சதுரங்க குதிரை 1.1 - நாஞ்சில் நாடன்
போய் கை, முகம் எல்லாம் கழுவி சீட்டுக்கு வந்து ஃபைல்களை மூடி வைத்து விட்டுச் சாப்பிடப் போகத் தயாரானான். நன்றாகப் பசிக்கவும் செய்தது. மாடர்ன் கபே போகலாம். ஸ்டெர்லிங் வரை நடக்க வேண்டும். நடக்கத் தயாரென்றால் சூடாக மங்களூர் பிராம்மணச் சாப்பாடு கிடைக்கும்.
குப்தே ஸ்பூனைக் கழுவி வந்தான்.
“ஆவ் கானா கானே கோ...”
இதுவும் தினமும் கேட்கும் சாப்பாட்டு அழைப்புத் தான். ஒரு நாள் முன்னால் போய் உட்கார்ந்து விட்டால், அடுத்த நாள் கூப்பிட மாட்டான். காமத் வேண்டாத தாள் ஒன்றை மேஜை மேல் விரித்து, பால் கவரில் இருந்து எட்டு பத்து சப்பாத்திகளை எடுத்து, ஒவ்வொன்றையும் நாலாகக் கிழித்தான். கிழித்து அடுக்கிய பின் எவர்சில்வர் டப்பாவைத் திறந்தான். காமத் கொங்கணி பிராம்மணன். அவன் கொண்டு வரும் கறி கூட்டுகள் சுவையாக இருக்கும்.
விசேடமான கறி வகைகள் இருந்தால், சில சமயம் நாராயணன் சாப்பிடப் போகவில்லை என்றால், இரண்டு சப்பாத்தியும் கூட்டும் தருவான்.
தாருவாலா அன்று வேலைக்கு வரவில்லை. அவன் மனைவி பார்ஸிக்கார வயோதிகர் விடுதில் நிர்வாகியாக இருந்தாள். மதிய உணவு அவனுக்கு அங்கிருந்து வரும். பீங்கான் பிளேட், கரண்டி, முள், உப்புத் துள், ஊறுகாய் பாட்டில் எல்லாம் டிராயரில் வைத்திருப்பான். சில சமயம் சுவை பார்க்க, அறிந்திராத பார்விப் பலகாரங்கள் தருவான்.
நான்காவது மாடியிலிருந்து இறங்கி வந்த குட்டினோ எட்டிப் பார்த்தான். - “நாராயணன். சலோ... லெட் அஸ் Gä.”
எழுந்து வெளியே வந்து, லிஃப்டைத் தவிர்த்து, 108 படிகள் இறங்கி, சாலைக்கு வந்ததும், நாராயணன் கேட்டான். "எங்கே போகலாம்?”
'வா... இன்று உனக்குப் புதுசா ஒரு இடம் காட்டுவேன்...”
“சைவமா? அசைவமா?”________________
“சோடோ யார் கத்தரிக்காய் வாழைக்காய் எல்லாம் நீ மாட்டுங்காவில் சாப்பிட்டுக்கோ., டுடேவி வில் ஹால் கிராப்...”
“நண்டெல்லாம் சாப்பிடறதில்ல, குட்டினோ...” “இன்று சாப்பிட்டுப் பார். தென் யூ வில் கம் எவ்ரி டே...”
குட்டினோவுக்கு ஐம்பத்தொன்பது வயதாகிறது. அடுத்த சில மாதங்களில் ஒய்வு பெறுவான். முறுகிய மூங்கில் போல் உடம்பு, நல்ல உயரம், வெள்ளை நிறத்துக்கு அடர் நிறங்களில் பூப்பூவாய்ச் சட்டைகள் போடுவான். எப்போதும் டக் இன் செய்து நடையில் ஒரு மிடுக்கு இருக்கும். கட்டையான அடர்த்தியான முடி. சாயம் அடிப்பதால் கருகருவென இருக்கும். மீசை கிடையாது. நல்ல டான்ஸர். சுமாராகப் பாடுவான். கத்தோலிக்கச் சர்ச்சின் இசைக் குழுவில் உறுப்பினன்.
