Hari Rajaledchumy
மேற்குலக நவீனத்துவத்தின் முக்கிய மனச்சாட்சிகளாக காஃப்கா, காம்யு, ஆர்த்தோ மூவரையும் குறிப்பிடுவது வழக்கம். இவர்களது பிரதிகள் சென்ற நூற்றாண்டின் மாபெரும் தத்துவார்த்தச் சிக்கல்களாக எதிர்கொள்ளப்பட்டவை. பல சிந்தனைப்பள்ளிகளின் தொடக்கத்துக்கும் சமூக இயக்கத்தின் முற்போக்கான நகர்வுகளுக்கும் பங்களித்த பிரதிகள் இவை.
காம்யூவிற்குப் பிறகு இம்மரபில் தோன்றியவரென மி்ஷெல் வெல்பெக்கை அடையாளம் காணப்படுகிறார். ஆனால் இம்மரபின் `தொடர்ச்சி`யென -அம்மரபின் பண்புகளைக் காவுகிறவராய்- வெல்பெக்கை இனங்காண முடியவில்லை. வெல்பெக்கின் வேர் காஃப்காவிடத்திலோ, காம்யூவிடத்திலோ இல்லை; மாறாக, ஃபெர்டினாண்ட் செலைன், மி்ஷெல் ஃபூக்கோ போன்றோரிடமிருக்கிறது என்று நினைக்கிறேன். கலகத்தன்மையிலும் சரி புனைவுத் தளத்திலும் சரி தன்னை ஓர் பாய்ச்சலாக நிறுவிக்கொண்டிருக்கும் இவரது பாய்ச்சல் முன்னோக்கியதா இல்லைப் பின்னோக்கியதா என்பதே தற்போது அதிகளவில் விவாதிக்கப்படுகிற ஒன்றாக இருக்கிறது. வெல்பெக்கின் புனைவுக்குப் புறம்பான செயற்பாடுகளும் புனைவுகளின் கலகத்தன்மையும் அவரை செலைன், அந்ரே ழ்ஜித், ழீன் ஜெனே போன்றோருடன் ஒப்புநோக்க வைக்கின்றன. `தேங்கிப்போன கவனங்களை உலுக்குவதே என் நோக்கம்` எனக்கூறிய ழ்ஜித்துடன் மிகவும் நெருங்கிப் போகக்கூடியவர் வெல்பெக். ஃபிரான்ஸின் புத்திஜீவிகளும் கலைஞர்களும் அதிரடியானவர்களாகவோ அதிர்ச்சியூட்டுபவர்களாகவோ தான் இருந்து வந்துள்ளார்கள். மார்க்கி டி சேட், பெர்டினாண்ட் செலைன், ழீன் ஜெனே இப்போது வெல்பெக். சேட் மறைந்து நூற்றாண்டுகளுக்குப் பின்னும் அவரது எழுத்துக்கள் மீதான சர்ச்சை இன்னமும் நீடிக்கிறது. இத்தகைய கலகத்தன்மையுடன் கூடிய அறிவுமரபின் தீவிரம் அமெரிக்கர்களிடமோ இதர ஐரோப்பியர்களிடமோ காணக்கிடைப்பதில்லை.
சமகால பிரெஞ்சு-அய்ரோப்பிய இலக்கியத்தின் முக்கிய நபரான மி்ஷெல் வெல்பெக் (Michel Houellebecq – pronounced wellbec) இதுவரை நான்கு நாவல்களை எழுதியுள்ளார். வெல்பெக்கினுடைய எழுத்துமுறை முற்றிலும் சலிப்பூட்டக்கூடிய வாசகனை அவமதிப்புக்குள்ளாக்கக் கூடிய ஒன்று. சமகால ஆங்கில ஐரோப்பிய இலக்கிய மரபிற்கு எதிர் மரபொன்றைத் தாபிக்க முயலும் பிரதிகளென இவற்றைக்கொள்ள முடியும். அமெரிக்க-ஆங்கில புத்திஜீவி நாவல்களுக்கு – முக்கியமான ஏதோ ஒன்றைச்சொல்கிற பாவனையில் புரியாத பூசிமெழுகிய வார்த்தைகளை இட்டு நிரப்பும் நாவல்களுக்கு எதிராக இயங்கும் நாவல்கள் இவருடையவை. ஆடம்பரமற்ற வரண்ட மொழி, மிக மிகப்பழைய கதைநகர்த்து முறை போன்றவற்றைக் கொண்டிருக்கும் நாவல்கள் பெரும் வரவேற்பையும் சர்ச்சையையும் சம்பாதிக்க முடிகிறதென்றால் அப்பிரதிகள் வேறு வகைகளில் முக்கியமாகிறது என்று அர்த்தம்.
