில் நினைவகத்தின் இந்த அசாதாரண திறனை இப்போது மனதில் கொள்வோம்.
கனவு காண்பதை நினைவகமாக குறைத்து, இரவில் கூட ஓய்வெடுக்காத இனப்பெருக்க செயல்பாட்டின் வெளிப்பாடாகவும், அதுவே ஒரு முடிவாகவும் இருக்கும் கனவைக் கருதுவதைப் பற்றி ஒருவர் சிந்திக்கலாம். பில்க்ஸ் வெளிப்படுத்தியதைப் போன்ற கருத்துக்கள்.[51] இதை உறுதிப்படுத்தும், அதன்படி, கனவு காணும் நேரத்திற்கும் கனவின் உள்ளடக்கங்களுக்கும் இடையிலான நெருக்கமான உறவுகள் நிரூபிக்கப்படுகின்றன, ஏனெனில் கனவால் ஆழ்ந்த தூக்கத்தில் மீண்டும் உருவாக்கப்படும் பதிவுகள் தொலைதூர கடந்த காலத்தைச் சேர்ந்தவை, அதே நேரத்தில் காலையில் மீண்டும் உருவாக்கப்படும் பதிவுகள் சமீபத்தியவை. ஆனால் அத்தகைய கருத்தாக்கம் 16நினைவில் கொள்ள வேண்டிய பொருளை நோக்கிய கனவின் நடத்தையின் விதத்தால் ஆரம்பத்திலிருந்தே இது சாத்தியமற்றது. கனவில் அனுபவங்கள் மீண்டும் மீண்டும் நிகழாது என்ற உண்மையை ஸ்ட்ரம்பெல் [66] நியாயமாகவே நம் கவனத்திற்குக் கொண்டுவருகிறார். கனவு அந்த திசையில் முயற்சி செய்கிறது, ஆனால் அடுத்த இணைப்பு விரும்புகிறது, அல்லது மாற்றப்பட்ட வடிவத்தில் தோன்றுகிறது, அல்லது அது முற்றிலும் புதுமையான ஒன்றால் மாற்றப்படுகிறது. கனவு இனப்பெருக்கத்தின் துண்டுகளை மட்டுமே காட்டுகிறது; இது பெரும்பாலும் தத்துவார்த்த பயன்பாட்டை ஒப்புக் கொள்ளும் விதி. இருப்பினும், கனவு ஒரு அத்தியாயத்தை அதன் விழித்திருக்கும் நிலையில் நம் நினைவைப் போலவே முழுமையாக மீண்டும் மீண்டும் செய்யும் விதிவிலக்குகள் உள்ளன. டெல்பூஃப் தனது பல்கலைக்கழக சக ஊழியர்களில் ஒருவரைப் பற்றி கூறுகிறார், அவர் தனது கனவில், அதன் அனைத்து விவரங்களுடனும், ஒரு ஆபத்தான வண்டி சவாரியை மீண்டும் மீண்டும் செய்தார், அதில் அவர் அதிசயத்தால் விபத்துக்குள்ளாகத் தப்பினார். மிஸ் கால்கின்ஸ் [12] இரண்டு கனவுகளைக் குறிப்பிடுகிறார், அதன் உள்ளடக்கங்கள் முந்தைய நாளின் சம்பவங்களை சரியாக மீண்டும் உருவாக்கின, பின்னர் என் கவனத்திற்கு வந்த ஒரு உதாரணத்தைப் புகாரளிக்க சந்தர்ப்பத்தைப் பயன்படுத்துவேன், இது ஒரு கனவில் மாறாமல் திரும்பிய ஒரு குழந்தைத்தனமான அனுபவத்தைக் காட்டுகிறது.[எஃப்]
( இ ) கனவு தூண்டுதல்கள் மற்றும் கனவு ஆதாரங்கள். —கனவு தூண்டுதல்கள் மற்றும் கனவு ஆதாரங்கள் என்பதன் அர்த்தம், "கனவுகள் வயிற்றில் இருந்து வருகின்றன" என்ற பிரபலமான பழமொழியைக் குறிப்பிடுவதன் மூலம் விளக்கப்படலாம். தூக்கக் கலக்கத்தின் விளைவாக கனவு ஏற்படுவதாகக் கருதும் ஒரு கோட்பாட்டை இந்தக் கருத்து மறைக்கிறது. தூக்கத்தில் ஏதேனும் தொந்தரவு தரும் கூறுகள் எழவில்லை என்றால் நாம் கனவு கண்டிருக்கக் கூடாது, மேலும் கனவு என்பது இந்தத் தொந்தரவின் எதிர்வினையாகும்.
