Three poems by Perundevi, translated by N Kalyan Raman.
http://circumferencemag.org/?p=2331
8:10
by Perundevi
Rising at dawn, Suchitra
scales every passing hour,
panting for breath.
8:10
If she waits at the
Happy Wedding Palace
bus-stop, she can reach
her office on time.
One night,
when her husband asked for another
helping of vegetable on his plate,
she abused him, mouthing
a couple of swear-words.
8:10
Daily,
she wants to break
at least one of the two
hands that loom close
between eight and two
in the sprawl of numbers –
at three, four,
five, six
and seven –
to wring her neck.
translated from Tamil by N. Kalyan Raman
scales every passing hour,
panting for breath.
8:10
If she waits at the
Happy Wedding Palace
bus-stop, she can reach
her office on time.
One night,
when her husband asked for another
helping of vegetable on his plate,
she abused him, mouthing
a couple of swear-words.
8:10
Daily,
she wants to break
at least one of the two
hands that loom close
between eight and two
in the sprawl of numbers –
at three, four,
five, six
and seven –
to wring her neck.
translated from Tamil by N. Kalyan Raman
68th Parting
by Perundevi
For Kandasamy and Latha,
this is their 68th parting.
The first two times
they had individually
considered
attempting suicide.
The next eight times
they said goodbye to each other
with lots of good wishes.
Once, as he was looking on,
Latha cut her palm with a blade.
Once Kandasamy smashed and broke
the TV set when a song they had used
as their private code came on.
Once Latha did not wipe
a treasured trace of their parting:
her glasses wet with tears.
Once Kandasamy burnt to ashes
the shirt to which she had glued
herself during their first kiss.
Latha (four times) and Kandasamy (once)
had also sobbed and wept during their long-distance liaison,
drenching and damaging their laptops.
Without meeting her at all, Kandasamy
only sent her emails – that was one half.
Latha failed to see him while
she was looking at him –
that was another half.
They had each parted from the other, suspecting
the other’s fidelity to their mutual love:
Latha thrice and Kandasamy thrice.
(These include the time
Anushka appeared in his dreams half-naked,
a scene that Latha witnessed
in its entirety).
Because Latha blurted out her suspicion
without keeping it in her heart,
Kandasamy got one chance to part.
Because he left her in that fashion,
Latha got one chance to start a fight.
Even when they were together,
Kandasamy had stayed away
from her seven times.
Latha was not so bad, after all.
Because another man had wooed her
once,
that woman of exemplary virtue left twice on her own,
to punish Kandasamy.
They parted in their hearts too –
once because Latha wrote poetry
and eight times because Kandasamy
did not read her poems.
One day, to get rid of her nuisance once and for all,
Kandasamy stood before god and complained.
That very night, dancing possessed,
Latha won him back.
When their relationship went from gross
to subtle, he closed his Yahoo! account
(opened especially for her sake) seven times.
To compete, Latha deleted him from her list
and cut him off six times.
A few more partings elude
even their own memories.
“68 is a lucky number for partings” –
Kandasamy is trying hard to retain
these words of the astrologer, renowned for
picking lucky gemstones from planetary positions,
in his memory. This time, Latha does not look for
even a worm or an insect
to be her emissary.
69th, 77th and 88th
partings await them
patiently.
May death, slated
for their 90th parting,
be not in a hurry
to jump the queue.
translated from Tamil by N. Kalyan Raman
this is their 68th parting.
The first two times
they had individually
considered
attempting suicide.
The next eight times
they said goodbye to each other
with lots of good wishes.
Once, as he was looking on,
Latha cut her palm with a blade.
Once Kandasamy smashed and broke
the TV set when a song they had used
as their private code came on.
Once Latha did not wipe
a treasured trace of their parting:
her glasses wet with tears.
Once Kandasamy burnt to ashes
the shirt to which she had glued
herself during their first kiss.
Latha (four times) and Kandasamy (once)
had also sobbed and wept during their long-distance liaison,
drenching and damaging their laptops.
Without meeting her at all, Kandasamy
only sent her emails – that was one half.
Latha failed to see him while
she was looking at him –
that was another half.
They had each parted from the other, suspecting
the other’s fidelity to their mutual love:
Latha thrice and Kandasamy thrice.
(These include the time
Anushka appeared in his dreams half-naked,
a scene that Latha witnessed
in its entirety).
Because Latha blurted out her suspicion
without keeping it in her heart,
Kandasamy got one chance to part.