வெல்பெக்கின் முதல் நாவலான ‘Whatever’ 1994 இல் வெளி வந்தது. பரவலான கவன ஈர்ப்பைச் செய்ய முடியாது போன இந்த நாவலுக்குப் பின் 1998இல் The Elementary Particles ஐ பிரெஞ்சில் வெளியிடுகிறார். 60களில் தாராண்மைவாதத்தின் உடன்நிகழ்வுகளான தாராளவாதப்பெண்ணியம், தாராளவாதத்தனிமனிதவாதம், பொகீமியனிசம் என்பவற்றின் இருண்ட பக்கங்களை கருணையற்ற மொழியில் விமர்சனம் செய்கிறது நாவல். மிக ஆழமான சமூக விமர்சனமும் தத்துவார்த்தமாக்கலும் நிறைந்த நாவலில் பயன்படுத்தப்பட்டிருக்கும் சலிப்பூட்டக்கூடிய மொழியும் குரூர நகைச்சுவையும் எரிச்சலூட்டக்கூடிய வகையில் முன்-திட்டமிடப்பட்டிருக்கிறது.
The elementary particles இரு சகோதரர்களை மையப்படுத்துகிறது. ஒருவன் Michel Djerzinsky – விஞ்ஞானி. மற்றையவன் Bruno – மனஞ் சிக்கலுற்ற ஆசிரியன். இருவருமே வேறுவேறு தந்தையர்களுக்குப் பிறந்த ஒரு தாய் பிள்ளைகள். 60களில் ஹிப்பி வாழ்வின் ஈர்ப்பில் தாய் இவர்களை வயதான பாட்டியுடன் விட்டுச்செல்கிறாள் – அமைதியையும் தன்னையும் ஹிப்பி வாழ்வில் – கலிபோர்னியாவின் கொம்யூன் ஒன்றில் கண்டுகொள்கிறாள், வேறு வேறு தந்தைகளுக்குப் பிறந்த மி்ஷேலும் ப்ரூனோவும் இதைத் தொடர்ந்து பேரன் பேர்த்திகளிடம் வளர்கின்றனர். ப்ரூனோவின் குழந்தைப் பருவம் மிகக்கசப்பானதொன்றாக அமைந்துவிடுகிறது. முகத்தில் சுருக்கம் விழுந்த பாட்டி பாடசாலைக்கு வந்து தன்னைக் கூட்டிச் செல்வதையிட்டு மிகுந்த அருவருப்படைகிறான் ப்ரூனோ. இவர்கள் இருவரும் சிதைந்த சமூகத்தின், சிதைந்த குடும்பங்களின் சிறுவர்களாய் இருந்தவர்கள். இலக்குகளேதுமற்ற தரிசு வெளியில் ஏதாவது ஒரு பிடிமானத்தைத் தேடியலைகிற உயிரிகள். Bruno சுய அழிப்பிலும் செக்ஸினுள்ளும் தன்னைப் புதையுண்டு போகச்செய்ய மி்ஷெல் தனது மூளையினுள் மூழ்கி தனிப்பட்ட வாழ்க்கையைத் தொலைத்து விடுகிறான் (cerebral). ப்ரூனோவும் மி்ஷெலும் வெல்பெக் விமர்சிக்கின்ற சமூக அமைப்பின் பிரதிநிதிகள் அல்லர். அவர்களது செயற்பாடுகள் 60களில் ஏற்பட்ட மாற்றங்களின் தொடர்வினைகளாகவே தோற்றம் தந்தாலும் உண்மையில் அச்சமூக மாற்றத்தால் பாதிக்கப்பட்டவர்களே அவர்கள் (victims of a socio-cultural transition/transformation). நூலின் பக்கங்களில் வெல்பெக்கினால தாராளமாகவே மேற்கோளிடப்படும் Auguste Comte பக் 129இல் இவ்வாறு மேற்கோளிடப்பட்டிருக்கிறார்: `When it is necessary to modify or renew fundamental doctrine, the generation sacrificed to the era during which the transformation took place remain essentially alienated from that transformation, and often become directly hostile to it.` ஆக, 60களின் தாராண்மைவாதப் புரட்சி எனும் சமூகமாற்றத்துக்கு தவிர்க்க முடியாதவகையில் பலியிடப்பட்டவர்களாய் மிஷேலையும் ப்ரூனோவையும் கொள்ள முடியுமென நினைக்கிறேன்.