கனவுகளுக்கான உற்சாகமான காரணங்கள் பற்றிய விவாதம் ஆசிரியர்களின் விளக்கங்களில் அதிக இடத்தைப் பிடிக்கும். கனவு உயிரியல் விசாரணையின் பொருளாக மாறிய பின்னரே இந்த சிக்கல் தோன்ற முடியும் என்பது சுயமாகத் தெரிகிறது. கனவை தெய்வீக உத்வேகமாகக் கருதிய பழங்காலத்தவர்களுக்கு அதன் உற்சாகமான மூலத்தைத் தேட வேண்டிய அவசியமில்லை; அவர்களுக்குக் கனவு தெய்வீக அல்லது அசுர சக்திகளின் விருப்பத்திலிருந்து வந்தது, மேலும் அதன் உள்ளடக்கம் அவர்களின் அறிவு அல்லது நோக்கத்தின் விளைவாகும். இருப்பினும், அறிவியல் விரைவில் கனவுக்கான தூண்டுதல் எப்போதும் ஒரே மாதிரியாக இருக்கிறதா, அல்லது அது பன்மடங்கு இருக்க முடியுமா என்ற கேள்வியை எழுப்பியது, இதனால் காரணகாரியம் என்ற கேள்விக்கு வழிவகுத்தது. 17
கனவின் விளக்கம் உளவியல் அல்லது உடலியல் சார்ந்தது. பெரும்பாலான ஆசிரியர்கள் தூக்கக் கலக்கத்திற்கான காரணங்கள், அதனால் கனவின் மூலங்கள், பல்வேறு இயல்புகளைக் கொண்டிருக்கலாம் என்றும், உடல் மற்றும் மன எரிச்சல்கள் கனவுகளைத் தூண்டும் காரணிகளின் பங்கை ஏற்கக்கூடும் என்றும் கருதுகின்றனர். கனவு மூலங்களில் ஒன்றை அல்லது ஒன்றைத் தேர்ந்தெடுப்பதிலும், அவற்றை தரவரிசைப்படுத்துவதிலும், உண்மையில் கனவுகளின் தோற்றத்திற்கான அவற்றின் முக்கியத்துவம் குறித்தும் கருத்துக்கள் பெரிதும் வேறுபடுகின்றன.
BY
INTRODUCTORY REMARKS
In attempting a discussion of the Interpretation of Dreams, I do not believe that I have overstepped the bounds of neuropathological interest. For, on psychological investigation, the dream proves to be the first link in a chain of abnormal psychic structures whose other links, the hysterical phobia, the obsession, and the delusion must, for practical reasons, claim the interest of the physician. The dream (as will appear) can lay no claim to a corresponding practical significance; its theoretical value as a paradigm is, however, all the greater, and one who cannot explain the origin of the dream pictures will strive in vain to understand the phobias, obsessive and delusional ideas, and likewise their therapeutic importance.
But this relation, to which our subject owes its importance, is responsible also for the deficiencies in the work before us. The surfaces of fracture which will be found so frequently in this discussion correspond to so many points of contact at which the problem of the dream formation touches more comprehensive problems of psychopathology, which cannot be discussed here, and which will be subjected to future elaboration if there should be sufficient time and energy, and if further material should be forthcoming.
Peculiarities in the material I have used to elucidate the interpretation of dreams have rendered this publication difficult. From the work itself it will appear why all dreams related in the literature or collected by others had to remain useless for my purpose; for examples I had to choose between my own dreams and those of my patients who were under psychoanalytic treatment. I was restrained from utilising the latter material by the fact that in it the dream processes were subjected to an undesirable complication on account of the intermixture of neurotic characters. On the other vihand, inseparably connected with my own dreams was the circumstance that I was obliged to expose more of the intimacies of my psychic life than I should like and than generally falls to the task of an author who is not a poet but an investigator of nature. This was painful, but unavoidable; I had to put up with the inevitable in order not to be obliged to forego altogether the demonstration of the truth of my psychological results. To be sure, I could not at best resist the temptation of disguising some of my indiscretions through omissions and substitutions, and as often as this happened it detracted materially from the value of the examples which I employed. I can only express the hope that the reader of this work, putting himself in my difficult position, will show forbearance, and also that all persons who are inclined to take offence at any of the dreams reported will concede freedom of thought at least to the dream life.
PREFACE TO THE SECOND EDITION
If there has arisen a demand for a second edition of this rather difficult book before the end of the first decade, I owe no gratitude to the interest of the professional circles to whom I appealed in the preceding sentences. My colleagues in psychiatry, apparently, have made no effort to shake off the first surprise which my new conception of the dream evoked, and the professional philosophers, who are accustomed to treat the problem of dream life as a part of the states of consciousness, devoting to it a few—for the most part identical—sentences, have apparently failed to observe that in this field could be found all kinds of things which would inevitably lead to a thorough transformation of our psychological theories. The behaviour of the scientific critics could only justify the expectation that this work of mine was destined to be buried in oblivion; and the small troop of brave pupils who follow my leadership in the medical application of psychoanalysis, and also follow my example in analysing dreams in order to utilise these analyses in the treatment of neurotics, would not have exhausted the first edition of the book. I therefore feel indebted to that wider circle of intelligent seekers after truth whose co-operation has procured for me the invitation to take up anew, after nine years, the difficult and in so many respects fundamental work.
I am glad to be able to say that I have found little to change. Here and there I have inserted new material, added new views from my wider experience, and attempted to revise certain points; but everything essential concerning the dream and its interpretation, as well as the psychological propositions derived from it, has remained unchanged: at least, subjectively, it has stood the test of time. Those who are acquainted with my other works on the Etiology and Mechanism of the psychoneuroses, know that I have never offered viiianything unfinished as finished, and that I have always striven to change my assertions in accordance with my advancing views; but in the realm of the dream life I have been able to stand by my first declarations. During the long years of my work on the problems of the neuroses, I have been repeatedly confronted with doubts, and have often made mistakes; but it was always in the “interpretation of dreams” that I found my bearings. My numerous scientific opponents, therefore, show an especially sure instinct when they refuse to follow me into this territory of dream investigation.