அவனுக்கும் திருமணமே ஆகவில்லை. தாணாவில் கோல்ஷெட் ரோட்டில் சொந்தமான வீடு இருந்தது. தம்பியின் குடும்பத்துடன் இருந்தான். கூடவே வயதான அம்மாவும். சில சமயம் வீட்டுக் கதைகள் பேசுவான். குட்டினோ மனம் விட்டுப் பேசும் நாட்களில் நாராயணனுக்கு இரவு தூக்கம் வராது. கெட்ட சொப்பனங்கள் வரும். பெரும்பாலும் பாம்புக் கூட்டங்கள். காதுக்குள்ளும் மூக்குத் துவாரங்களிலும் பாம்புகள் நுழைந்து கொள்வதைப் போல அல்லது மலை உச்சியில் இருந்து வேகமாக உருண்டுருண்டு விழுந்து கொண்டே இருப்பது போல... சமுத்திரத்தில் தண்ணிர் குடித்து வயிறு வீங்கி மூழ்கிக் கொண்டே இருப்பது போல... -
நாராயணனுக்கு நண்டுக் கறி சாப்பிடப் பிரியமில்லை. ஜிங்கா என்ற இறால் சுவையாக இருந்தது. ஒரு நாள் வீட்டுக்கு வா, பீஃப் சாப்பிடலாம் என்றான் குட்டினோ. கொஞ்ச நாட்களாகச் சொல்லிக் கொண்டிருக்கிறான். குட்டினோவிடம் அலுவலகத்தில் எல்லோரும் தாராளமாக நடந்து கொண்டனர். அவன் எல்லோரிடமும் வெள்ளைக் கனவான்களிடம் பேசுவது போல் பாசாங்குகள் செய்வான்.
என்றும்போல் அன்றும் ஐந்தே கால் ஆனது. அலுவலகம் வேகமாகக் காலியாகிக் கொண்டிருந்தது. மஸ்டரில் கையெழுத்துப் போடும் இடத்தில் சிறு வரிசை வழக்கம் போலக் கமலாவும் மார்கரெட்டும் வரிசையில் முன்னால் சேர்ந்தே நின்றனர். காமத் அவனது உயரத்துக்குப் பொருத்தமில்லாத சிற்றடி வைத்துப் போனான். ஐந்து முப்பத்தொன்று, முப்பத்தாறு, நாற்பது வண்டிகள் என சர்ச் கேட், வி.டி. ஸ்டஷன்களில் பிடிப்பவர்கள் அவரவர் வேகங்களுடன்...
பெண்களுக்கு அவசர அவசரமாக வீட்டுக்குப் போய், காப்பியோ, டீயோ போட்டுக் குடித்து விட்டு, காயரிந்து, அரிசியில் கல் பொறுக்கி, சமைக்க வேண்டியது இருக்கும். சப்பாத்தி போட வேண்டியதிருக்கும். நாளைக் காலை சமையலுக்கு காயரிய வேண்டியதிருக்கும். சப்பாத்தி மாவு பிசைந்து பிரிஜ்ஜில் வைக்க வேண்டியதிருக்கும். ட்யூஷன் போன பிள்ளைகளைக் கூட்டி வர வேண்டியது இருக்கும். தேய்க்கக் கொடுத்த துணிகளை வாங்கி வர வேண்டியதிருக்கும். அப்னா பஜாரில் அல்லது சகக்காரி பண்டாரில் மல்லிப் பொடி, மிளகாய் பொடி, காப்பித் துள் வாங்க வேண்டியதிருக்கும். சாப்பாட்டுக் கடை ஒதுங்கி டி.வி.யில் சாயா கீத் அல்லது உட்ான் அல்லது ஏக் சூன்ய சூன்ய...
செய்ய எவ்வளவோ இருக்கிறது!