ப்ருனோவினுடைய பதின்மவயதுகள் ஓர் விபத்தாகவே கடந்தன. மி்ஷெல் தனித்திருந்ததால் உயிர்வாழ்ந்தான். அவனுடைய வாழ்வு என்பது மூளை சம்பந்தமானதாக மாத்திரமே இருக்கிறது -A cerebral life. இத்தனைக்கும் மூல காரணமாயிருப்பவள் ஜேன் – மி்ஷெலினதும் ப்ரூனோவினதும் தாய். கட்டற்ற ஹிப்பி வாழ்க்கையில், ஹெடோனிசத்தில் மூழ்கி `தாய்` எனும் ஸ்தானத்தில் இருந்து விலகிய ஜேன், மற்றும் அவளது தலைமுறை.
நாவலில் ஜேன் இனுடைய நியாயங்கள் சொல்லப்படுவதில்லை. ஹிப்பி வாழ்வை அவாவுவதன் பின்னிருக்கிற உளவியல் தேவைகளை வெல்பெக் எதிர்கொள்ளவில்லை. வெல்பெக்கின் கரிசனையெல்லாம் ஜேன் என்கிற அடங்காப்பிடாரி `பெண்`ணால் `கைவிடப்பட்ட` `ஆண்`குழந்தைகளின் மீதே இருக்கிறது.
ப்ரூனொ கீழைத்தேய மனைவியைப் போல நடந்து கொள்ளும் ஒருத்தியிடம் மாத்திரமே திருப்தி அடைகிறான். நாவல் மரபார்ந்த விக்டோரிய மனைவிகளியும் தாய்களையும் அவாவுகிறதோ என்ற சந்தேகம் எழுகிறது. ஜேனின் மரணப்படுக்கையில் அவளருகில் இருந்து ப்ரூனொ சொல்லும் வார்த்தைகள் அதிர்ச்சியூட்டக்கூடியவை: ‘அவர்கள் உன்னை எரித்தால் நல்லது.. நான் உனது சாம்பலை எடுத்து வைத்துக் கொண்டு ஒவ்வொரு நாள் காலையும் மூத்திரமடிப்பேன்.’ [வெல்பெக்கின் நிஜவாழ்க்கையிலும் ஜேன் போன்ற அம்மா தான். வெல்பெக்கிற்கு 12 வயதாயிருக்கையில் ஹிப்பி வாழ்வைத் தேர்ந்தெடுத்த அம்மா பிரிகிறாள்.]
வெல்பெக்கின் நாவல் ஒரு சமூகத்தின் மீதான விமர்சன வாசிப்பு – தாராளவாத சமூக அமைப்பின் மீதான மீள்பார்வையைச் சாத்தியமாக்கும் விமர்சனங்களால் ஆகியிருக்கிறது நாவல். நாவலின் பக்கங்களில் பாலியல் புரட்சியாளர்களுக்கு வயது ஏறுகிறது. அவர்களது உடல்கள் வயதடைகின்றன. விரக்தியும் சோர்வச்சமும் சேர்ந்து ஏறுகிறது வயது. பாலுறவை மையப்படுத்தாத, அதற்குப் புறம்பான இணைவுகளையும் அடர்த்தியான தொடர்புகளையும் பேணத்தவறிய அவர்களை இறுதிக்காலத் தனிமையின் யதார்த்தம் அச்சமடையச் செய்கிறது. இந்த தரிசு நில நிலையை சமூகம் atomise செய்யப்பட்டதன் விளைவு என்கிறார் வெல்பெக். தனிமனிதவாதத்தினுள் ஹீடனிசத்துள் (hedonism) அனைத்தும் அமிழ்ந்து விடுகின்றன. அர்த்தமுள்ள பிணைவுகளை ஏற்படுத்த முடியாத நிலைக்கு மனிதர்கள் தள்ளப்பட உடைந்து சிதறுகிறது சமூகம். ஃபூக்கோவின் பிரதிகள் நிகழ்த்திய கட்டுடைப்புகளுக்கு உள்ள அதே முக்கியத்துவம் வெல்பெக் முன்வைக்கும் நுண்ணிய அவதானிப்புகளுக்கும் உண்டு.