Because he left her in that fashion,
Latha got one chance to start a fight.
Even when they were together,
Kandasamy had stayed away
from her seven times.
Latha was not so bad, after all.
Because another man had wooed her
once,
that woman of exemplary virtue left twice on her own,
to punish Kandasamy.
They parted in their hearts too –
once because Latha wrote poetry
and eight times because Kandasamy
did not read her poems.
One day, to get rid of her nuisance once and for all,
Kandasamy stood before god and complained.
That very night, dancing possessed,
Latha won him back.
When their relationship went from gross
to subtle, he closed his Yahoo! account
(opened especially for her sake) seven times.
To compete, Latha deleted him from her list
and cut him off six times.
A few more partings elude
even their own memories.
“68 is a lucky number for partings” –
Kandasamy is trying hard to retain
these words of the astrologer, renowned for
picking lucky gemstones from planetary positions,
in his memory. This time, Latha does not look for
even a worm or an insect
to be her emissary.
69th, 77th and 88th
partings await them
patiently.
May death, slated
for their 90th parting,
be not in a hurry
to jump the queue.
translated from Tamil by N. Kalyan Raman
Time This Time
by Perundevi
Though fleeting moments lie
hidden, always, within
eternity, let us not
know eternity as a collection
of moments when we
found the treasure,
heard of the accident or
first tasted the saliva of a kiss.
While blessing us with its one hand
of lifespan, with its other hand
life
drags us forward
roughly.
After losing us amid festive celebrations
of goodwill, it retrieves us later
as sick or unwanted persons,
as refugees in flight from
nations, classes and genders.
Innocent specks of time nod off to sleep every now and then; and
whenever that happens, just as Gilgamesh who sought
the boon of immortality lost it
in uncontrollable sleep, we lose all.
Eternity, though, never blinks.
It reckons our every step
as pieces of bread offered daily
at the feet of sleeping Gilgamesh.
With some sharp and deadly point
of cruelty, charity, betrayal or love,
this tiny speck of time tries
to draw us inside ourselves.
With eternity, though,
we lost the battle
right when we were born.
translated from Tamil by N. Kalyan Raman
hidden, always, within
eternity, let us not
know eternity as a collection
of moments when we
found the treasure,
heard of the accident or
first tasted the saliva of a kiss.
While blessing us with its one hand
of lifespan, with its other hand
life
drags us forward
roughly.
After losing us amid festive celebrations
of goodwill, it retrieves us later
as sick or unwanted persons,
as refugees in flight from
nations, classes and genders.
Innocent specks of time nod off to sleep every now and then; and
whenever that happens, just as Gilgamesh who sought
the boon of immortality lost it
in uncontrollable sleep, we lose all.
Eternity, though, never blinks.
It reckons our every step
as pieces of bread offered daily
at the feet of sleeping Gilgamesh.
With some sharp and deadly point
of cruelty, charity, betrayal or love,
this tiny speck of time tries
to draw us inside ourselves.
With eternity, though,
we lost the battle
right when we were born.
translated from Tamil by N. Kalyan Raman
8:10
by Perundevi
அதிகாலை எழும் சுசித்ரா
ஒவ்வொரு மணி நேரத்தையும்
மூச்சுவாங்கஏறுவாள்
8:10
ஹேப்பி மணமஹால்
பேருந்து நிறுத்தத்தில்நின்றால்
அலுவலகம் தொடங்கும்போது
அங்கிருக்கலாம்
ஓர் இரவு
தட்டில் கூடகொஞ்சம் சப்ஜி
வைக்கச்சொன்ன
கணவனை ரெண்டு
கெட்டவார்த்தையில்திட்டினாள்
அப்போது
8:10
எண்களின் பரப்பில்
எட்டுக்கும்இரண்டுக்குமிடையே
மூன்றில் நான்கில்
ஐந்தில்
ஆறில் ஏழில்
அவள்கழுத்தை
நெருங்குகிற
இருகரங்களில்
ஒன்றையாவது உடைக்க
ஆசைப்படுகிறாள்தினம்தினம்.