நாராயணன் இருக்கையில் இருந்து எழ ஐந்தே முக்காலோ ஆறோ ஆகும். ஒடிப்போய் செய்ய என்ன இருக்கிறது? ஆறேகால் குர்லா லோக்கல் பிடித்தால் கூட ஆறே முக்காலுக்கு அறையின் வாசல். சில நாட்களில் சினிமாவுக்குப் போவான். எப்போதாவது சாபில்தாஸில் நாடகம் இருக்கும். அறைக்குப் போய் உடம்பு கழுவி, உடைமாற்றி, மாட்டுங்கா சர்கிளில் காற்று வாங்குவதும், மெஸ்ஸில் சாப்பிட்டுப் படுப்பதும் தவிர, செய்ய வேறென்ன இருக்கிறது!
பனியன், ஜட்டி, கர்ச்சீப், சாக்ஸ் அன்றாடம் காலையில் துவைத்துக் கொள்வது. லுங்கி, துண்டு துவைப்பது மூன்று நாட்களுக்கு ஒரு முறை. பேன்ட், ஷர்ட் துவைப்பது ஞாயிறுகளில் அல்லது விடுமுறைகளில்.
மூன்று செட் பனியன், ஜட்டி, கர்ச்சீப், சாக்ஸ், ஒரு லுங்கி, ஒரு துண்டு, விரிப்பு, போர்வை, தலையணை உறையுடன், பேன்டும் ஷர்ட்டும் ஆறேழு ஜோடிகள் இருக்கும். மாற்றி மாற்றிப் போட்டுக் கொள்ள எல்லாம் பாலியெஸ்டர் விவகாரங்கள். நான்கு ஆண்டுகள் முன்பு எடுத்தது முதல், போன மாதம் எடுத்தது வரை. பழையவை தையல் விடும். நிறம் மங்கி வெளிறும். கிழிவது
________________
கிடையாது. மிகவும் சலித்துப் போனால், யாருக்காவது கொடுத்து விடுவது. சேர்த்து வைக்க இடம் பற்றாது. உள்ளாடைகள் ஒன்று கிழிந்தால் மட்டுமே மாற்று வாங்குவது. இதை தவிர ஆஸ்தி என்ன? பேனா, பைஃபோகல் கண்ணாடி, பெல்ட், ஒரு ஜோடி ஷூ, ஒரு ஜோடி தோல் செருப்பு. ஒரு ஜோடி மழைக்கால ரப்பர் சான்டக், மடக்குக் குடை, அட்ரஸ் - டெலிஃபோன் எண்கள் கொண்ட டயரி, கல்விச் சான்றிதழ்கள், வேலை செய்யும் கம்பெனியின் நியமனக் கடிதம், வேலை செய்த நிறுவனங்களின் அனுபவச் சான்றிதழ்கள், ரேஷன் கார்டு, பாஸ்போர்ட், இந்தியன் வங்கியின் சேமிப்புக் கணக்குப் புத்தகம், கொஞ்சம் பங்குகள், யூனிட் ட்ரஸ்ட் பத்திரங்கள், எல்.ஐ.சி. பாலிசி இரண்டு. மூன்று மணி நேர முன்னறிவிப்பில் இடம் பெயர முடியும் எனும் தயார் நிலை வாழ்க்கை, எல்லைப் போர் வீரனைப் போல. கடிதங்களுக்குப் பதில் எழுதிப் போட்டதும் கிழித்துப் போட்டு விடுவது. அலுவலக டிராயரில் எப்போதும் கொஞ்சம் இன்லண்ட் லெட்டர்கள், இப்போது கார்டுகள் வாங்கிக் கொள்ளலாமா என்று தோன்றிக் கொண்டிருக்கிறது. “நலமாக இருக்கிறேன். எல்லோரும் சுகமாக இருக்கிறீர்களா? உங்கள் கடிதம் கிடைத்தது” என்பவற்றுக்கு மேல் நான்காவது சொற்றொடருக்குப் போராட வேண்டியதிருந்தது. சில சமயம் தேதி போடாமல் அஞ்சலட்டைகள் அச்சிட்டு வைத்துக் கொள்ளலாமா என்றும் கூடத் தோன்றும்.