60களில் ஏற்பட்ட தாராளவாத பாலியல் புரட்சி பெண்ணிய வாதம் என்பவற்றுக்குப் பிந்தைய சமூகத்தை வெல்பெக் அணுகும் கோணம் அதிர்ச்சியூட்டும் சித்திரத்தை தருகிறது. இச்சமுக மாற்றத்தின் விளைவுகளென எஞ்சியிருப்பவை மனிதாயத்தின் சிதைவு, தொடர்வுறுத்துவதிலும் தொடர்புறுவதிலுமான தோல்வி, misanthropy போன்ற எதிர்மறைகளே என்பதை நிறுவுகிறார் வெல்பெக். நாவலின் கதாபத்திரங்கள் மதத்தின் வீழ்ச்சி தனிமனிதம் என்பவற்றின் எதிர்மறையான விளைவுகளை அனுபவிக்கும் அப்பாவிகள். மரபு / பழமை பேணும் நிலை என்பது சமகாலப் போக்குகளின்படி எரிச்சலூட்டக்கூடியதுதான் என்றாலும், வெல்பெக் வித்தியாசம் வித்தியாசமான சமூக/தனிமனிதச் சூழ்நிலைகளிலிருந்து தெளிவான ஆதாரங்களினை எடுத்துக் கோர்த்து நிறுவுவதன் மூலம் தனது நாவலை தவிர்க்கமுடியாத ஓர் பிரதியாக்கி விடுகிறார்.
வெறுமை அவநம்பிக்கை ஆகியவற்றை நாவல் முன்வைக்கிறது. அவநம்பிக்கைவாத நாவலென (nihilistic novel) இதை ஒரு சாரார் வகைப்படுத்துகின்றனர். நாவல் முழுதும் அவநம்பிக்கை விரவியிருப்பதை மேலோட்டமான முதல் வாசிப்பிலேயே உணர முடியும். ஆனால் த கார்டியனின் அலெக்ஸ் கிளார்க் கூறுவது போல அவநம்பிக்கை வாத நாவலென இதை அடையாளாப்படுத்துவது குறைமதிப்பீட்டின் விளைவுதான். நாவலின் கதாபத்திரங்கள் கருத்துக்களைச் சொல்லியவாறேயிருக்கின்றன. சில நம்பிக்கைச் சாத்தியப்பாடுகள் இடையிடையே உண்டு. விவாதங்களினூடான வெளியை உருவாக்கித் தருவதால் `அவநம்பிக்கையை விவாதிக்க` உதவும் நாவல் எனலாம்.
பாலியல் விபரிப்புகள் நாவலில் நிறைய உண்டு. ஆனால் அந்த உறவுக்கான பெறுமானம் அங்கு இருப்பதில்லை. உடலுறவின் தருணங்களை வெல்பெக் எழுதிச்செல்லும் விதம் கவர்ச்சிகரமானதல்ல. அசௌகரியத்தை உண்டுபண்ணும் மொழியும் காட்சிப்படுத்தல்களும். உறவு கொள்ளமுடியாமை, பலவீனம், குற்ற உணர்வு என பாலுறவின் தருணங்கள் செருகப்பட்ட அதிர்ச்சிகளைக் கொண்டிருக்கிறது. ஒரு சில சித்தரிப்புகள் அசூசையுணர்வை ஏற்படுத்தவில்லை என்றால் அவ்வுறவின் பின்னணி சந்தோ்ஷமளிக்கக்கூடிய ஒன்றாக இருக்காது. அது ஓர் கடமை போல, தேவையின் அடிப்படையில், உடலின் அவஸ்தை தரும் நிர்ப்பந்ததின் அடிப்படையில் ஏற்பட்டதாக இருக்கிறது. பாலுறவையும் வெல்பெக்கையும் பற்றி நிறைய எழுதப்பட்டு விட்டது. தனது இளவயதில் புறக்கணிப்பினை தான் அழகின்றி இருப்பதான உணர்வினைத் தான் அனுபவித்ததாக வெல்பெக் கூறுகிறார். அவருடன் பாடசாலைப் பார்ட்டிகளில் நடனமாட யாரும் விரும்பவில்லை .ஆனால் அவை வெறும் பிரமைகளே எனவும் அவர் ஒத்துக்கொள்கிறார். ஆனால் தான் இவ்வாறான பிரமைகளில் சிக்கியிருந்ததற்கான காரணிகளை அவரால் துல்லியமாக அவரால் இனங்காட்ட முடிகிறது. அழகு ஓர் பரிமற்றாக இருக்கிறது. பாலியல் புரட்சி – சமத்துவத்தைஇ சுதந்திரத்தை வலியுறுத்திய பாலியல் புரட்சி வெளித்தெரிய முடியாத மனச்சிக்கலுற்ற ஓர் கீழ்வகுப்பை தாராளவாத சமூக அமைப்பில் ஏற்படுத்தி விடுகிறது. இந்த விளிம்பு நிலையே நாவலில் கவனப்படுத்தப் பட்டுள்ளது. வெல்பெக்கின் கதாபாத்திரங்கள் இவ் விளிம்பு நிலை மனிதர்களே.