Likewise, the material used in this book to illustrate the rules of dream interpretation, drawn chiefly from dreams of my own which have been depreciated and outstripped by events, have in the revision shown a persistence which resisted substantial changes. For me, indeed, the book has still another subjective meaning which I could comprehend only after it had been completed. It proved to be for me a part of my self-analysis, a reaction to the death of my father—that is, to the most significant event, the deepest loss, in the life of a man. After I recognised this I felt powerless to efface the traces of this influence. For the reader, however, it makes no difference from what material he learns to value and interpret dreams.
Berchtesgaden, Summer of 1908.
PREFACE TO THE THIRD EDITION
Whereas a period of nine years elapsed between the first and second editions of this book, the need for a third edition has appeared after little more than a year. I have reason to be pleased with this change; but, just as I have not considered the earlier neglect of my work on the part of the reader as a proof of its unworthiness, I am unable to find in the interest manifested at present a proof of its excellence.
The progress in scientific knowledge has shown its influence on the Interpretation of Dreams. When I wrote it in 1899 the “Sexual Theories” was not yet in existence, and the analysis of complicated forms of psychoneuroses was still in its infancy. The interpretation of dreams was destined to aid in the psychological analysis of the neuroses, but since then the deeper understanding of the neuroses has reacted on our conception of the dream. The study of dream interpretation itself has continued to develop in a direction upon which not enough stress was laid in the first edition of this book. From my own experience, as well as from the works of W. Stekel and others, I have since learned to attach a greater value to the extent and the significance of symbolism in dreams (or rather in the unconscious thinking). Thus much has accumulated in the course of this year which requires consideration. I have endeavoured to do justice to this new material by numerous insertions in the text and by the addition of footnotes. If these supplements occasionally threaten to warp the original discussion, or if, even with their aid, we have been unsuccessful in raising the original text to the niveau of our present views, I must beg indulgence for the gaps in the book, as they are only consequences and indications of the present rapid development of our knowledge. I also venture to foretell in what other directions later editions of the Interpretation of Dreams—in case any should be xdemanded—will differ from the present one. They will have, on the one hand, to include selections from the rich material of poetry, myth, usage of language, and folk-lore, and, on the other hand, to treat more profoundly the relations of the dream to the neuroses and to mental diseases.
Mr. Otto Rank has rendered me valuable service in the selection of the addenda and in reading the proof sheets. I am gratefully indebted to him and to many others for their contributions and corrections.
Vienna, Spring of 1911.
TRANSLATOR’S PREFACE
Since the appearance of the author’s Selected Papers on Hysteria and other Psychoneuroses, and Three Contributions to the Sexual Theory,[A] much has been said and written about Freud’s works. Some of our readers have made an honest endeavour to test and utilise the author’s theories, but they have been handicapped by their inability to read fluently very difficult German, for only two of Freud’s works have hitherto been accessible to English readers. For them this work will be of invaluable assistance. To be sure, numerous articles on the Freudian psychology have of late made their appearance in our literature;[B] but these scattered papers, read by those unacquainted with the original work, often serve to confuse rather than enlighten. For Freud cannot be mastered from the reading of a few pamphlets, or even one or two of his original works. Let me repeat what I have so often said: No one is really qualified to use or to judge Freud’s psychoanalytic method who has not thoroughly mastered his theory of the neuroses—The Interpretation of Dreams, Three Contributions to the Sexual Theory, The Psychopathology of Everyday Life, and Wit and its Relation to the Unconscious, and who has not had considerable experience in analysing the dreams and psychopathological actions of himself and others. That there is required also a thorough training in normal and abnormal psychology goes without saying.
The Interpretation of Dreams is the author’s greatest and most important work; it is here that he develops his psychoanalytic technique, a thorough knowledge of which is absolutely indispensable for every worker in this field. The difficult task of making a translation of this work has, therefore, been xiiundertaken primarily for the purpose of assisting those who are actively engaged in treating patients by Freud’s psychoanalytic method. Considered apart from its practical aim, the book presents much that is of interest to the psychologist and the general reader. For, notwithstanding the fact that dreams have of late years been the subject of investigation at the hands of many competent observers, only few have contributed anything tangible towards their solution; it was Freud who divested the dream of its mystery, and solved its riddles. He not only showed us that the dream is full of meaning, but amply demonstrated that it is intimately connected with normal and abnormal mental life. It is in the treatment of the abnormal mental states that we must recognise the most important value of dream interpretation. The dream does not only reveal to us the cryptic mechanisms of hallucinations, delusions, phobias, obsessions, and other psychopathological conditions, but it is also the most potent instrument in the removal of these.[C]
I take this opportunity of expressing my indebtedness to Professor F. C. Prescott for reading the manuscript and for helping me overcome the almost insurmountable difficulties in the translation.
New York City.
CONTENTS
| CHAP. | PAGE | |
|---|---|---|
| I. | The Scientific Literature on the Problems of the Dream | 1 |
| II. | Method of Dream Interpretation: The Analysis of a Sample Dream | 80 |
| III. | The Dream is the Fulfilment of a Wish | 103 |
| IV. | Distortion in Dreams | 113 |
| V. | The Material and Sources of Dreams | 138 |
| VI. | The Dream-Work | 260 |
| VII. | The Psychology of the Dream Activities | 403 |
| VIII. | Literary Index | 494 |
| INDEX | 501 |
THE INTERPRETATION OF DREAMTHE INTERPRETATION OF DREAMS
I
THE SCIENTIFIC LITERATURE ON THE PROBLEMS OF THE DREAM[D]
In the following pages I shall prove that there exists a psychological technique by which dreams may be interpreted, and that upon the application of this method every dream will show itself to be a senseful psychological structure which may be introduced into an assignable place in the psychic activity of the waking state. I shall furthermore endeavour to explain the processes which give rise to the strangeness and obscurity of the dream, and to discover through them the nature of the psychic forces which operate, whether in combination or in opposition, to produce the dream. This accomplished, my investigation will terminate, as it will have reached the point where the problem of the dream meets with broader problems, the solution of which must be attempted through other material.