ஒரு மாதம் சேரும் டைம்ஸ் மற்றும் தமிழ் வாராந்தரிகள் எல்லாம் மாதம் முடிந்தவுடன் கடையில் போட்டு விடுவான். புத்தகங்கள் வாங்குவது அபூர்வம். வாங்கினால் கூடப் படித்த பின் யாருக்காவது கொடுத்து விடுவது. வேண்டுமானால் பாத்ரூம் பிளாஸ்டிக் பக்கெட், மக், ஜாம் பாட்டில், ஸ்பூன், சோப்புத் தூள், குளிக்கும் சோப், தேங்காய் எண்ணெய், டுத் பிரஷ், பேஸ்ட், ஷேவிங் உபகரணங்களையும் ஆஸ்தியுடன் சேர்த்துக் கொள்ளலாம்.
சில நாட்களில் அலுவலகத்தில் இருந்து எழவே மனசிருக்காது. இரவுச் சாப்பாட்டுக்கும் உறக்கத்துக்கும் STØRST மாட்டுங்கா போய் வர வேண்டும். என்றாலும் அலுவலகத்தில் படுத்துக் கொள்ள முடியாது.
எழுந்து புறப்பட எண்ணம் வந்தபோது, பெரிய மாமாவின் கடிதம் ஞாபகம் வந்தது. தன்னைத் தாண்டிய தலைமுறைக்குக்கல்யாணம். மூங்கில் கொத்து குருத்துக் கொண்டே இருக்கிறது. கடிதத்தை மறுபடியும் படித்துப் பார்த்தான். அடுத்த வாரம் பதில் எழுதினால் போதும். அவசரம் ஒன்றுமில்லை. முதலில் போவதா வேண்டாமா என்பதை தீர்மானித்துக் கொள்ள வேண்டும். விடுமுறை இருக்கிறது மனம் போல. சட்டப்படி அறுபது நாட்கள் சேமிப்பில் வைத்துக் கொள்ளலாம். நிர்வாகத்தின் தயவால் நூற்றிருபது நாட்கள் சேர்ந்திருந்தன. மூன்று ஆண்டுகளாக விடுமுறையில் போகாததால் மொத்தமாக விடுப்புப் பயணச் சலுகை பெற்றுக் கொள்ளலாம். செலவுக்குப் போதுமானதாக இருக்கும். போக வர, பரிசுகள் வாங்க, சில்லரை அன்பளிப்புகள் செய்ய என்று நாலாயிரம் ரூபாய் ஆகலாம். கைப் பொறுப்புக் கிடையாது. கல்யாணச் செலவுகளுக்கு அவனை எதிர்பார்க்கும் நிலையில் எந்த உறவும் இல்லை. போவதும் வருவதும் இல்லை என்பதே குற்றச்சாட்டு. எதைச் சாக்கிட்டு என்று போவது?
வீடொன்று கிடக்கிறது வீணாக, பொங்கல்தோறும் திறந்து, பெருக்கித் தூசும் மண்ணும் வாரி, வெள்ளை அடித்து, கழுவி விட்டு மறுபடியும் பூட்டி வைப்பார் பெரிய மாமா. கொஞ்சம் பழைய வெண்கல, பித்தளை பாத்திரங்கள் போட்டு வைத்திருக்கும் அரங்கைத் திறப்பார்களோ இல்லையோ தெரியாது.
ஆண்டுதோறும் போனால் கூட, அந்த வீட்டைத் திறந்து தங்குவது என்பது அலுப்பூட்டும் சங்கதி. சில சமயம் தோன்றும் ஒரு கட்டில், மேஜை, நாற்காலி வாங்கிப் போட வேண்டும். கரண்ட் கனெக்ஷன் எடுக்க வேண்டும். ஒரு சீலிங் ஃபேன் மாட்டிவிட வேண்டும். கக்கூஸ், குளிமுறி கட்ட வேண்டும் என்று.
பழைய வீடானாலும் வசதியான வீடாகச் செய்து விடலாம்.
அந்த வீட்டின் ஞாபகத் தொடர் அறுந்து இருபது ஆண்டுகள் ஆகிவிட்டன.