நாவல் அளிக்கும் பார்வைக்கோணத்தின் படி மேற்குலகினர் தங்களது உடம்பிலிருந்து அந்நியப்படுத்தப்படுத்தப் பட்டுள்ளமை புலனாகிறது. ட்ரிப்பிள் எக்ஸ் உலகின் ஆதிக்கம் நிலவும் படுக்கையறகள் கொண்டதே மேற்கு என்பது ஓர் புதிய விடயமல்ல. ஆனால் அது அவர்கள் மீது ஏற்படுத்தும் பாதிப்புகள் குறித்து கவனம் செலுத்தப்பட்டதில்லை.சுத்தம் சுகாதாரம் போன்ற காரணிகள் பற்றிய பிரக்ஞை கிட்டத்தட்ட ஓர் ஆட்டுவிப்பு மனோநிலையாக (obsessive) மாறியிருக்கிறது. போர்ணோ உலகின் தரங்களுக்கு சமமாக அமையாத தங்களின் உடல் குறித்த குற்ற உணர்வுடன் மனத்தாழ்வு கொண்ட சமூகமாக மாறியிருக்கிறது தாராளவாத பாலியல் புரட்சிக்குப் பிந்தைய சமூகம். ஒவ்வொருவரும் உறைந்து பகுத்தறிவிற்குள்ளும் தனிமனித சுய பிரக்ஞையினுள்ளும் சிக்கிக் கிடக்கின்ற அவல நிலை – உள்புதைந்த மனிதர்களின் கட்டடமாக மேற்கு மாறியிருக்கிறது. மி்ஷெல் ஃபூக்கோ தாராளவாத அமைப்பின் மீது வைத்த விமர்சனங்களின் அடுத்த கட்ட நகர்வே மி்ஷெல் வெல்பெக்கின் புனைவுகள் எனலாம். வழமைக்கு மாறான புணர்ச்சி நிலைகளை வெல்பெக் எழுதிய போது பல விமர்சனங்கள் அதைக் கண்டித்தே எழுந்தன. இதிலிருந்தே வெல்பெக்கின் தரப்பில் நியாயமிருப்பதை உணரமுடிகிறது. எவ்வளவு தான் முயன்றாலும் பாலுறவை மிக இயல்பான, இயற்கையான ஒன்றாகப் பாவனை பண்ணிக்கொள்ள முடிவதில்லை.
வெல்பெக் நிற, இனத் தூய்மை வாதியெனவும் பிறதேச வெறுப்புள்ளவரெனவும்அடையாளங்காணப்படுகிறார். இவ்விமர்சனக்களில் உண்மை இல்லாமலில்லை. நீக்ரோக்களுக்கு எதிரான அவரது துவேஷம் the elementary particles நாவலின் சில பகுதிகளில் வெளிப்பாடடைந்தது. அவர் இனவாதியாக இருப்பதற்குச் சொல்லும் தன்விளக்கம் மேலோட்டப் பார்வையில் அபத்தமானதாகத் தோன்றக்கூடும்: We are not born racists. We are made into because of the penis envy – said Bruno. முஸ்லிம்களுக்கும் அரபியர்களுக்கும் எதிரான அம்சங்கள் நாவலில் நிறையவே உண்டு. இஸ்லாம் ஒரு முட்டாள் மதம் என்கிறான் மி்ஷெல்.