I must presuppose that the reader is acquainted with the work done by earlier authors as well as with the present status of the dream problem in science, since in the course of this treatise I shall not often have occasion to return to them. For, notwithstanding the effort of several thousand years, little progress has been made in the scientific understanding of dreams. This has been so universally acknowledged by the authors that it seems unnecessary to quote individual opinions. One will find in the writings indexed at the end of this book many stimulating observations and plenty of interesting material for our subject, but little or nothing 2that concerns the true nature of the dream or that solves definitively any of its enigmas. Still less of course has been transmitted to the knowledge of the educated laity.
The first book in which the dream is treated as an object of psychology seems to be that of Aristotle[1] (Concerning Dreams and their Interpretation). Aristotle asserts that the dream is of demoniacal, though not of divine nature, which indeed contains deep meaning, if it be correctly interpreted. He was also acquainted with some of the characteristics of dream life, e.g., he knew that the dream turns slight sensations perceived during sleep into great ones (“one imagines that one walks through fire and feels hot, if this or that part of the body becomes slightly warmed”), which led him to conclude that dreams might easily betray to the physician the first indications of an incipient change in the body passing unnoticed during the day. I have been unable to go more deeply into the Aristotelian treatise, because of insufficient preparation and lack of skilled assistance.
As every one knows, the ancients before Aristotle did not consider the dream a product of the dreaming mind, but a divine inspiration, and in ancient times the two antagonistic streams, which one finds throughout in the estimates of dream life, were already noticeable. They distinguished between true and valuable dreams, sent to the dreamer to warn him or to foretell the future, and vain, fraudulent, and empty dreams, the object of which was to misguide or lead him to destruction.[E] This pre-scientific conception of the dream among the ancients was certainly in perfect keeping with their general view of life, which was wont to project as reality in the outer world that which possessed reality only within the mind. It, moreover, accounted for the main impression 3made upon the waking life by the memory left from the dream in the morning, for in this memory the dream, as compared with the rest of the psychic content, seems something strange, coming, as it were, from another world. It would likewise be wrong to suppose that the theory of the supernatural origin of dreams lacks followers in our own day; for leaving out of consideration all bigoted and mystical authors—who are perfectly justified in adhering to the remnants of the once extensive realm of the supernatural until they have been swept away by scientific explanation—one meets even sagacious men averse to anything adventurous, who go so far as to base their religious belief in the existence and co-operation of superhuman forces on the inexplicableness of the dream manifestations (Haffner[32]). The validity ascribed to the dream life by some schools of philosophy, e.g. the school of Schelling, is a distinct echo of the undisputed divinity of dreams in antiquity, nor is discussion closed on the subject of the mantic or prophetic power of dreams. This is due to the fact that the attempted psychological explanations are too inadequate to overcome the accumulated material, however strongly all those who devote themselves to a scientific mode of thought may feel that such assertions should be repudiated.
To write a history of our scientific knowledge of dream problems is so difficult because, however valuable some parts of this knowledge may have been, no progress in definite directions has been discernible. There has been no construction of a foundation of assured results upon which future investigators could continue to build, but every new author takes up the same problems afresh and from the very beginning. Were I to follow the authors in chronological order, and give a review of the opinions each has held concerning the problems of the dream, I should be prevented from drawing a clear and complete picture of the present state of knowledge on the subject. I have therefore preferred to base the treatment upon themes rather than upon the authors, and I shall cite for each problem of the dream the material found in the literature for its solution.
But as I have not succeeded in mastering the entire literature, which is widely disseminated and interwoven with 4that on other subjects, I must ask my readers to rest content provided no fundamental fact or important viewpoint be lost in my description.
Until recently most authors have been led to treat the subjects of sleep and dream in the same connection, and with them they have also regularly treated analogous states of psychopathology, and other dreamlike states like hallucinations, visions, &c. In the more recent works, on the other hand, there has been a tendency to keep more closely to the theme, and to take as the subject one single question of the dream life. This change, I believe, is an expression of the conviction that enlightenment and agreement in such obscure matters can only be brought about by a series of detailed investigations. It is such a detailed investigation and one of a special psychological nature, that I would offer here. I have little occasion to study the problem of sleep, as it is essentially a psychological problem, although the change of functional determinations for the mental apparatus must be included in the character of sleep. The literature of sleep will therefore not be considered here.
A scientific interest in the phenomena of dreams as such leads to the following in part interdependent inquiries:
(a) The Relation of the Dream to the Waking State.—The naïve judgment of a person on awakening assumes that the dream—if indeed it does not originate in another world—at any rate has taken the dreamer into another world. The old physiologist, Burdach,[8] to whom we are indebted for a careful and discriminating description of the phenomena of dreams, expressed this conviction in an often-quoted passage, p. 474: “The waking life never repeats itself with its trials and joys, its pleasures and pains, but, on the contrary, the dream aims to relieve us of these. Even when our whole mind is filled with one subject, when profound sorrow has torn our hearts or when a task has claimed the whole power of our mentality, the dream either gives us something entirely strange, or it takes for its combinations only a few elements from reality, or it only enters into the strain of our mood and symbolises reality.”