போய் கை, முகம் எல்லாம் கழுவி சீட்டுக்கு வந்து ஃபைல்களை மூடி வைத்து விட்டுச் சாப்பிடப் போகத் தயாரானான். நன்றாகப் பசிக்கவும் செய்தது. மாடர்ன் கபே போகலாம். ஸ்டெர்லிங் வரை நடக்க வேண்டும். நடக்கத் தயாரென்றால் சூடாக மங்களூர் பிராம்மணச் சாப்பாடு கிடைக்கும்.
குப்தே ஸ்பூனைக் கழுவி வந்தான்.
“ஆவ் கானா கானே கோ...”
இதுவும் தினமும் கேட்கும் சாப்பாட்டு அழைப்புத் தான். ஒரு நாள் முன்னால் போய் உட்கார்ந்து விட்டால், அடுத்த நாள் கூப்பிட மாட்டான். காமத் வேண்டாத தாள் ஒன்றை மேஜை மேல் விரித்து, பால் கவரில் இருந்து எட்டு பத்து சப்பாத்திகளை எடுத்து, ஒவ்வொன்றையும் நாலாகக் கிழித்தான். கிழித்து அடுக்கிய பின் எவர்சில்வர் டப்பாவைத் திறந்தான். காமத் கொங்கணி பிராம்மணன். அவன் கொண்டு வரும் கறி கூட்டுகள் சுவையாக இருக்கும்.
விசேடமான கறி வகைகள் இருந்தால், சில சமயம் நாராயணன் சாப்பிடப் போகவில்லை என்றால், இரண்டு சப்பாத்தியும் கூட்டும் தருவான்.
தாருவாலா அன்று வேலைக்கு வரவில்லை. அவன் மனைவி பார்ஸிக்கார வயோதிகர் விடுதில் நிர்வாகியாக இருந்தாள். மதிய உணவு அவனுக்கு அங்கிருந்து வரும். பீங்கான் பிளேட், கரண்டி, முள், உப்புத் துள், ஊறுகாய் பாட்டில் எல்லாம் டிராயரில் வைத்திருப்பான். சில சமயம் சுவை பார்க்க, அறிந்திராத பார்விப் பலகாரங்கள் தருவான்.
நான்காவது மாடியிலிருந்து இறங்கி வந்த குட்டினோ எட்டிப் பார்த்தான். - “நாராயணன். சலோ... லெட் அஸ் Gä.”
எழுந்து வெளியே வந்து, லிஃப்டைத் தவிர்த்து, 108 படிகள் இறங்கி, சாலைக்கு வந்ததும், நாராயணன் கேட்டான். "எங்கே போகலாம்?”
'வா... இன்று உனக்குப் புதுசா ஒரு இடம் காட்டுவேன்...”
“சைவமா? அசைவமா?”________________
“சோடோ யார் கத்தரிக்காய் வாழைக்காய் எல்லாம் நீ மாட்டுங்காவில் சாப்பிட்டுக்கோ., டுடேவி வில் ஹால் கிராப்...”
“நண்டெல்லாம் சாப்பிடறதில்ல, குட்டினோ...” “இன்று சாப்பிட்டுப் பார். தென் யூ வில் கம் எவ்ரி டே...”
குட்டினோவுக்கு ஐம்பத்தொன்பது வயதாகிறது. அடுத்த சில மாதங்களில் ஒய்வு பெறுவான். முறுகிய மூங்கில் போல் உடம்பு, நல்ல உயரம், வெள்ளை நிறத்துக்கு அடர் நிறங்களில் பூப்பூவாய்ச் சட்டைகள் போடுவான். எப்போதும் டக் இன் செய்து நடையில் ஒரு மிடுக்கு இருக்கும். கட்டையான அடர்த்தியான முடி. சாயம் அடிப்பதால் கருகருவென இருக்கும். மீசை கிடையாது. நல்ல டான்ஸர். சுமாராகப் பாடுவான். கத்தோலிக்கச் சர்ச்சின் இசைக் குழுவில் உறுப்பினன்.