1930களில் பெர்டினாண்ட் செலைன் இனவாத (anti-Semitic) எழுதினார்: I think I’ll go and live in Ireland, Where they don’t like the English or the Jews. செலைன் என்ன செய்ய விரும்பினாரோ அதை மி்ஷெல் வெல்பெக் அவரது நிஜ வாழ்விலும் அவரது கதாநாயகன் மி்ஷெல் புனைவிலுமாய் செய்கிறார்கள். நாவலில் மி்ஷெல் அயர்லாந்தில் சந்தோஷமாக இருப்பதாய்க் கூறப்படுகிறது: Michel is relatively happy in Ireland, where they still go to the mass. மதத்தை மீள்வலிதாக்கம் செய்வதற்கான முனைப்பு இவ்வரிகளில் தென்படுகிறது. தஞ்சமடையும் வெளியே மதம் என்று வாதிட முடிந்தாலும், Da vinci Code இற்குப் பிறகான மதத்தின் மீளெழுச்சியுடன் இதை இணைத்துப்பார்க்க வேண்டியுமுள்ளது. திருச்சபைகள் தமது பிரச்சாரச் செயற்பாடுகளை உலகளாவிய ரீதியில் முடுக்கி விட்டுள்ளன. அவர்களது பிரச்சார வேலைத்திட்டத்தினுள் நாவல் கச்சிதமாக பொருந்துகின்றது. (இப்படியான கொன்ஸ்பிரேசிகள் எப்போதும் இருந்தபடியே தான்: பொரிஸ் பாஸ்டர்நாக், சோல்செனிட்சின், ஓர்வெல் பின்னர் இப்போது புக்கர் பெறுகிற `பின் காலனிய` நாவலாசிரியர்கள்!!!)
வெல்பெக் வருமான வரிச்சிக்கல்களை முன்னிட்டு அயர்லாந்தில் வசிப்பதாகக் கூறுகிறார். ஆனால் அவரது நிலைப்பாடுகளை ஆராய்கையில் எங்கேயோ இடறுகிறது. அயர்லாந்து celtic தீவு என்பது அனைவருமறிந்த விடயம். 60களின் மாற்றங்கள் அயர்லாந்தில் பெரிதாக எதையும் மாற்றவில்லை. மதத்தில் தஞ்சமடைவதை நியாயப்படுத்துகின்ற, மேலைத்தேயக் கலாச்சாரத்தின் சிதைவைப் பேசுகிற ஓர் எழுத்தாளருக்கு மாற்றங்கள் இன்னும் அணுகாத கெல்டிக் அயர்லாந்து உவப்பாயிருப்பதில் வியப்பேதுமில்லை.
Elementary particles இனைத்தொடர்ந்து வெளிவந்த Platform இல் இனத்துவேஷக்கூறுகள் தூக்கலானவையாக அமைந்து வெல்பெக்கிற்கு எதிரான வழக்குகளை சம்பாதித்துக்கொடுத்தன. Platform மூன்றாமுலகின் பொருளாதாரச்சிக்கல்களுக்கு படு அபத்தமான தீர்வொன்றை முன்மொழிகிறது : முதலாமுலகத்தினர் மூன்றாமுலகின் மீது செக்ஸ் சுற்றுலாக்களை மேற்கொள்வதன் மூலம் அனைத்தும் தீர்ந்து போய்விடும்!
மானுடவியல் ரீதியான விழிப்புணர்வு வெல்பெக்கிடம் காணப்படும் ஒரு குறிப்பிடத்தக்க பண்பு. அனல்காற்றின் போது பிரான்ஸின் கைவிடப்பட்ட முதியவர்கள் பரிதாபமாகச் செத்துப்போவதை ஆவணப்படுத்துகிறார் ஓரிடத்தில். விஞ்ஞானப் புனைகதையின் பாவனையில் கருத்துக்களை முன்வைப்பது அவரது வழக்கமாகி விட்டது. சமகாலப் போக்குகளை மிக உன்னிப்பாக அவதானித்துப் பதிவு செய்கின்ற போது அவற்றை தனது கருத்துகளுக்குச் சாதகமான அம்சமாக மாற்றிவிடும் கெட்டிக்காரத்தனம் வெல்பெக்குக்கே உரியது.
Platform பாலியல் புரட்சியின் எதிர்மறையான விளைவுகளை விபரிக்கிறது. கதானயகன் மி்ஷெலும் அவனது காதலி வெலேரியும் சுற்றுலா ஏஜென்சியொன்றை உருவாக்குகிறார்கள். கவர்ச்சி ஒரு பரிமாற்ற ஊக்கியாக (exchange) தாராள வாத சமூகத்தில் இயங்குகிற நிலையை பகடி செய்கிறது நாவல். டில்டோக்களில் பாலுறவுத்தேவைகளுக்காகவும் செல்லப்பிரணிகளில் அன்புக்கும் ஆதரவுக்கும் தங்கியிருக்கும் விரக்தியுற்ற மேற்குலகினரை கீழைத்தேசங்களுக்கு பாலியல் சுற்றுலாவுக்கென அழைத்துச் செல்லும் சுற்றுலா ஏஜென்சி – குறிப்பாக தாய்லாந்துக்கு – நீங்கள் அழகா அசிங்கமா எனக்கவலைப்படாத பாலியல் தொழிலாளர்கள் நிறைந்த தாய்லாந்துக்கு.