L. Strümpell[66] expresses himself to the same effect in his Nature and Origin of Dreams (p. 16), a study which is everywhere justly held in high respect: “He who dreams turns 5his back upon the world of waking consciousness” (p. 17). “In the dream the memory of the orderly content of the waking consciousness and its normal behaviour is as good as entirely lost” (p. 19). “The almost complete isolation of the mind in the dream from the regular normal content and course of the waking state....”
But the overwhelming majority of the authors have assumed a contrary view of the relation of the dream to waking life. Thus Haffner[32] (p. 19): “First of all the dream is the continuation of the waking state. Our dreams always unite themselves with those ideas which have shortly before been in our consciousness. Careful examination will nearly always find a thread by which the dream has connected itself with the experience of the previous day.” Weygandt[75] (p. 6), flatly contradicts the above cited statement of Burdach: “For it may often be observed, apparently in the great majority of dreams, that they lead us directly back into everyday life, instead of releasing us from it.” Maury[48] (p. 56), says in a concise formula: “Nous rêvons de ce que nous avons vu, dit, désiré ou fait.” Jessen,[36] in his Psychology, published in 1855 (p. 530), is somewhat more explicit: “The content of dreams is more or less determined by the individual personality, by age, sex, station in life, education, habits, and by events and experiences of the whole past life.”
The ancients had the same idea about the dependence of the dream content upon life. I cite Radestock[54] (p. 139): “When Xerxes, before his march against Greece, was dissuaded from this resolution by good counsel, but was again and again incited by dreams to undertake it, one of the old rational dream-interpreters of the Persians, Artabanus, told him very appropriately that dream pictures mostly contain that of which one has been thinking while awake.”
In the didactic poem of Lucretius, De Rerum Natura (IV, v. 959), occurs this passage:—
6Cicero (De Divinatione, II) says quite similarly, as does also Maury much later:—
“Maximeque reliquiae earum rerum moventur in animis et agitantur, de quibus vigilantes aut cogitavimus aut egimus.”
The contradiction expressed in these two views as to the relation between dream life and waking life seems indeed insoluble. It will therefore not be out of place to mention the description of F. W. Hildebrandt[35] (1875), who believes that the peculiarities of the dream can generally be described only by calling them a “series of contrasts which apparently shade off into contradictions” (p. 8). “The first of these contrasts is formed on the one hand by the strict isolation or seclusion of the dream from true and actual life, and on the other hand by the continuous encroachment of the one upon the other, and the constant dependency of one upon the other. The dream is something absolutely separated from the reality experienced during the waking state; one may call it an existence hermetically sealed up and separated from real life by an unsurmountable chasm. It frees us from reality, extinguishes normal recollection of reality, and places us in another world and in a totally different life, which at bottom has nothing in common with reality....” Hildebrandt then asserts that in falling asleep our whole being, with all its forms of existence, disappears “as through an invisible trap door.” In the dream one is perhaps making a voyage to St. Helena in order to offer the imprisoned Napoleon something exquisite in the way of Moselle wine. One is most amicably received by the ex-emperor, and feels almost sorry when the interesting illusion is destroyed on awakening. But let us now compare the situation of the dream with reality. The dreamer has never been a wine merchant, and has no desire to become one. He has never made a sea voyage, and St. Helena is the last place he would take as destination for such a voyage. The dreamer entertains no sympathetic feeling for Napoleon, but on the contrary a strong patriotic hatred. And finally the dreamer was not yet among the living when Napoleon died on the island; so that it was beyond the reach of possibility for him to have had any personal relations with Napoleon. The dream experience thus appears as something strange, inserted between two perfectly harmonising and succeeding periods.
7“Nevertheless,” continues Hildebrandt, “the opposite is seemingly just as true and correct. I believe that hand in hand with this seclusion and isolation there can still exist the most intimate relation and connection. We may justly say that no matter what the dream offers, it finds its material in reality and in the psychic life arrayed around this reality. However strange the dream may seem, it can never detach itself from reality, and its most sublime as well as its most farcical structures must always borrow their elementary material either from what we have seen with our eyes in the outer world, or from what has previously found a place somewhere in our waking thoughts; in other words, it must be taken from what we had already experienced either objectively or subjectively.”
(b) The Material of the Dream.—Memory in the Dream.—That all the material composing the content of the dream in some way originates in experience, that it is reproduced in the dream, or recalled,—this at least may be taken as an indisputable truth. Yet it would be wrong to assume that such connection between dream content and reality will be readily disclosed as an obvious product of the instituted comparison. On the contrary, the connection must be carefully sought, and in many cases it succeeds in eluding discovery for a long time. The reason for this is to be found in a number of peculiarities evinced by the memory in dreams, which, though universally known, have hitherto entirely eluded explanation. It will be worth while to investigate exhaustively these characteristics.
It often happens that matter appears in the dream content which one cannot recognise later in the waking state as belonging to one’s knowledge and experience. One remembers well enough having dreamed about the subject in question, but cannot recall the fact or time of the experience. The dreamer is therefore in the dark as to the source from which the dream has been drawing, and is even tempted to believe an independently productive activity on the part of the dream, until, often long afterwards, a new episode brings back to recollection a former experience given up as lost, and thus reveals the source of the dream. One is thus forced to admit that something has been known and remembered in the dream 8that has been withdrawn from memory during the waking state.