ஒவ்வொரு மணி நேரத்தையும்
மூச்சுவாங்கஏறுவாள்
8:10
ஹேப்பி மணமஹால்
பேருந்து நிறுத்தத்தில்நின்றால்
அலுவலகம் தொடங்கும்போது
அங்கிருக்கலாம்
ஓர் இரவு
தட்டில் கூடகொஞ்சம் சப்ஜி
வைக்கச்சொன்ன
கணவனை ரெண்டு
கெட்டவார்த்தையில்திட்டினாள்
அப்போது
8:10
எண்களின் பரப்பில்
எட்டுக்கும்இரண்டுக்குமிடையே
மூன்றில் நான்கில்
ஐந்தில்
ஆறில் ஏழில்
அவள்கழுத்தை
நெருங்குகிற
இருகரங்களில்
ஒன்றையாவது உடைக்க
ஆசைப்படுகிறாள்தினம்தினம்.
68வது பிரிவு
by Perundevi
கந்தசாமிக்கும் லதாவுக்கும் இது
68வது பிரிவு.
முதல் 2 தடவை
இருவரும்தற்கொலைக்கு
முயல நினைத்தார்கள்
தனித்தனியாக;
அடுத்த 8 தடவை
வாழ்த்துகளோடு குட்பை சொல்லிக்கொண்டார்கள்.
1 முறை தன் உள்ளங்கையில்
அவன்பார்க்க பிளேடால் கீறிச்சென்றாள் லதா.
இருவருக்கும் சங்கேதமான
பாடல்காட்சிவந்த டிவியை
குத்தி உடைத்தான் கந்தசாமி 1 முறை.
கண்ணீர் நனைத்தகண்ணாடி
பிரிவின் தடயச் செல்வத்தை
லதா துடைக்கவில்லை 1 தரம்.
முதல்முத்தம்கொடுத்தபோது
அவள் ஈஷிய சட்டையை
எரித்துப்போட்டான் கந்தசாமி 1 தரம்.
4 தடவைலதாவும் 1 தடவை கந்தசாமியும்
தொலையுறவில் கதறியழுது அவரவர்முன்பிருந்த
லேப்டாப்களை நனைத்துக் கெடுத்ததும் உண்டு.
கந்தசாமி அவளைப்பார்க்காமல்
ஈமெயில் மட்டும் போட்டுக்கொண்டிருந்தான்
அது 1/2.
லதா அவனைப்பார்த்தபடியே
அவனைப் பார்க்கவேயில்லை, அது இன்னொரு 1/2.
3 முறை லதாகந்தசாமியையும்
3 முறை கந்தசாமி லதாவையும்
பரஸ்பர அன்பில் சந்தேகித்துப்பிரிந்தார்கள்.
(அவன் கனவில் அனுஷ்கா அரைகுறையாய் வந்ததும்
இவள் தன் கனவில்அதை முழுசாய்க் கண்டதும்
இதில் அடக்கம்)
சந்தேகத்தை மனதில் வைக்காமல்
லதாசொல்லித்தொலைத்ததால்
கந்தசாமிக்கு பிரிய 1 வாய்ப்பு.
அப்படி அவன்பிரிந்ததால்
லதாவுக்கும் சண்டைபோட 1 வாய்ப்பு.
சேர்ந்திருந்தபோதே லதாவோடு
7 தடவை
பிரிந்துதான் இருந்தான் கந்தசாமி.
அவ்வளவு மோசமில்லை லதா.
1 தடவை இன்னொருவன்
தன்னைக்கொஞ்சியதற்காய்
2 முறை தானாகவேபிரிந்து
கந்தசாமியைத் தண்டித்தாள் மாதர் சிரோமணி.
லதா ஒரு கவிதைஎழுதியதற்காக
1,
கந்தசாமி அவள் கவிதைகளைப் படிக்காததற்காக
8,
மனதில்பிரிந்திருக்கிறார்கள்.
ஒரேவழியாக அவள் தொல்லை ஒழிய
சாமியிடம் நின்றுபுலம்பினான் கந்தசாமி 1 நாள்,
அன்றிரவே சாமியாடி
லதா அவனைமீட்டுக்கொண்டாள்.
ஸ்தூலத்திலிருந்து சூட்சுமமாய் உறவு பயணிக்க
யாஹூ கணக்கை (அவளுக்கென தொடங்கியது)
7 முறை கந்தசாமி மூடிப்போட்டான்
போட்டிக்கு லதாவும் 6 முறை லிஸ்டில்
அவனை நீக்கி முறித்துக்கொண்டாள்.
இன்னும் சிலபிரிவுகள்
அவர்களுக்கே நினைவில்லை.