நியூயோர்க் டைம்ஸ்ஸின் ஜென்னி டேர்னர் கூறுவது போல வெல்பெக் பாலியல் சுற்றுலா குறித்து எழுதும் விதம் அதை அருவருப்பூட்டக் கூடிய விதத்தில் தத்துவப்படுத்துகிறது. மேலைத்தேயக் கண்ணோட்டத்திலேயே அக் கருத்துருவம் வடிவமைக்கப் படுகிறது. துஷ்பிரயோகம் செய்யப்பட்டு சிறுவயதிலேயே அந்த நரக வாழ்வினுள் தள்ளப்பட்ட பாலியல் தொழிலாளர்களின் இன்னல்கள் குறித்து வெல்பெக் ஒப்புக்கு சில இடங்களில் கிறுக்கியிருந்தாலும் அத்தகைய அனுதாபம் கூட பிரசுர நிர்ப்பந்தமாயிருக்கலாமோ எனச் சந்தேகிக்கும் அளவுக்கு மிகக்குறைவான அளவில் கதையின் தொனிக்கு ஒவ்வாத விதத்தில் கலக்கப் பட்டுள்ளது: ‘they didn’t have an easy job. Those girls.`
platformஇல் இஸ்லாம் மீதான அவமதிப்பு முக்கிய கதாபாத்திரம் ஒன்றின் வாயில் திணிக்கப்படுகிறது: ‘ஓரு பாலஸ்தீனத் தீவிரவாதியோ அல்லது பாலஸ்தீனக் குழந்தையோ அல்லதி ஓர் பாலஸ்தீனக் கர்ப்பிணிப் பெண்ணோ காஸாவில் சுட்டு வீழ்த்தப்படும் செய்தி என்னை எட்டும் போதெல்லாம் நான் பரவசமடைகிறேன். ஏனெனில் அது முஸ்லிம் சனத்தொகையில் ஒன்று குறைந்து விட்டதைக் குறிக்கிறது.’ இந்த வார்த்தைகள் 9/11 ஐ தமது நியாயமாகக் கொள்கின்றன. வெல்பெக்கின் மிகச்சமீபத்திய நாவலான Possibility Of an Island இலும் வெல்பெக்கியக் கதாநாயகன் (Houllebecqian Hero) வருகிறான். வெல்பெக்கின் முந்தய நாவல்களில் நடந்ததைப் போலவே இதிலும் அவனது தன்னிலை விளக்கமும் வெளிப்பாடுகளும் நாவலின் உயிரை உறுஞ்சி விடுகின்றன. இந்த நாவலிலும் முஸ்லிம்கள், அரேபியர்கள், மற்றும் சிறுவர்கள் மீதான துவேஷம் வெளிப்படுத்தப் படுகிறது. டேனியல் 1 கூறுகிறான்: “The Palestinian orgy Sluts” was undoubtedly the pinnacle of my career”. அவன் எடுக்கும் நீலப்படத்தின் தலைப்பு ‘Munch on my Gaza strip, My huge Jewish Settler.” ஆக்கிரமிப்பாளன் – அடிமை உறவுகள் நீலப்பட உலகில் ஒன்றும் புதியவையல்ல எனினும் கூட பாலஸ்தீனத்துடன், முஸ்லிம் பெண்மையுடன், இஸ்ரேலிய ஆக்கிரமிப்பை தொடர்வுறுத்தி erotic பிரதியொன்றை தயாரிப்பது பற்றிய சிந்தனையின் மூலவேர்கள் புதிரானவை. அதுவும் ஓர் வெள்ளை அறிவுஜீவியிடமிருந்து வருகையில்?