அவனுக்கும் திருமணமே ஆகவில்லை. தாணாவில் கோல்ஷெட் ரோட்டில் சொந்தமான வீடு இருந்தது. தம்பியின் குடும்பத்துடன் இருந்தான். கூடவே வயதான அம்மாவும். சில சமயம் வீட்டுக் கதைகள் பேசுவான். குட்டினோ மனம் விட்டுப் பேசும் நாட்களில் நாராயணனுக்கு இரவு தூக்கம் வராது. கெட்ட சொப்பனங்கள் வரும். பெரும்பாலும் பாம்புக் கூட்டங்கள். காதுக்குள்ளும் மூக்குத் துவாரங்களிலும் பாம்புகள் நுழைந்து கொள்வதைப் போல அல்லது மலை உச்சியில் இருந்து வேகமாக உருண்டுருண்டு விழுந்து கொண்டே இருப்பது போல... சமுத்திரத்தில் தண்ணிர் குடித்து வயிறு வீங்கி மூழ்கிக் கொண்டே இருப்பது போல... -
நாராயணனுக்கு நண்டுக் கறி சாப்பிடப் பிரியமில்லை. ஜிங்கா என்ற இறால் சுவையாக இருந்தது. ஒரு நாள் வீட்டுக்கு வா, பீஃப் சாப்பிடலாம் என்றான் குட்டினோ. கொஞ்ச நாட்களாகச் சொல்லிக் கொண்டிருக்கிறான். குட்டினோவிடம் அலுவலகத்தில் எல்லோரும் தாராளமாக நடந்து கொண்டனர். அவன் எல்லோரிடமும் வெள்ளைக் கனவான்களிடம் பேசுவது போல் பாசாங்குகள் செய்வான்.
என்றும்போல் அன்றும் ஐந்தே கால் ஆனது. அலுவலகம் வேகமாகக் காலியாகிக் கொண்டிருந்தது. மஸ்டரில் கையெழுத்துப் போடும் இடத்தில் சிறு வரிசை வழக்கம் போலக் கமலாவும் மார்கரெட்டும் வரிசையில் முன்னால் சேர்ந்தே நின்றனர். காமத் அவனது உயரத்துக்குப் பொருத்தமில்லாத சிற்றடி வைத்துப் போனான். ஐந்து முப்பத்தொன்று, முப்பத்தாறு, நாற்பது வண்டிகள் என சர்ச் கேட், வி.டி. ஸ்டஷன்களில் பிடிப்பவர்கள் அவரவர் வேகங்களுடன்...
பெண்களுக்கு அவசர அவசரமாக வீட்டுக்குப் போய், காப்பியோ, டீயோ போட்டுக் குடித்து விட்டு, காயரிந்து, அரிசியில் கல் பொறுக்கி, சமைக்க வேண்டியது இருக்கும். சப்பாத்தி போட வேண்டியதிருக்கும். நாளைக் காலை சமையலுக்கு காயரிய வேண்டியதிருக்கும். சப்பாத்தி மாவு பிசைந்து பிரிஜ்ஜில் வைக்க வேண்டியதிருக்கும். ட்யூஷன் போன பிள்ளைகளைக் கூட்டி வர வேண்டியது இருக்கும். தேய்க்கக் கொடுத்த துணிகளை வாங்கி வர வேண்டியதிருக்கும். அப்னா பஜாரில் அல்லது சகக்காரி பண்டாரில் மல்லிப் பொடி, மிளகாய் பொடி, காப்பித் துள் வாங்க வேண்டியதிருக்கும். சாப்பாட்டுக் கடை ஒதுங்கி டி.வி.யில் சாயா கீத் அல்லது உட்ான் அல்லது ஏக் சூன்ய சூன்ய...
செய்ய எவ்வளவோ இருக்கிறது!