68 பிரிவுக்கு ராசியானஇலக்கம்,
நவக்கிரக ராசிக்கல் சோசியர்
சொல் மட்டுமே நினைவில்இருத்தப்
பிரயத்தனப்படுகிறான் கந்தசாமி.
தூதுசெல்லபுழுபூச்சியைக்கூடத்
தேடுவதாக இல்லை லதா.
69, 77, 88
அவர்களுக்காகப்
பொறுமையாகக் காத்திருக்கின்றன.
90-ல்
நிற்கும்மரணம் மட்டும்
வரிசையில்
முந்தத்துடிக்காமல் இருக்கட்டும்.
68வது பிரிவு.
முதல் 2 தடவை
இருவரும்தற்கொலைக்கு
முயல நினைத்தார்கள்
தனித்தனியாக;
அடுத்த 8 தடவை
வாழ்த்துகளோடு குட்பை சொல்லிக்கொண்டார்கள்.
1 முறை தன் உள்ளங்கையில்
அவன்பார்க்க பிளேடால் கீறிச்சென்றாள் லதா.
இருவருக்கும் சங்கேதமான
பாடல்காட்சிவந்த டிவியை
குத்தி உடைத்தான் கந்தசாமி 1 முறை.
கண்ணீர் நனைத்தகண்ணாடி
பிரிவின் தடயச் செல்வத்தை
லதா துடைக்கவில்லை 1 தரம்.
முதல்முத்தம்கொடுத்தபோது
அவள் ஈஷிய சட்டையை
எரித்துப்போட்டான் கந்தசாமி 1 தரம்.
4 தடவைலதாவும் 1 தடவை கந்தசாமியும்
தொலையுறவில் கதறியழுது அவரவர்முன்பிருந்த
லேப்டாப்களை நனைத்துக் கெடுத்ததும் உண்டு.
கந்தசாமி அவளைப்பார்க்காமல்
ஈமெயில் மட்டும் போட்டுக்கொண்டிருந்தான்
அது 1/2.
லதா அவனைப்பார்த்தபடியே
அவனைப் பார்க்கவேயில்லை, அது இன்னொரு 1/2.
3 முறை லதாகந்தசாமியையும்
3 முறை கந்தசாமி லதாவையும்
பரஸ்பர அன்பில் சந்தேகித்துப்பிரிந்தார்கள்.
(அவன் கனவில் அனுஷ்கா அரைகுறையாய் வந்ததும்
இவள் தன் கனவில்அதை முழுசாய்க் கண்டதும்
இதில் அடக்கம்)
சந்தேகத்தை மனதில் வைக்காமல்
லதாசொல்லித்தொலைத்ததால்
கந்தசாமிக்கு பிரிய 1 வாய்ப்பு.
அப்படி அவன்பிரிந்ததால்
லதாவுக்கும் சண்டைபோட 1 வாய்ப்பு.
சேர்ந்திருந்தபோதே லதாவோடு
7 தடவை
பிரிந்துதான் இருந்தான் கந்தசாமி.
அவ்வளவு மோசமில்லை லதா.
1 தடவை இன்னொருவன்
தன்னைக்கொஞ்சியதற்காய்
2 முறை தானாகவேபிரிந்து
கந்தசாமியைத் தண்டித்தாள் மாதர் சிரோமணி.
லதா ஒரு கவிதைஎழுதியதற்காக
1,
கந்தசாமி அவள் கவிதைகளைப் படிக்காததற்காக
8,
மனதில்பிரிந்திருக்கிறார்கள்.
ஒரேவழியாக அவள் தொல்லை ஒழிய
சாமியிடம் நின்றுபுலம்பினான் கந்தசாமி 1 நாள்,
அன்றிரவே சாமியாடி
லதா அவனைமீட்டுக்கொண்டாள்.
ஸ்தூலத்திலிருந்து சூட்சுமமாய் உறவு பயணிக்க
யாஹூ கணக்கை (அவளுக்கென தொடங்கியது)
7 முறை கந்தசாமி மூடிப்போட்டான்
போட்டிக்கு லதாவும் 6 முறை லிஸ்டில்
அவனை நீக்கி முறித்துக்கொண்டாள்.
இன்னும் சிலபிரிவுகள்
அவர்களுக்கே நினைவில்லை.
68 பிரிவுக்கு ராசியானஇலக்கம்,
நவக்கிரக ராசிக்கல் சோசியர்
சொல் மட்டுமே நினைவில்இருத்தப்
பிரயத்தனப்படுகிறான் கந்தசாமி.