தடாலடியாக கருத்துச் சொல்வதில் முன்னோடியாக வெல்பெக்கைத் தான் இனிவரும் கலைஞர்கள் கொள்ள வேண்டியிருக்கும். அவரைப் பொறுத்தவரை, ்ஷேக்ஸ்பியர் ஒரு sad fool. ஜேம்ஸ் ஜொய்ஸ்: சிக்கலான சலிப்பூட்டக்கூடிய கதைகளை எழுதிய ஐரிஸ் பைத்தியம். விளாடிமிர் நபக்கோவ் ஒரு போலிக் கவிஞர். அகதா க்ரிஸ்டி வெல்பெக்கிடம் பாஸ் மார்க்ஸ் பெறுவது ஏன் என்பதை உங்களைப் போலவே நானும் அறியேன் – அதுதான் மிஷெல் வெல்பெக்.
குற்றவுணர்வேதுமின்றி xenophobic இமேஜை மெயின்டெயின் செய்வதும், கோர்ட்டுகளில் ஏறி வாதாடி வருவதும், Time பத்திரிக்கையின் பெண் நிருபரை புணர்ச்சிக்கு வருமாறு அழைத்தசம்பவமும் அவரை ஒரு Enfant Terrible ஆக மாற்றிவிட்டன. வெல்பெக்கின் விசிறி விமர்சகர்கள் அவரது கருத்து நிலைகளை நியாயப்படுத்துகின்ற விதம் கவனிப்புக்குரியது. வெல்பெக்கை உள்ளுணர்வு வாதி (Intuitive intellect) என்பதன் மூலம் அவரது சகல செயல்களையும் நியாயப்படுத்த முடிகிறது அவர்களால்.
Elementary particles 1998 இல் பிரான்சின் கௌரவத்துக்குரிய இலக்கிய அங்கீகாரமான Prix Novembre விற்குப் பரிந்துரை செய்யப்பட்டிருந்தது. ஏற்கனவே தேவையானளவு கெட்டபேரைச் சம்பாதித்திருந்த வெல்பெக்கிற்கு எதிராக பாடசாலை ஆசிரியர் சங்கம் வேறு அச்சமயத்தில் கண்டன ஆர்ப்பாட்டம் நடாத்தியது. ஆனால் ஜுலியன் பார்ண்ஸ், மாரியோ வர்காஸ் ல்லோசா ஆகியோரை உள்ளடக்கிய நடுவர் குழு வெல்பெக்கை பரிசுக்குரியவராகத் தேர்ந்தெடுத்தது. கிழிந்த ஆடையுடனேயே விழாவிற்கு வந்திருந்த வெல்பெக் குடிபோதையில் இருந்தார். அவரது இத்தகைய பிரசன்னம் பரிசினை ஸ்பொன்ஸெர் செய்யும் பணக்காரர்களுக்கு எரிச்சலை உண்டுபண்ணியது. அனைவரும் அதிருப்தி அடைந்திருந்த நேரத்த்தில் ல்லோசா நாவல் குறித்த மிகச்சரியான விளக்கத்தைக் கொடுக்கும் வார்த்தையொன்றை முன்வைத்தார் : The Insolent Art of Michel Houellebecq. அவர் இதை ஓர் புகழ்ச்சியாகவே கூறியிருந்தார். அவரது வார்த்தை வெல்பெக்கிற்கு பொருத்தமானதுதான் – சகலவிதத்திலும்!
(வெல்பெக் மீதான எனது வாசிப்பு அவர் குடும்ப அமைப்பையும் மத்ததையும் வலியுறுத்துகிறார் என்பதாகஅமைந்தது. கட்டாயமாக அந்த ‘இணைவு’ குடும்பமாகத்தான் இருக்க வேண்டுமா என்பது ஓர் கேள்வி)
வாசிப்பு பட்டியல்
- The Elementary Particles – Novel by Michel Houllebecq ( French)
Translated by: Frank Wynne
Published by: Alfred A.Knopf, New York 2000Dec
- The Platform – Novel by Michel Houllebecq (French)
Heinemann 2002
- The possibility of an Island – Novel by Michel Houllebecq (French)
Translated by: Gavin Bowd
Published by: Alfred A.Knopf 2006
- 90% HATEFUL – A new novel by the provocative Michel Houellebecq.
Review by JOHN UPDIKE for Possibility Of An Island
Newyorker – Issue of 2006-05-22
- HATE AND HEDONISM – The insolent art of Michel Houellebecq.
Review by JULIAN BARNES for The Elementary Particles.
Newyorker – Issue of 2003-07-07
- The man can’t help it – Essay by Suzie McKenzie – Guardian – Saturday August 31, 2002