நாராயணன் இருக்கையில் இருந்து எழ ஐந்தே முக்காலோ ஆறோ ஆகும். ஒடிப்போய் செய்ய என்ன இருக்கிறது? ஆறேகால் குர்லா லோக்கல் பிடித்தால் கூட ஆறே முக்காலுக்கு அறையின் வாசல். சில நாட்களில் சினிமாவுக்குப் போவான். எப்போதாவது சாபில்தாஸில் நாடகம் இருக்கும். அறைக்குப் போய் உடம்பு கழுவி, உடைமாற்றி, மாட்டுங்கா சர்கிளில் காற்று வாங்குவதும், மெஸ்ஸில் சாப்பிட்டுப் படுப்பதும் தவிர, செய்ய வேறென்ன இருக்கிறது!
பனியன், ஜட்டி, கர்ச்சீப், சாக்ஸ் அன்றாடம் காலையில் துவைத்துக் கொள்வது. லுங்கி, துண்டு துவைப்பது மூன்று நாட்களுக்கு ஒரு முறை. பேன்ட், ஷர்ட் துவைப்பது ஞாயிறுகளில் அல்லது விடுமுறைகளில்.
மூன்று செட் பனியன், ஜட்டி, கர்ச்சீப், சாக்ஸ், ஒரு லுங்கி, ஒரு துண்டு, விரிப்பு, போர்வை, தலையணை உறையுடன், பேன்டும் ஷர்ட்டும் ஆறேழு ஜோடிகள் இருக்கும். மாற்றி மாற்றிப் போட்டுக் கொள்ள எல்லாம் பாலியெஸ்டர் விவகாரங்கள். நான்கு ஆண்டுகள் முன்பு எடுத்தது முதல், போன மாதம் எடுத்தது வரை. பழையவை தையல் விடும். நிறம் மங்கி வெளிறும். கிழிவது
________________
கிடையாது. மிகவும் சலித்துப் போனால், யாருக்காவது கொடுத்து விடுவது. சேர்த்து வைக்க இடம் பற்றாது. உள்ளாடைகள் ஒன்று கிழிந்தால் மட்டுமே மாற்று வாங்குவது. இதை தவிர ஆஸ்தி என்ன? பேனா, பைஃபோகல் கண்ணாடி, பெல்ட், ஒரு ஜோடி ஷூ, ஒரு ஜோடி தோல் செருப்பு. ஒரு ஜோடி மழைக்கால ரப்பர் சான்டக், மடக்குக் குடை, அட்ரஸ் - டெலிஃபோன் எண்கள் கொண்ட டயரி, கல்விச் சான்றிதழ்கள், வேலை செய்யும் கம்பெனியின் நியமனக் கடிதம், வேலை செய்த நிறுவனங்களின் அனுபவச் சான்றிதழ்கள், ரேஷன் கார்டு, பாஸ்போர்ட், இந்தியன் வங்கியின் சேமிப்புக் கணக்குப் புத்தகம், கொஞ்சம் பங்குகள், யூனிட் ட்ரஸ்ட் பத்திரங்கள், எல்.ஐ.சி. பாலிசி இரண்டு. மூன்று மணி நேர முன்னறிவிப்பில் இடம் பெயர முடியும் எனும் தயார் நிலை வாழ்க்கை, எல்லைப் போர் வீரனைப் போல. கடிதங்களுக்குப் பதில் எழுதிப் போட்டதும் கிழித்துப் போட்டு விடுவது. அலுவலக டிராயரில் எப்போதும் கொஞ்சம் இன்லண்ட் லெட்டர்கள், இப்போது கார்டுகள் வாங்கிக் கொள்ளலாமா என்று தோன்றிக் கொண்டிருக்கிறது. “நலமாக இருக்கிறேன். எல்லோரும் சுகமாக இருக்கிறீர்களா? உங்கள் கடிதம் கிடைத்தது” என்பவற்றுக்கு மேல் நான்காவது சொற்றொடருக்குப் போராட வேண்டியதிருந்தது. சில சமயம் தேதி போடாமல் அஞ்சலட்டைகள் அச்சிட்டு வைத்துக் கொள்ளலாமா என்றும் கூடத் தோன்றும்.