Delbœuf[16] narrates from his own experience an especially impressive example of this kind. He saw in his dream the courtyard of his house covered with snow, and found two little lizards half-frozen and buried in the snow. Being a lover of animals, he picked them up, warmed them, and put them back into a crevice in the wall which was reserved for them. He also gave them some small fern leaves that had been growing on the wall, which he knew they were fond of. In the dream he knew the name of the plant: Asplenium ruta muralis. The dream then continued, returning after a digression to the lizards, and to his astonishment Delbœuf saw two other little animals falling upon what was left of the ferns. On turning his eyes to the open field he saw a fifth and a sixth lizard running into the hole in the wall, and finally the street was covered with a procession of lizards, all wandering in the same direction, &c.
In his waking state Delbœuf knew only a few Latin names of plants, and nothing of the Asplenium. To his great surprise he became convinced that a fern of this name really existed and that the correct name was Asplenium ruta muraria, which the dream had slightly disfigured. An accidental coincidence could hardly be considered, but it remained a mystery for Delbœuf whence he got his knowledge of the name Asplenium in the dream.
The dream occurred in 1862. Sixteen years later, while at the house of one of his friends, the philosopher noticed a small album containing dried plants resembling the albums that are sold as souvenirs to visitors in many parts of Switzerland. A sudden recollection occurred to him; he opened the herbarium, and discovered therein the Asplenium of his dream, and recognised his own handwriting in the accompanying Latin name. The connection could now be traced. While on her wedding trip, a sister of this friend visited Delbœuf in 1860—two years prior to the lizard dream. She had with her at the time this album, which was intended for her brother, and Delbœuf took the trouble to write, at the dictation of a botanist, under each of the dried plants the Latin name.
The favourable accident which made possible the report of 9this valuable example also permitted Delbœuf to trace another portion of this dream to its forgotten source. One day in 1877 he came upon an old volume of an illustrated journal, in which he found pictured the whole procession of lizards just as he had dreamed it in 1862. The volume bore the date of 1861, and Delbœuf could recall that he had subscribed to the journal from its first appearance.
That the dream has at its disposal recollections which are inaccessible to the waking state is such a remarkable and theoretically important fact that I should like to urge more attention to it by reporting several other “Hypermnesic Dreams.” Maury[48] relates that for some time the word Mussidan used to occur to his mind during the day. He knew it to be the name of a French city, but nothing else. One night he dreamed of a conversation with a certain person who told him that she came from Mussidan, and, in answer to his question where the city was, she replied: “Mussidan is a principal country town in the Département de La Dordogne.” On waking, Maury put no faith in the information received in his dream; the geographical lexicon, however, showed it to be perfectly correct. In this case the superior knowledge of the dream is confirmed, but the forgotten source of this knowledge has not been traced.
Jessen[36] tells (p. 55) of a quite similar dream occurrence, from more remote times. Among others we may here mention the dream of the elder Scaliger (Hennings, l.c., p. 300), who wrote a poem in praise of celebrated men of Verona, and to whom a man, named Brugnolus, appeared in a dream, complaining that he had been neglected. Though Scaliger did not recall ever having heard of him, he wrote some verses in his honour, and his son later discovered at Verona that a Brugnolus had formerly been famous there as a critic.
Myers is said to have published a whole collection of such hypermnesic dreams in the Proceedings of the Society for Psychical Research, which are unfortunately inaccessible to me. I believe every one who occupies himself with dreams will recognise as a very common phenomenon the fact that the dream gives proof of knowing and recollecting matters unknown to the waking person. In my psychoanalytic investigations of nervous patients, of which I shall speak later, I am every 10week more than once in position to convince my patients from their dreams that they are well acquainted with quotations, obscene expressions, &c., and that they make use of these in their dreams, although they have forgotten them in the waking state. I shall cite here a simple case of dream hypermnesia because it was easy to trace the source which made the knowledge accessible to the dream.
A patient dreamed in a lengthy connection that he ordered a “Kontuszówka” in a café, and after reporting this inquired what it might mean, as he never heard the name before. I was able to answer that Kontuszówka was a Polish liquor which he could not have invented in his dream, as the name had long been familiar to me in advertisements. The patient would not at first believe me, but some days later, after he had realised his dream of the café, he noticed the name on a signboard at the street corner, which he had been obliged to pass for months at least twice a day.
I have learned from my own dreams how largely the discovery of the origin of some of the dream elements depends on accident. Thus, for years before writing this book, I was haunted by the picture of a very simply formed church tower which I could not recall having seen. I then suddenly recognised it with absolute certainty at a small station between Salzburg and Reichenhall. This was in the later nineties, and I had travelled over the road for the first time in the year 1886. In later years, when I was already busily engaged in the study of dreams, I was quite annoyed at the frequent recurrence of the dream picture of a certain peculiar locality. I saw it in definite local relation to my person—to my left, a dark space from which many grotesque sandstone figures stood out. A glimmer of recollection, which I did not quite credit, told me it was the entrance to a beer-cellar, but I could explain neither the meaning nor the origin of this dream picture. In 1907 I came by chance to Padua, which, to my regret, I had been unable to visit since 1895. My first visit to this beautiful university city was unsatisfactory; I was unable to see Giotto’s frescoes in the church of the Madonna dell’ Arena, and on my way there turned back on being informed that the little church was closed on the day. On my second visit, twelve years later, I thought of compensating 11myself for this, and before everything else I started out for Madonna dell’ Arena. On the street leading to it, on my left, probably at the place where I had turned in 1895, I discovered the locality which I had so often seen in the dream, with its sandstone figures. It was in fact the entrance to a restaurant garden.