தூதுசெல்லபுழுபூச்சியைக்கூடத்
தேடுவதாக இல்லை லதா.
69, 77, 88
அவர்களுக்காகப்
பொறுமையாகக் காத்திருக்கின்றன.
90-ல்
நிற்கும்மரணம் மட்டும்
வரிசையில்
முந்தத்துடிக்காமல் இருக்கட்டும்.
காலம் இக்காலம்
by Perundevi
பெருங்காலத்தில் துளிக்காலங்கள்
ஒளிந்திருக்கின்றனஎப்போதும்.
என்றாலும்
புதையலைக் கண்ட
விபத்தைக் கேட்ட
முத்தத்தின் முதல்எச்சிலைச் சுவைத்த
கணத்துளிகளின் தொகுப்பாய்
அறியவேண்டாம்பெருங்காலத்தை.
அது
ஆயுளின் ஒரு கையால் ஆசிர்வதித்தபடி
வாழ்க்கையின் மறுகையால் தரதரவென
இழுத்துச் செல்கிறதுநம்மை.
நல்லெண்ணங்களின் திருவிழாக்களில்
நம்மைத்தொலைத்துபின்னர்
நோயாளியாக வேண்டப்படாதவராக
தேசங்களின் வர்க்கங்களின்பாலினங்களின்
அகதியாக மீட்டெடுக்கிறது.
களங்கமற்ற துளிக்காலங்கள்அயர்ந்துவிடுகின்றன அவ்வப்போது
மாளாவரம் வேண்டிய கில்காமேஷ்
அடக்கமுடியாததூக்கத்தில்
தன்வரத்தைத் தொலைத்ததைப் போல
இழக்கிறோம் நாம்அப்போதெல்லாம்.
பெருங்காலமோ கண்ணிமைப்பதே இல்லை
அது தூங்கிய கில்காமேஷின் காலடியில்
நாளுக்கொன்றாய் வைக்கப்பட்ட ரொட்டித்துண்டுகளாக
நம் அடி ஒவ்வொன்றையும்கணக்கிடுகிறது.
கொடுமையின் ஈகையின் துரோகத்தின் நேசத்தின்
ஏதோ ஒருகூரியமுனையால்
நமக்குள்ளே நம்மை வரையப்பார்க்கிறது
துளிக்காலம்.
பெருங்காலத்திடமோ
தோற்றுவிட்டோம்
பிறந்தபோதே.
ஒளிந்திருக்கின்றனஎப்போதும்.
என்றாலும்
புதையலைக் கண்ட
விபத்தைக் கேட்ட
முத்தத்தின் முதல்எச்சிலைச் சுவைத்த
கணத்துளிகளின் தொகுப்பாய்
அறியவேண்டாம்பெருங்காலத்தை.
அது
ஆயுளின் ஒரு கையால் ஆசிர்வதித்தபடி
வாழ்க்கையின் மறுகையால் தரதரவென
இழுத்துச் செல்கிறதுநம்மை.
நல்லெண்ணங்களின் திருவிழாக்களில்
நம்மைத்தொலைத்துபின்னர்
நோயாளியாக வேண்டப்படாதவராக
தேசங்களின் வர்க்கங்களின்பாலினங்களின்
அகதியாக மீட்டெடுக்கிறது.
களங்கமற்ற துளிக்காலங்கள்அயர்ந்துவிடுகின்றன அவ்வப்போது
மாளாவரம் வேண்டிய கில்காமேஷ்
அடக்கமுடியாததூக்கத்தில்
தன்வரத்தைத் தொலைத்ததைப் போல
இழக்கிறோம் நாம்அப்போதெல்லாம்.
பெருங்காலமோ கண்ணிமைப்பதே இல்லை
அது தூங்கிய கில்காமேஷின் காலடியில்
நாளுக்கொன்றாய் வைக்கப்பட்ட ரொட்டித்துண்டுகளாக
நம் அடி ஒவ்வொன்றையும்கணக்கிடுகிறது.
கொடுமையின் ஈகையின் துரோகத்தின் நேசத்தின்
ஏதோ ஒருகூரியமுனையால்
நமக்குள்ளே நம்மை வரையப்பார்க்கிறது
துளிக்காலம்.
பெருங்காலத்திடமோ
தோற்றுவிட்டோம்
பிறந்தபோதே.