ஒரு மாதம் சேரும் டைம்ஸ் மற்றும் தமிழ் வாராந்தரிகள் எல்லாம் மாதம் முடிந்தவுடன் கடையில் போட்டு விடுவான். புத்தகங்கள் வாங்குவது அபூர்வம். வாங்கினால் கூடப் படித்த பின் யாருக்காவது கொடுத்து விடுவது. வேண்டுமானால் பாத்ரூம் பிளாஸ்டிக் பக்கெட், மக், ஜாம் பாட்டில், ஸ்பூன், சோப்புத் தூள், குளிக்கும் சோப், தேங்காய் எண்ணெய், டுத் பிரஷ், பேஸ்ட், ஷேவிங் உபகரணங்களையும் ஆஸ்தியுடன் சேர்த்துக் கொள்ளலாம்.
சில நாட்களில் அலுவலகத்தில் இருந்து எழவே மனசிருக்காது. இரவுச் சாப்பாட்டுக்கும் உறக்கத்துக்கும் STØRST மாட்டுங்கா போய் வர வேண்டும். என்றாலும் அலுவலகத்தில் படுத்துக் கொள்ள முடியாது.
எழுந்து புறப்பட எண்ணம் வந்தபோது, பெரிய மாமாவின் கடிதம் ஞாபகம் வந்தது. தன்னைத் தாண்டிய தலைமுறைக்குக்கல்யாணம். மூங்கில் கொத்து குருத்துக் கொண்டே இருக்கிறது. கடிதத்தை மறுபடியும் படித்துப் பார்த்தான். அடுத்த வாரம் பதில் எழுதினால் போதும். அவசரம் ஒன்றுமில்லை. முதலில் போவதா வேண்டாமா என்பதை தீர்மானித்துக் கொள்ள வேண்டும். விடுமுறை இருக்கிறது மனம் போல. சட்டப்படி அறுபது நாட்கள் சேமிப்பில் வைத்துக் கொள்ளலாம். நிர்வாகத்தின் தயவால் நூற்றிருபது நாட்கள் சேர்ந்திருந்தன. மூன்று ஆண்டுகளாக விடுமுறையில் போகாததால் மொத்தமாக விடுப்புப் பயணச் சலுகை பெற்றுக் கொள்ளலாம். செலவுக்குப் போதுமானதாக இருக்கும். போக வர, பரிசுகள் வாங்க, சில்லரை அன்பளிப்புகள் செய்ய என்று நாலாயிரம் ரூபாய் ஆகலாம். கைப் பொறுப்புக் கிடையாது. கல்யாணச் செலவுகளுக்கு அவனை எதிர்பார்க்கும் நிலையில் எந்த உறவும் இல்லை. போவதும் வருவதும் இல்லை என்பதே குற்றச்சாட்டு. எதைச் சாக்கிட்டு என்று போவது?
வீடொன்று கிடக்கிறது வீணாக, பொங்கல்தோறும் திறந்து, பெருக்கித் தூசும் மண்ணும் வாரி, வெள்ளை அடித்து, கழுவி விட்டு மறுபடியும் பூட்டி வைப்பார் பெரிய மாமா. கொஞ்சம் பழைய வெண்கல, பித்தளை பாத்திரங்கள் போட்டு வைத்திருக்கும் அரங்கைத் திறப்பார்களோ இல்லையோ தெரியாது.
ஆண்டுதோறும் போனால் கூட, அந்த வீட்டைத் திறந்து தங்குவது என்பது அலுப்பூட்டும் சங்கதி. சில சமயம் தோன்றும் ஒரு கட்டில், மேஜை, நாற்காலி வாங்கிப் போட வேண்டும். கரண்ட் கனெக்ஷன் எடுக்க வேண்டும். ஒரு சீலிங் ஃபேன் மாட்டிவிட வேண்டும். கக்கூஸ், குளிமுறி கட்ட வேண்டும் என்று.
பழைய வீடானாலும் வசதியான வீடாகச் செய்து விடலாம்.
அந்த வீட்டின் ஞாபகத் தொடர் அறுந்து இருபது ஆண்டுகள் ஆகிவிட்டன.