One of the sources from which the dream draws material for reproduction—material which in part is not recalled or employed in waking thought—is to be found in childhood. I shall merely cite some of the authors who have observed and emphasized this.
Hildebrandt[35] (p. 23): “It has already been expressly admitted that the dream sometimes brings back to the mind with wonderful reproductive ability remote and even forgotten experiences from the earliest periods.”
Strümpell[66] (p. 40): “The subject becomes more interesting when we remember how the dream sometimes brings forth, as it were, from among the deepest and heaviest strata which later years have piled upon the earliest childhood experiences, the pictures of certain places, things, and persons, quite uninjured and with their original freshness. This is not limited merely to such impressions as have gained vivid consciousness during their origin or have become impressed with strong psychic validity, and then later return in the dream as actual reminiscences, causing pleasure to the awakened consciousness. On the contrary, the depths of the dream memory comprise also such pictures of persons, things, places, and early experiences as either possessed but little consciousness and no psychic value at all, or have long ago lost both, and therefore appear totally strange and unknown both in the dream and in the waking state, until their former origin is revealed.”
Volkelt[72] (p. 119): “It is essentially noteworthy how easily infantile and youthful reminiscences enter into the dream. What we have long ceased to think about, what has long since lost for us all importance, is constantly recalled by the dream.”
The sway of the dream over the infantile material, which, as is well known, mostly occupies the gaps in the conscious memory, causes the origin of interesting hypermnestic dreams, a few of which I shall here report.
12Maury[48] relates (p. 92) that as a child he often went from his native city, Meaux, to the neighbouring Trilport, where his father superintended the construction of a bridge. On a certain night a dream transported him to Trilport, and he was again playing in the city streets. A man approached him wearing some sort of uniform. Maury asked him his name, and he introduced himself, saying that his name was C——, and that he was a bridge guard. On waking, Maury, who still doubted the reality of the reminiscence, asked his old servant, who had been with him in his childhood, whether she remembered a man of this name. “Certainly,” was the answer, “he used to be watchman on the bridge which your father was building at that time.”
Maury reports another example demonstrating just as nicely the reliability of infantile reminiscences appearing in dreams. Mr. F——, who had lived as a child in Montbrison, decided to visit his home and old friends of his family after an absence of twenty-five years. The night before his departure he dreamt that he had reached his destination, and that he met near Montbrison a man, whom he did not know by sight, who told him he was Mr. F., a friend of his father. The dreamer remembered that as a child he had known a gentleman of this name, but on waking he could no longer recall his features. Several days later, having really arrived at Montbrison, he found the supposedly unknown locality of his dream, and there met a man whom he at once recognised as the Mr. F. of his dream. The real person was only older than the one in the dream picture.
I may here relate one of my own dreams in which the remembered impression is replaced by an association. In my dream I saw a person whom I recognised, while dreaming, as the physician of my native town. The features were indistinct and confused with the picture of one of my colleague teachers, whom I still see occasionally. What association there was between the two persons I could not discover on awakening. But upon questioning my mother about the physician of my early childhood, I discovered that he was a one-eyed man. My teacher, whose figure concealed that of the physician in the dream, was also one-eyed. I have not seen the physician for thirty-eight years, and I have not to my knowledge thought 13of him in my waking state, although a scar on my chin might have reminded me of his help.
As if to counterbalance the immense rôle ascribed to the infantile impressions in the dream, many authors assert that the majority of dreams show elements from the most recent time. Thus Robert[55] (p. 46) declares that the normal dream generally occupies itself only with the impressions of the recent days. We learn indeed that the theory of the dream advanced by Robert imperatively demands that the old impressions should be pushed back, and the recent ones brought to the front. Nevertheless the fact claimed by Robert really exists; I can confirm this from my own investigations. Nelson,[50] an American author, thinks that the impressions most frequently found in the dream date from two or three days before, as if the impressions of the day immediately preceding the dream were not sufficiently weakened and remote.
Many authors who are convinced of the intimate connection between the dream content and the waking state are impressed by the fact that impressions which have intensely occupied the waking mind appear in the dream only after they have been to some extent pushed aside from the elaboration of the waking thought. Thus, as a rule, we do not dream of a dead beloved person while we are still overwhelmed with sorrow. Still Miss Hallam,[33] one of the latest observers, has collected examples showing the very opposite behaviour, and claims for the point the right of individual psychology.
The third and the most remarkable and incomprehensible peculiarity of the memory in dreams, is shown in the selection of the reproduced material, for stress is laid not only on the most significant, but also on the most indifferent and superficial reminiscences. On this point I shall quote those authors who have expressed their surprise in the most emphatic manner.
Hildebrandt[35] (p. 11): “For it is a remarkable fact that dreams do not, as a rule, take their elements from great and deep-rooted events or from the powerful and urgent interests of the preceding day, but from unimportant matters, from the most worthless fragments of recent experience or of a more remote past. The most shocking death in our family, the impressions of which keep us awake long into the night, becomes obliterated from our memories, until the first moment 14of awakening brings it back to us with depressing force. On the other hand, the wart on the forehead of a passing stranger, of whom we did not think for a second after he was out of sight, plays its part in our dreams.”
Strümpell[66] (p. 39): “... such cases where the analysis of a dream brings to light elements which, although derived from events of the previous day or the day before the last, yet prove to be so unimportant and worthless for the waking state that they merge into forgetfulness shortly after coming to light. Such occurrences may be statements of others heard accidentally or actions superficially observed, or fleeting perceptions of things or persons, or single phrases from books, &c.”
Havelock Ellis[23] (p. 727): “The profound emotions of waking life, the questions and problems on which we spread our chief voluntary mental energy, are not those which usually present themselves at once to dream-consciousness. It is, so far as the immediate past is concerned, mostly the trifling, the incidental, the “forgotten” impressions of daily life which reappear in our dreams. The psychic activities that are awake most intensely are those that sleep most profoundly.”
Binz[4] (p. 45) takes occasion from the above-mentioned characteristics of the memory in dreams to express his dissatisfaction with explanations of dreams which he himself has approved of: “And the normal dream raises similar questions. Why do we not always dream of memory impressions from the preceding days, instead of going back to the almost forgotten past lying far behind us without any perceptible reason? Why in a dream does consciousness so often revive the impression of indifferent memory pictures while the cerebral cells bearing the most sensitive records of experience remain for the most part inert and numb, unless an acute revival during the waking state has shortly before excited them?”
We can readily understand how the strange preference of the dream memory for the indifferent and hence the unnoticed details of daily experience must usually lead us to overlook altogether the dependence of the dream on the waking state, or at least make it difficult to prove this 15dependence in any individual case. It thus happened that in the statistical treatment of her own and her friend’s dreams, Miss Whiton Calkins[12] found 11 per cent. of the entire number that showed no relation to the waking state. Hildebrandt was certainly correct in his assertion that all our dream pictures could be genetically explained if we devoted enough time and material to the tracing of their origin. To be sure, he calls this “a most tedious and thankless job.” For it would at most lead us to ferret out all kinds of quite worthless psychic material from the most remote corners of the memory chamber, and to bring to light some very indifferent moments from the remote past which were perhaps buried the next hour after their appearance. I must, however, express my regret that this discerning author refrained from following the road whose beginning looked so unpromising; it would have led him directly to the centre of the dream problem.
The behaviour of the memory in dreams is surely most significant for every theory of memory in general. It teaches us that “nothing which we have once psychically possessed is ever entirely lost” (Scholz[59]); or as Delbœuf puts it, “que toute impression même la plus insignifiante, laisse une trace inaltérable, indéfiniment susceptible de reparaître au jour,” a conclusion to which we are urged by so many of the other pathological manifestations of the psychic life. Let us now bear in mind this extraordinary capability of the memory in the dream, in order to perceive vividly the contradictions which must be advanced in certain dream theories to be mentioned later, when they endeavour to explain the absurdities and incoherence of dreams through a partial forgetting of what we have known during the day.
One might even think of reducing the phenomenon of dreaming to that of memory, and of regarding the dream as the manifestation of an activity of reproduction which does not rest even at night, and which is an end in itself. Views like those expressed by Pilcz[51] would corroborate this, according to which intimate relations are demonstrable between the time of dreaming and the contents of the dream from the fact that the impressions reproduced by the dream in sound sleep belong to the remotest past while those reproduced towards morning are of recent origin. But such a conception is rendered 16improbable from the outset by the manner of the dream’s behaviour towards the material to be remembered. Strümpell[66] justly calls our attention to the fact that repetitions of experiences do not occur in the dream. To be sure the dream makes an effort in that direction, but the next link is wanting, or appears in changed form, or it is replaced by something entirely novel. The dream shows only fragments of reproduction; this is so often the rule that it admits of theoretical application. Still there are exceptions in which the dream repeats an episode as thoroughly as our memory would in its waking state. Delbœuf tells of one of his university colleagues who in his dream repeated, with all its details, a dangerous wagon ride in which he escaped accident as if by miracle. Miss Calkins[12] mentions two dreams, the contents of which exactly reproduced incidents from the day before, and I shall later take occasion to report an example which came to my notice, showing a childish experience which returned unchanged in a dream.[F]
(c) Dream Stimuli and Dream Sources.—What is meant by dream stimuli and dream sources may be explained by referring to the popular saying, “Dreams come from the stomach.” This notion conceals a theory which conceives the dream as a result of a disturbance of sleep. We should not have dreamed if some disturbing element had not arisen in sleep, and the dream is the reaction from this disturbance.
The discussion of the exciting causes of dreams takes up the most space in the descriptions of the authors. That this problem could appear only after the dream had become an object of biological investigation is self-evident. The ancients who conceived the dream as a divine inspiration had no need of looking for its exciting source; to them the dream resulted from the will of the divine or demoniacal powers, and its content was the product of their knowledge or intention. Science, however, soon raised the question whether the stimulus to the dream is always the same, or whether it might be manifold, and thus led to the question whether the causal 17explanation of the dream belongs to psychology or rather to physiology. Most authors seem to assume that the causes of the disturbance of sleep, and hence the sources of the dream, might be of various natures, and that physical as well as mental irritations might assume the rôle of dream inciters. Opinions differ greatly in preferring this or that one of the dream sources, in ranking them, and indeed as to their importance for the origin of dreams.
